همزمان با تعمیق شکاف سیاسی در درون ایالات متحده، افکار عمومی این کشور در عرصه سیاست خارجی نیز دستخوش قطب‌بندی شدید شده است؛ روندی که به نظر نمی‌رسد در آینده‌ای نزدیک تغییری در آن رخ دهد. تازه‌ترین نظرسنجی انجام‌شده توسط تیم من (نویسنده) در «مؤسسه امور جهانی» وابسته به گروه اوراسیا نشان می‌دهد که نگرش آمریکایی‌ها نسبت به موضوعات کلیدی مرتبط با دونالد ترامپ به‌روشنی بر اساس گرایش حزبی تقسیم شده است.
آمریکا میان دو جهان‌بینی؛ امنیت سخت در برابر دیپلماسی نرم
در میان یافته‌های حزبی این نظرسنجی، نکته‌ای قابل‌توجه آن است که ۴۴ درصد از شهروندان آمریکایی از حمله به کارتل‌های مواد مخدر در آمریکای لاتین (حتی بدون مجوز کنگره)حمایت می‌کنند، در حالی که ۴۲ درصد با آن مخالف‌اند. تفکیک حزبی این نتایج تصویر روشن‌تری ارائه می‌دهد: ۷۹ درصد جمهوری‌خواهان موافق چنین اقداماتی هستند در مقابل ۷۳ درصد دموکرات‌ها مخالف آن هستند.
در ارزیابی عملکرد دونالد ترامپ طی نه ماه نخست از دوره دوم ریاست‌جمهوری‌اش در چارچوب سیاست «اول آمریکا»، نیز الگوی مشابهی دیده می‌شود. در مجموع، نیمی از پاسخ‌دهندگان عملکرد او را «ضعیف» توصیف کرده‌اند، در حالی که بیش از یک‌سوم، آن را «خوب» یا «عالی» ارزیابی کرده‌اند. اما هنگامی‌که داده‌ها بر اساس وابستگی حزبی تفکیک می‌شود، شکاف به‌مراتب عمیق‌تر است: ۸۹ درصد دموکرات‌ها عملکرد ترامپ را «ضعیف» و در مقابل، ۵۳ درصد جمهوری‌خواهان آن را «عالی» و ۲۹ درصد دیگر «خوب» دانسته‌اند.
در ادامه بررسی دیدگاه‌ها نسبت به سیاست خارجی دولت ترامپ، ما درباره مواضع ایالات متحده در خاورمیانه و آسیا نیز پرسش‌هایی مطرح کردیم، اما برجسته‌ترین یافته‌ها به نگرش عمومی نسبت به شیوه کلی اداره سیاست خارجی توسط رئیس‌جمهور مربوط می‌شود.
بر اساس داده‌های نظرسنجی، نزدیک به نیمی از جمهوری‌خواهان (۴۶ درصد) بر این باورند که حفاظت از کشور در برابر تهدیدهای خارجی، مهم‌ترین وظیفه دولت آمریکا است؛ در حالی‌که این دیدگاه تنها میان ۱۳ درصد دموکرات‌ها مشترک است. در مقابل، ۴۰ درصد دموکرات‌ها تأکید دارند که اولویت اصلی واشنگتن باید ترویج دموکراسی، حقوق بشر و حاکمیت قانون در جهان باشد؛ رویکردی که تنها ۸ درصد از جمهوری‌خواهان از آن حمایت کرده‌اند.
از منظر تهدیدشناسی نیز، اکثریت دموکرات‌ها بزرگ‌ترین خطر برای ایالات متحده را افزایش اقتدارگرایی جهانی و تضعیف دموکراسی می‌دانند. در مقابل، بخش قابل‌توجهی از جمهوری‌خواهان بر این باورند که مهاجرت و تجارت آزاد، هویت ملی آمریکا را تهدید می‌کند. در زمینه ابزار دستیابی به صلح جهانی، بیشتر دموکرات‌ها بر دیپلماسی، همکاری بین‌المللی و گسترش دموکراسی تأکید دارند؛ در حالی‌که جمهوری‌خواهان میان تمرکز بر اولویت‌های داخلی و حفظ قدرت نظامی قاطع برای دفاع در مواقع بحرانی دوپاره شده‌اند.
