پس از ۲۰ ماه کشتار بی‌وقفه در غزه، رژیم صهیونی نتوانسته به هیچ‌یک از اهداف کلان خود دست یابد؛ نه حماس از بین رفته، نه مردم غزه کوچ کرده‌اند، نه اسرا آزاد شده‌اند. در چنین شرایطی، شواهد از به‌کارگیری گروه‌های مسلح هرج‌ومرج‌طلب وابسته به داعش در نوار غزه حکایت دارد. آویگدور لیبرمن و یائیر لاپید به صراحت از حمایت نظامی نتانیاهو از این گروه‌ها سخن گفته‌اند. استفاده از این گروه‌ها در قالب یک عملیات پنهانی توسط شاباک، تلاشی برای جنگ نیابتی با مقاومت از طریق سایش داخلی است.
مدل سوریه در غزه: سلطه از مسیر آشوب
رژیم صهیونی با سابقه‌ای طولانی در حمایت از تروریسم، این‌بار در تلاش است نسخه سوریه را در غزه بازتولید کند؛ با ایجاد یک نیروی دست‌نشانده که از یک‌سو مانع امدادرسانی می‌شود، از سوی دیگر در سایه کمک‌های بشردوستانه ظاهر می‌شود. همچون تحریرالشام در سوریه، اکنون «ابوشباب» و گروهش نیز در شرق رفح تحت حمایت مستقیم تل‌آویو و حتی تشکیلات خودگردان فلسطین هستند. هدف نهایی، تغییر هویت جغرافیای مقاومت و تسلط کامل بر منطقه است.
جنگ داخلی به جای جنگ آزادی‌بخش
نتانیاهو در تلاش است با جنگ‌افروزی میان فلسطینیان، هزینه‌های نظامی خود را کاهش دهد و مقاومت را درگیر نزاع درونی کند. پروژه «تروریسم درون‌زا» با پوشش رسانه‌ای جهت فریب افکار عمومی جهان دنبال می‌شود. با استفاده از گروه‌های نیابتی و روایت‌سازی جنگ داخلی، صهیونیست‌ها می‌کوشند که افکار عمومی جهانی را نسبت به فجایع غزه بی‌تفاوت کنند. به عبارتی، توطئه‌ای از سر استیصال، نه قدرت.
دوگانگی غرب و ضرورت وحدت امت اسلامی
رفتار متناقض غرب در قبال تروریسم بار دیگر آشکار شده است. همان‌هایی که جولانی را در سوریه تطهیر کردند، اکنون سکوت مرگبار خود را در برابر پروژه داعش‌سازی نتانیاهو حفظ کرده‌اند. آمریکا با وتوی قطعنامه‌ها و نهادهای بین‌المللی با سکوت مرگبار خود شریک جنایات غزه‌اند. جهان اسلام باید با وحدت و حمایت عملی از مقاومت فلسطین، اجازه ندهد منطقه گرفتار تکرار تراژدی سوریه، عراق یا افغانستان شود. این مبارزه، امروز نه‌فقط دفاع از غزه، بلکه دفاع از کل منطقه و مفهوم عدالت است.
منبع: نورنیوز
ثبت دیدگاه