«اندیشکده کوئینسی» در گزارشی با عنوان «اسنفلوئنسرهای کمپین ترامپ خواهان توافق با ایران و ساکت کردن جنگ‌طلبان هستند» نوشت: نومحافظه‌کاران و متحدانشان در واشنگتن، اسرائیل و فراتر از آن، خواسته‌های غیرواقع‌بینانه‌ای درباره نتایج مذاکرات آمریکا با ایران برای محدود کردن برنامه هسته‌ای این کشور مطرح می‌کنند. اما دونالد ترامپ هیچ دلیلی برای توجه به آنها ندارد و نباید آنها را جدی بگیرد.
هفته گذشته، کمپین ضد توافق با ایران با شدت بیشتری آغاز شد، زمانی که جمهوری‌خواهان در کنگره نامه‌ای به کاخ سفید ارسال کردند و از ترامپ خواستند هر توافقی را که شامل برچیدن کامل برنامه هسته‌ای ایران نباشد، رد کند. «اندرو دی» سردبیر ارشد مجله امریکن کانسروتیو، به Responsible Statecraft (RS) گفت: «تمام سناتورهای جمهوری‌خواه به جز رند پال نامه‌ای به رئیس‌جمهور ترامپ امضا کردند و از دولت خواستند برای پایان دادن به ظرفیت غنی‌سازی ایران فشار بیاورد. آنها می‌دانند این خواسته برای ایران غیرقابل قبول است و به وضوح امیدوارند تلاش‌های دیپلماتیک ترامپ را خراب کنند.»
«سینا طوسی» پژوهشگر ارشد غیرمقیم مرکز سیاست بین‌الملل، این نامه را «یک قرص سمی» توصیف کرد. او به RS گفت: «مطالبه غنی‌سازی صفر، محدودیت‌های دائمی و برچیدن کامل زیرساخت‌های هسته‌ای ایران – پس از آنکه آمریکا خود توافق ۲۰۱۵ را نقض کرد – یک موضع مذاکراتی نیست.»
در همین حال، دیگر مخالفان توافق می‌گویند ایران می‌تواند برنامه خود را برای اهداف تولید انرژی غیرنظامی حفظ کند، به شرطی که خود اقدام به غنی‌سازی اورانیوم نکند.
خبر خوب برای ترامپ این است که ائتلاف ضد توافق با ایران هیچ پایگاهی خارج از واشنگتن و اسرائیل ندارد و اگر ترامپ آنها را نادیده بگیرد، هزینه سیاسی بسیار کمی پرداخت خواهد کرد یا اصلاً هزینه‌ای نخواهد داشت. برای مثال، نظرسنجی اخیر انجام‌شده توسط SSRS Opinion Panel Omnibus در همکاری با برنامه نظرسنجی مسائل حیاتی دانشگاه مریلند نشان داد که اکثریت بزرگی از آمریکایی‌ها – ۶۹ درصد – از «توافق مذاکره‌شده برای محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران به اهداف صلح‌آمیز با نظارت سختگیرانه» حمایت می‌کنند و مخالف اقدام نظامی هستند. اما شاید مهم‌تر برای سرنوشت سیاسی ترامپ، ۶۴ درصد از جمهوری‌خواهان مورد بررسی – یعنی پایگاه او – نیز با این نظر موافق بودند.
مخالفان دیپلماسی با ایران تلاش می‌کنند این واقعیت را پنهان کرده و موضوع را مبهم کنند. برای مثال، «مارک دوبوویتز» مدیرعامل بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها – که نزدیک به دو دهه برای تغییر رژیم در ایران تلاش کرده – هفته گذشته نظرسنجی را تبلیغ کرد که نشان می‌داد «۷۶ درصد آمریکایی‌ها می‌گویند تأسیسات تسلیحات هسته‌ای ایران باید نابود شود.» البته یک مشکل وجود دارد: ایران سلاح هسته‌ای یا برنامه تسلیحات هسته‌ای ندارد و بنابراین تأسیسات تسلیحات هسته‌ای هم ندارد؛ واقعیتی که جامعه اطلاعاتی آمریکا به طور مداوم تأیید می‌کند.
اما تنها مردم آمریکا یا پایگاه حزب جمهوری‌خواه نیستند که از توافق ترامپ با ایران حمایت می‌کنند. برخی از چهره‌های برجسته در دنیای «MAGA-اولویت آمریکا» نیز از او پشتیبانی می‌کنند. «استیو بنن» که در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ مشاور ارشد بود او و همچنان در حلقه او و حامیانش نفوذ دارد، هفته گذشته در اشاره به نظرسنجی SSRS/دانشگاه مریلند گفت: «این عقلانیت است.»
مارجوری تیلور گرین، نماینده جمهوری‌خواه از جورجیا، که نفوذ زیادی در پایگاه ترامپ دارد، اخیراً به شدت با جنگ علیه ایران مخالفت کرده است. او اوایل این ماه گفت: «هیچ شکافی بین پایگاه حامیان ترامپ و رئیس‌جمهور وجود ندارد. شکاف بین کنگره و جمهوری‌خواهان استقرارگرا است که دستور کار رئیس‌جمهور را تضعیف می‌کنند.»
