تحلیلگران غربی معتقدند مجموعهای از عوامل همچون فشار «دونالد ترامپ»، ناهماهنگی دولتهای اروپایی، دست برتر مسکو در میدان نبرد و مشکلات داخلی، موجب پذیرش توافق صلح کاخ سفید از سوی «ولادیمیر زلنسکی» خواهند شد.
پیمان ویتکاف–دیمیتریف در شکل فعلیاش، خطر ایجاد جهانی را دارد که در آن تجاوز و جنگ تبدیل به امر عادی میشود.
روزنامه عبری نوشته پنج ماه است که اقدامات بازسازی ساختمانهای آسیب دیده اراضی اشغالی در جنگ با ایران متوقف شده است.
بنابر اعلام یک رسانه انگلیسی، طرح ۲۸ بندی مورد حمایت آمریکا برای پایان دادن به جنگ در اوکراین که هفته گذشته علنی شد، برگرفته از سندی است که روسیه تهیه کرده و در ماه اکتبر (مهر/آبان) به دولت «دونالد ترامپ» ارائه کرده بود.
طرح ترامپ برای پایان جنگ اوکراین، نگرانیهای تازهای ایجاد کرده مبنی بر اینکه کاخ سفید، کییف را تحت فشار بگذارد تا توافقی را امضا کند که تماما به نفع مسکو باشد.
رسانه مستقر در لندن در یادداشتی درباره هدف رژیم صهیونیستی برای باز پسگیری آنچه آن را «سرزمین موعود» خود میداند، با تاکید بر اینکه «اسرائیل ازین پس همیشه در جنگ خواهد بود» تصریح کرد: نه ایران و نه هیچ یک از گروههای مقاومت در منطقه شکست نخوردهاند و آنها به سرعت در حال تجدید تسلیحات خود هستند.
چین با وجود تهدیدهای تجاری و فشارهای دولت دوم ترامپ، نهتنها عقبنشینی نکرد بلکه با اعمال کنترلهای صادراتی، حفظ جاهطلبیهای فناورانه و امتیازگیریهای دیپلماتیک ابتکار عمل را بهدست گرفت. واشنگتن میان فشار حداکثری و امتیازدهی نوسان کرد و درگیر مذاکرات جزئی شد، در حالی که پکن تمرکز خود را بر رقابت راهبردی بلندمدت حفظ کرد. نتیجه آنکه چین امروز موقعیتی قویتر یافته و آمریکا با راهبردی آشفته و کاهش اهرم واقعی مواجه است.
طرح صلح ۲۸بندی ترامپ، با وجود ضعفها، تنها ابتکار موجود برای توقف جنگ اوکراین است، اما اروپا با ظاهری همراه و باطنی بازدارنده آن را بیاعتبار میکند و گزینهای جز تداوم جنگ نمیگذارد. منتقدان اروپایی طرح را «تسلیم اوکراین» میخوانند، درحالیکه بخشهایی از آن از جمله ارتش ۶۰۰هزار نفری، مکانیزم داراییهای بلوکهشده و چارچوب حقوق اقلیتها ظرفیت مذاکره دارد. مسکو نیز آمادگی بررسی آن را نشان داده است. با ادامه مخالفت اروپا، خطر حذف از روند صلح و تداوم جنگ فرسایشی افزایش مییابد.
با وجود تمام مخاطرات برای رولیو، او در سن نسبتاً پایین ۵۴سالگی هنوز گزینههای سیاسی زیادی فراتر از انتخابات سال ۲۰۲۸ دارد
پایگاه خبری اکسیوس گزارش داد که دیدار ۱۸ نوامبر «دونالد ترامپ» رئیسجمهور آمریکا با «محمد بن سلمان» ولیعهد عربستان سعودی، زمانی که ترامپ عربستان را برای پیوستن به توافق ابراهیم و عادیسازی روابط با رژیم صهیونیستی تحت فشار گذاشت، به تنش کشیده شد.
بازگشت قطعنامههای تعلیق شده شورای امنیت و تصویب قطعنامه اخیر در شورای حکام، موضوع ایران را وارد مرحلهای کم سابقه از فشارهای فنی، حقوقی و امنیتی کرده است؛ فشاری که نه تنها سطح همکاری با آژانس را هدف گرفته بلکه رویای بازگرداندن برنامه هستهای ایران به سالهای ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ را دنبال میکند و این یعنی «هیچ».
پایگاه خبری-تحلیلی «مدرن دیپلماسی» در مقالهای تاکید کرد که در پشت نمایشهای ظاهری کاخ سفید، حقیقتی عمیقتر از شکاف رو به گسترشی میان تصویر قدرت آمریکا و توان واقعی آن برای حکمرانی نهفته است؛ بیاعتمادی داخلی، کمبود بودجه و آشفتگی نهادی شکافهای واشنگتن را آشکارتر از قبل کرده است.
همزمان با تشدید کارزار رئیس جمهوری آمریکا علیه دولت ونزوئلا به بهانه مقابله با قاچاق مواد مخدر تحت عنوان «دیپلماسی قایقهای توپدار»، «دونالد ترامپ» این بار از قصد خود برای گفتوگو با نیکلاس مادورو خبر داده است.
اسرائیل پس از آتشبسها نیز جنگ را در غزه، کرانه باختری و لبنان ادامه داده و با اشغال خزنده، گسترش «خط زرد» و آزادی دادن به شهرکنشینان، تنشها را تشدید کرده است. قطعنامه ۲۸۰۳ شورای امنیت، با انتقال قیمومیت سیاسی به «شورای صلح» ترامپ، بدون تضمین آتشبس در عمل به سود اسرائیل است و از خلع سلاح مقاومت سخن میگوید. در لبنان نیز حملات ادامه دارد و فشار بر خلع سلاح حزبالله بیپاسخ مانده است.
با وجود جشن «پیشرفت خوب» در مذاکرات ژنو، کشورهای اروپایی هنوز برای نجات اوکراین، حتی با وجود وامی از محل داراییهای مسدود شده روسیه، بسیار ضعیف یا بسیار ترسو هستند.