از ادعای نوبل تا اتهام نسل‌کشی؛ سیاست ترامپ زیر ذره‌بین افکار عمومی
دونالد ترامپ که همواره بر مهارت خود در «معامله‌سازی» تأکید داشته، ماه گذشته مدعی شد شایسته دریافت جایزه صلح نوبل است. این نظرسنجی در ماه اکتبر، همزمان با موفقیت دولت او در برقراری آتش‌بس میان اسرائیل و حماس در غزه انجام شده است. با این حال، ۶۳ درصد از آمریکایی‌ها معتقدند او شایسته این جایزه نیست. در این میان، ۹۵ درصد دموکرات‌ها مخالف اعطای جایزه به ترامپ‌اند، در حالی‌که ۵۶ درصد جمهوری‌خواهان از این ایده حمایت کرده و حدود ۲۰ درصد آنان نظر مشخصی در این باره ابراز نکرده‌اند.
نتایج نظرسنجی همچنین نشان می‌دهد که در انتخاب رئیس‌جمهور و فرمانده کل قوا، درک عمومی از «قدرت رهبری» نقشی پررنگ‌تر از جزئیات سیاست‌ها دارد. برای سنجش این برداشت، مجموعه‌ای از توصیف‌ها درباره شخصیت دونالد ترامپ در اختیار پاسخ‌دهندگان قرار گرفت تا دو مورد از آن‌ها را انتخاب کنند. بر اساس یافته‌ها، حدود نیمی از دموکرات‌ها، دونالد ترامپ را فردی «بی‌پروا» و «ویرانگر» توصیف کرده‌اند؛ در حالی‌که حدود نیمی از جمهوری‌خواهان او را «سخت» و «باهوش» دانسته‌اند و یک‌سوم دیگر او را «صلح‌ساز» معرفی کرده‌اند. این تضاد، پارادوکسی را بازتاب می‌دهد که در آن، ترامپ توانسته تصویر «متعهد به صلح» را با «رویکردی تهاجمی در سیاست خارجی» در هم بیامیزد.
فراتر از اختلاف‌نظرهای حزبی درباره حملات نظامی ترامپ علیه قایق‌های مظنون به قاچاق مواد مخدر دیدگاه‌ها درباره سایر عرصه‌های درگیری و نحوه مدیریت آن‌ها نیز به‌شدت دوقطبی است. در موضوع جنگ غزه، بیش از یک‌سوم دموکرات‌ها خواستار توقف حمایت نظامی واشنگتن از اسرائیل هستند (این نظرسنجی پیش و پس از آتش‌بس ۱۰ اکتبر انجام شده است)، در حالی‌که حدود یک‌سوم جمهوری‌خواهان معتقدند ایالات متحده باید بی‌قیدوشرط از اسرائیل پشتیبانی کند. در پاسخ به پرسش درباره ماهیت عملیات اسرائیل، نیمی از دموکرات‌ها آن را «نسل‌کشی» توصیف کرده‌اند، در حالی‌که تنها ۸ درصد جمهوری‌خواهان با این تعبیر موافق بوده‌اند.
ایران؛ تنها نقطه اجماع دو حزب بر سر تشدید تحریم‌ها
در همین حال، پس از اعمال تعرفه‌های سنگین تجاری آمریکا علیه چین در ماه آوریل، دولت ترامپ طرح‌هایی را برای محدود کردن صدور ویزا برای دانشجویان چینی اعلام کرد. یافته‌ها نشان می‌دهد که ۸۱ درصد دموکرات‌ها از ادامه تحصیل دانشجویان چینی در دانشگاه‌های آمریکا حمایت کرده‌اند، در حالی‌که ۴۷ درصد جمهوری‌خواهان با این موضوع مخالف بوده‌اند.
در حوزه سیاست مرتبط با جنگ اوکراین، نتایج نظرسنجی نشان می‌دهد که تنها ۱۹ درصد از شرکت‌کنندگان معتقدند دونالد ترامپ وضعیت را وخیم‌تر کرده است. در این میان، تنها ۴۰ درصد از جمهوری‌خواهان بر این باورند که او شرایط را بهبود بخشیده، در حالی‌که ۷۲ درصد از دموکرات‌ها نظر معکوس دارند و عملکرد او را منفی ارزیابی کرده‌اند.
با این حال، ایران تنها حوزه‌ای است که نوعی اجماع میان دو حزب مشاهده می‌شود. اگر تهران بار دیگر برنامه هسته‌ای خود را از سر گیرد شمار قابل‌توجهی از شهروندان آمریکایی بر این باورند که ایالات متحده باید تحریم‌های شدیدتری علیه ایران اعمال کند. این دیدگاه در میان ۵۰ درصد جمهوری‌خواهان و ۴۳ درصد دموکرات‌ها مشترک است. با وجود این همگرایی، رویکردها در قبال اقدام نظامی یا مذاکره همچنان کاملاً متفاوت است: ۳۹ درصد جمهوری‌خواهان از گزینه نظامی حمایت کرده‌اند، در حالی‌که تنها ۱۰ درصد دموکرات‌ها چنین نظری دارند. در مقابل، ۴۳ درصد دموکرات‌ها طرفدار مذاکره با ایران بوده‌اند؛ در حالی که این رقم برای جمهوری خواهان ۲۴ درصد است.