تاکر کارلسون، ستاره رسانه‌ای محافظه‌کار که مانند بنن روابط نزدیکی با دنیای ترامپ دارد و در میان پایگاه رئیس‌جمهور نفوذ دارد نیز نومحافظه‌کاران و دیگرانی که تلاش می‌کنند دیپلماسی ترامپ با ایران را نابود کرده و به سوی جنگ سوق دهند، مورد انتقاد قرار داده است. او ماه گذشته گفت: «هزاران آمریکایی کشته خواهند شد. ما جنگی که در پی آن می‌آید را خواهیم باخت. هیچ چیز برای کشورمان مخرب‌تر از این نیست. هر کس که برای درگیری با ایران تبلیغ می‌کند، متحد ایالات متحده نیست، بلکه دشمن است.»
چارلی کرک، پادکستر محبوب جناح راست، نیز به این موضوع اضافه کرده است. او اخیراً گفت: «افرادی در واشنگتن، در پنتاگون و داخل دولت هستند که می‌خواهند حملات نظامی به ایران انجام دهند. اغلب می‌گویند این کار آسان است. فقط یک حمله سریع و تمام. حالا تأمل کنید. چند بار این ادعای حمله سریع و تمام درست بوده است؟ آیا اصلاً چنین چیزی اتفاق افتاده؟»
اندرو دی گفت: «رئیس‌جمهور ترامپ قدرت خود را بر حزب جمهوری‌خواه به شکلی قابل‌توجه تثبیت کرده و قطعاً می‌تواند توافق خوبی با ایران امضا کند بدون اینکه از نظر سیاسی ضربه بخورد. پایگاه همچنان او را دوست دارد و قانون‌گذاران و رسانه‌های محافظه‌کار از او می‌ترسند. نخبگان از ترس رویارویی با کمپین با او همراه خواهند شد.»
رایان کاستلو، مدیر سیاست‌گذاری شورای ملی ایرانیان آمریکایی (NIAC) گفت: «ترامپ اگر سیاست خارجی‌اش بازتاب دیدگاه‌های بی‌اعتبار شاخه بوش-چنی حزب جمهوری‌خواه بود، برای بار دوم به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب نمی‌شد. ترامپ می‌تواند با ایران توافق کند یا با اتخاذ خواسته‌های سختگیرانه و غیرمنعطف به سوی جنگ سوق داده شود، اکثریت قریب به اتفاق آمریکایی‌ها می‌خواهند او با دیپلماسی پیش برود.»
قدرت‌های بزرگ منطقه‌ای مانند عربستان سعودی، که علیه توافق اوباما با ایران به شدت لابی کردند، در مورد ترامپ تغییر موضع داده‌اند.در عین حال، به نظر می‌رسد که دموکرات‌ها – که اکثرشان از توافق هسته‌ای اوباما با ایران در سال ۲۰۱۵ حمایت کردند – بعید است بخواهند از هر توافقی که ترامپ با تهران انجام دهد، بهره‌برداری سیاسی زیادی کنند؛ رو خانا، نماینده دموکرات از کالیفرنیا و یکی از صداهای برجسته سیاست خارجی دموکرات‌ها در مجلس نمایندگان، هفته گذشته گفت: «اکنون زمان بازی سیاسی با ایران نیست. من از تلاش [ترامپ] برای رسیدن به توافق با ایران حمایت می‌کنم. من از توافق هسته‌ای اوباما حمایت کردم. چرا منافع کشورمان و صلح را بالاتر از کسب امتیازات سیاسی در هر لحظه قرار ندهیم؟»
و شاید نکته‌ای که نادیده گرفته شده اما به همان اندازه مهم است: قدرت‌های بزرگ منطقه‌ای مانند عربستان سعودی، که علیه توافق اوباما با ایران به شدت لابی کردند، در مورد ترامپ تغییر موضع داده‌اند.
علی واعظ از گروه بین‌المللی بحران به Middle East Eye گفت: «رهبران خلیج فارس به طور کلی از مذاکرات بین دولت ترامپ و ایران حمایت کرده‌اند، زیرا نمی‌خواهند در صورت شکست مذاکرات، در تیررس تشدید تنش منطقه‌ای قرار گیرند. این حمایت لزوماً به موفقیت در میز مذاکره منجر نمی‌شود، اما تغییری نسبت به مذاکرات ۲۰۱۵ است.»
شاید مهم‌تر از همه، ترامپ می‌تواند به توافقی با ایران دست یابد که محدودیت‌های سختی بر برنامه هسته‌ای این کشور اعمال کند، با مکانیزم‌های نظارتی بسیار دقیق که هدف اعلام‌شده او برای جلوگیری از ساخت سلاح هسته‌ای توسط ایران را بدون نیاز به شرط غنی‌سازی صفر یا برچیدن کامل برنامه ایران برآورده کند.
کلسی داونپورت از انجمن کنترل تسلیحات اخیراً نوشت: «اتخاذ موضع سختگیرانه غنی‌سازی صفر نه تنها ایران را کاملاً از میز مذاکره دور می‌کند، بلکه برای یک توافق مؤثر ضروری نیست و خطر توسعه برنامه هسته‌ای ایران را به طور کامل برطرف نمی‌کند.» او افزود: «برچیدن زیرساخت‌ها دانشی که ایران درباره غنی‌سازی اورانیوم به دست آورده را از بین نمی‌برد.»
به طور خلاصه، او نتیجه‌گیری کرد که آمریکا «می‌تواند ترکیب مناسبی از محدودیت‌ها و نظارت‌ها را پیدا کند تا به ظن او مسیرهای ایران به سوی سلاح هسته‌ای را مسدود کند، در حالی که به ایران اجازه می‌دهد سطح کم‌خطرتری از غنی‌سازی اورانیوم را حفظ کند.»
منبع: ایرنا
ثبت دیدگاه