سی ان ان در تحلیلی نوشت: سوال مهمی که از شارل دوگل رئیس جمهوری سابق و رهبر دوران جنگ فرانسه پرسیده شد این بود که «کسی می تواند در کشوری که ۲۴۶ نوع مختلف پنیر دارد حکومت کند؟» با گذشت ۶۰ سال، به نظر می رسد پاسخ این است: «هیچ کس».
این شبکه خبری آمریکایی افزود: در حالی که دولت دیگری در فرانسه در آستانه فروپاشی قرار دارد، به نظر می رسد بار دیگر این کشور قابل اداره کردن نیست. ظاهرا فرانسوا بایرو نخست وزیر فرانسه که کمتر از یک سال از دوره خدمت او می گذرد، به چهارمین نخست وزیری تبدیل می شود که دولت مکرون را ترک می کند. سرنوشت او اکنون به رای اعتماد پارلمان گره خورده است و اگر شکست بخورد، رئیس جمهوری را در موضع به مراتب ضعیف تری قرار می دهد.
بایرو به دنبال جلب حمایت از طرح بودجه ۴۴ میلیارد دلاری است که هزینه ها را محدود و دو تعطیلات عمومی را لغو می کند. وی می گوید «نجات ملی» در گرو اجرای این طرح است و هشدار داده که فرانسه باید از بدهی فزاینده این کشور رها شود.
سی ان ان نوشت: شاید این اظهارات هشداری با هدف فشار بر گروه های سیاسی متفرق در این کشور برای بکار بستن اقدامی فوری باشد. اما اصلاحات بودجه دقیقا همان چیزی بود که میشل بارنیه نخست وزیر سلف او را نیز شکست داد. بارنیه به عنوان مذاکره کننده اصلی اتحادیه اروپا که در رای گیری خروج انگلیس از اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۶ به حفظ وحدت اتحادیه اروپا کمک کرد، فقط سه ماه در کرسی نخست وزیری فرانسه باقی ماند و نتوانست هموطنان خود را نسبت به کاهش گسترده هزینه ها متقاعد کند.
این رسانه با اشاره به ورود فرانسه به دوران تعمیق بی ثباتی سیاسی، به افزایش بدهی ها در این کشور اشاره کرد و نوشت: با فرو رفتن فرانسه در بی ثباتی سیاسی بیشتر، هزینه‌های استقراض در آن در حال افزایش است. بازده اوراق قرضه ۱۰ ساله در فرانسه از بازده اسپانیا، پرتغال و یونان – کشورهایی که زمانی در قلب بحران بدهی منطقه یورو بودند – بالاتر رفته و اکنون به بازده ایتالیا نزدیک می‌شود. اقتصادی که تحت فشار فزاینده‌ای قرار دارد و با تصویر مرد قدرتمند اروپایی که مکرون به دنبال ارائه آن بوده است، در تضاد است.
سی ان ان خاطرنشان کرد، ریشه این بی ثباتی را می توان در تصمیم مهم مکرون برای برگزاری انتخابت زودهنگام در سال گذشته ردیابی کرد. رئیس جمهوری فرانسه مجبور به برگزاری انتخاباتی شد که در آن حزب متبوعش کرسی هایش را از دست داد و در مقابل راست افراطی و چپ افراطی شکست خورد؛ نتیجه ای که فرانسه را با مجلسی دچار تفرقه مواجه کرد.
در انتخابات زودهنگام سال ۲۰۲۴ چپ ها بیشترین کرسی ها را در دورم انتخابات کسب کردند اما همچنان اکثریت لازم را نداشتند. اما امید آنها برای تشکیل دولت اقلیت با خودداری مکرون برای پذیرش نخست وزیر پیشنهادی آنها بر باد رفت.
فرانسه بر خلاف آلمان و ایتالیا فاقد اعتماد سازی سنتی است و سیاست هایش در یک نظام ریاست جمهوری که بیش از ۶۰ سال از قدمت آن می گذرد، شکل می گیرند.
گمانه زنی درباره آینده فرانسه
این شبکه خبری آمریکایی پیش بینی کرد: اگر بایرو شکست بخورد فشار بر مکرون برای استعفا تشدید می شود؛ هر چند که او وعده داده دور خود را تمام خواهد کرد. مارین لو پن از چهره های راست افراطی فرانسه نیز انحلال پارلمان را خواستار است اما معلوم نیست که برگزاری انتخابات جدید حزب وی را تقویت کند و حتی خطر شکاف بیشتر در پارلمان وجود دارد.