ترامپ در طول ریاست‌جمهوری خود بدون مجوز کنگره، سایت‌های هسته‌ای ایران را بمباران کرد و همچنین دستور حملات علیه قایق‌های مظنون به قاچاق مواد مخدر را صادر نمود. با وجود این، اکثریت آمریکایی‌ها بر این باورند که رئیس‌جمهور باید پیش از صدور دستور هرگونه اقدام نظامی در خارج از کشور، تأیید کنگره را کسب کند. هرچند بر سر اصل این موضوع نوعی اجماع عمومی وجود دارد، اما شکاف حزبی در مقایسه با سال گذشته به‌طور چشمگیری افزایش یافته است. در سال ۲۰۲۴، حدود ۷۰ درصد از دموکرات‌ها و ۷۷ درصد از جمهوری‌خواهان با اقدام بدون مجوز مخالف بودند؛ اما در سال ۲۰۲۵، این رقم به ۹۴ درصد در میان دموکرات‌ها و تنها ۵۰ درصد در میان جمهوری‌خواهان رسیده است
شکاف عمیق حزبی بر سر بودجه دفاعی آمریکا
در حوزه هزینه‌های نظامی نیز شکاف حزبی عمیق و معناداری مشاهده می‌شود. بر اساس نتایج نظرسنجی، ۵۸ درصد دموکرات‌ها بر این باورند که ایالات متحده باید هزینه‌های نظامی خود را کاهش دهد، در حالی‌که تنها ۱۸ درصد از جمهوری‌خواهان با این نظر موافق‌اند. در مقابل، ۶۶ درصد جمهوری‌خواهان از حفظ سطح کنونی هزینه‌های دفاعی حمایت می‌کنند و آن را برای تأمین امنیت ملی ضروری می‌دانند.
در زمینه کمک‌های نظامی خارجی، تفاوت دیدگاه‌ها همچنان چشمگیر است. با وجود بحث‌های گسترده در سال‌های اخیر درباره کمک‌های نظامی واشنگتن به اوکراین و اسرائیل، اکثریت نسبی آمریکایی‌ها شامل ۵۸ درصد از دموکرات‌ها و ۴۱ درصد از جمهوری‌خواهان معتقدند که ایالات متحده بیش از اندازه به دیگر کشورها یاری رسانده است.
در ارتباط با حضور نیروهای نظامی آمریکا در چهار منطقه اصلی جهان یعنی آسیا، اروپا، خاورمیانه و نیمکره غربی تمایل عمومی بیشتر به سمت کاهش یا خروج نیروها است تا افزایش حضور نظامی. به نظر می‌رسد که تجربه دو جنگ طولانی و پرهزینه در افغانستان و عراق، بخش قابل‌توجهی از جامعه آمریکا را به سمت بازنگری در تعهدات خارجی و سیاست مداخله‌گرایانه کشور سوق داده است. با این حال، در هر چهار منطقه یادشده، اکثریت نسبی مردم همچنان خواهان حفظ وضعیت موجود هستند.
پیام مشهور «اول آمریکا» که ترامپ محور سیاست خارجی خود قرار داده بود، هنوز برای بخشی از جامعه آمریکا جذابیت دارد. او در کارزار سیاست خارجی، به‌ویژه در مقایسه با تیم بایدن–هریس، دست بالا را داشت. وعده‌اش برای پایان دادن به جنگ‌ها و تمرکز بر نیازهای شهروندان عادی با استقبال بخشی از افکار عمومی روبه‌رو شد، هرچند ارزیابی‌ها از عملکرد او همچنان به‌شدت دوقطبی باقی مانده است. اکنون، در حالی‌که ایالات متحده درگیر نبرد با کارتل‌های مواد مخدر در آمریکای لاتین است و نشانه‌هایی از آمادگی احتمالی برای مداخله علیه نیکولاس مادورو در ونزوئلا دیده می‌شود، به نظر می‌رسد مهم‌ترین آزمون واقعی سیاست «اول آمریکا» و میزان تاب‌آوری پایگاه اجتماعی ترامپ، هنوز در پیش است.
منبع: فرارو
ثبت دیدگاه