راهکار دیگر برای مکرون، انتصاب دولت موقت است که می تواند راهی برای عبور از بن بست سیاسی کنونی باشد. وی همچنین در حال بررسی گزینه های جایگزین شامل افرادی مانند سباستین لوکورنو وزیر نیروهای مسلح و ژرار دارمنن وزیر دادگستری است. برخی این انتخاب های جدید را به مثابه «جام زهر» توصیف کرده اند.
سی ان ان نوشت: مشکل اینجاست که بعد از شکست سه نخست وزیر میانه رو، احزاب اپوزیسیون در وضعیتی نیستند که شانس دوباره ای به نخست وزیر میانه روی دیگری بدهند. احزاب راست و چپ افراطی نشان داده اند که رای «عدم اعتماد» خواهند داد. گزینه دیگر، معرفی نخست وزیر از یک خانواده سیاسی دیگر است اما این گزینه اگر از طرف احزاب دست راستی باشد توسط چپ ها منع خواهد شد و برعکس.
فرانسه با فضای سیاسی تاریکی و مبهمی مواجه است. نظرسنجی جدید موسسه افکار سنجی «اِلب/Elabe» نشان می دهد حتی اگر انتخابات زودهنگام دیگری برگزار شود، حزب مجمع ملی بیشترین آرا را کسب خواهد کرد، حزب چپ در رتبه دوم و میانه روها با فاصله زیاد در جایگاه سوم قرار خواهند گرفت.
بسیاری پیش بینی می کنند که راست افراطی در نهایت در فرانسه قدرت خواهد گرفت. این اتفاق می تواند در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۷ رخ دهد اما انتظار چندانی نمی رود که اوضاع فرانسه را بهتر کند. اعتماد عمومی به این طبقه سیاسی نیز کاهش یافته است و انتظار می رود، فرانسه بزودی با شعار «همه چیز را منع کنید» صحنه اعتراضات خیابانی گسترده باشد.
سی ان ان نوشت: همه این اتفاقات در شرایط بسیار بدی رخ می دهد. با توجه به جنگ اوکراین و خاورمیانه، بی ثباتی در پاریس موهبتی برای ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه و دونالد ترامپ همتای آمریکایی او خواهد بود که مانند پوتین از مسخره کردن ضعف اروپا لذت می برد.
دومینیک مویزی (Dominique Moïsi) تحلیلگر ارشد اندیشکده «انستیتو مونتنی» مستقر در پاریس، نیز گفت نمی تواند چنین بن بست عمیقی را در «جمهوری پنجم» (دولت فرانسه) به یاد بیاورد.
وی به سی ان ان گفت: دوگل از سوءقصد جان سالم به در برد، جنگ الجزایر را پشت سر گذاشت، در ماه مه ۱۹۶۸ شعار این بود که «فرانسه حوصله‌اش سر رفته است»؛ اما امروز فرانسه سرشار از ناامیدی، خشم و نفرت نسبت به نخبگان است.
عبارت «فرانسه حوصله اش سر رفته است» را یک روزنامه نگار فرانسوی در مارس ۱۹۶۸ در مقاله ای در لوموند نوشت. او با این جمله وضعیت سیاسی و اجتماعی فرانسه را توصیف کرد؛ کشوری که به نظر می‌رسید در رکود، بی‌تحرکی و بی‌تفاوتی فرو رفته است.
مویزی ادامه داد: به نظر می رسد که تغییر رژیم اجتناب‌ناپذیر است، اما نمی‌توانم ببینم چگونه این اتفاق خواهد افتاد و چه کسی این مسئولیت را بر عهده خواهد گرفت. ما در مرحله‌ای از گذار هستیم؛ گذار از نظامی که دیگر کار نمی‌کند و نظامی که هیچ‌کس نمی‌تواند تصورش کند.
سی ان ان در پایان آورده است: شارل دوگل رئیس‌جمهوری بود که با وجود سخنان طعنه آمیزش درباره پنیر، در سال ۱۹۵۸ با آغاز جمهوری پنجم، دوره‌ای از ثبات نسبی را در فرانسه رقم زد. حالا پرسش این است: آیا مکرون همان رئیس‌جمهوری خواهد بود که به این جمهوری پایان می دهد؟
منبع: ایرنا
ثبت دیدگاه