اثر ترامپ در حال شکل‌دهی به سیاست جهانی است و بر انتخابات در کشورهای مختلف تاثیر می‌گذارد، اما نتیجه لزوماً مطابق میل رئیس‌جمهور نیست.
در رای‌گیری‌های مهمی که طی دو هفته گذشته در کانادا و استرالیا برگزار شد، نیروهای میانه‌رو قدرت خود را دوباره به دست آوردند، در حالی که احزابی که از دستورالعمل‌های مکتب ماگا الهام گرفته بودند، شکست خوردند.
رئیس‌جمهور ترامپ تنها سه ماه است که دوباره به قدرت بازگشته، اما سیاست‌های او، از جمله اعمال تعرفه‌ها و بر هم زدن اتحادها، پیشاپیش به درگیری‌های سیاسی داخلی در سراسر جهان کشیده شده است.
گرچه هنوز زود است که بگوییم نیروهای ضدترامپ در سطح جهانی در حال قدرت‌گیری هستند، اما روشن است که رأی‌دهندگان در زمان تصمیم‌گیری، ترامپ را در ذهن دارند.
خویشاوندان سیاسی
کانادا و استرالیا اشتراکات زیادی دارند: یک نظام سیاسی مشابه، صنعتی معدنی بزرگ، و یک پادشاه مشترک به نام چارلز. حالا آن‌ها یک داستان سیاسی قابل توجه را هم به اشتراک گذاشته‌اند.
در هر دو کشور، پیش از مراسم تحلیف ترامپ، احزاب حاکم چپ‌میانه در وضعیت بدی بودند و به نظر می‌رسید که قدرت را از دست خواهند داد. احزاب محافظه‌کار که در نظرسنجی‌ها پیشتاز بودند، رهبرانی داشتند که هم در سبک و هم در محتوا با سیاست‌های ترامپی بازی می‌کردند.
تنها چند هفته پس از بازگشت ترامپ به قدرت، اوضاع سیاسی در کانادا و استرالیا به شکل مشابهی وارونه شد: احزاب حاکم چپ‌میانه از محافظه‌کاران پیشی گرفتند و در نهایت پیروز شدند. و رهبران محافظه‌کار هر دو کشور نه تنها در انتخابات شکست خوردند، بلکه حتی کرسی خود در پارلمان را هم از دست دادند.
نخست‌وزیر کانادا، مارک کارنی، آشکارا با پیام ضدترامپی کمپین کرد و تهدیدهای رئیس‌جمهور آمریکا علیه کانادا را در قلب کارزارش قرار داد. رهبر استرالیا، آنتونی آلبانیزی، چنین نکرد. اما هر دو مرد از «اثر ضدترامپ» بهره بردند.
رهبران محافظه‌کار با نه شدیدی در صندوق‌های رأی مواجه شدند. پیر پولیور، رهبر محافظه‌کاران کانادا، و پیتر داتن، رهبر محافظه‌کاران استرالیا، در جدا کردن خود از ارتباطات آسیب‌زا با ترامپ مشکل داشتند.
داتن از برخی سیاست‌های ترامپی مانند کاهش شدید کارکنان بخش دولتی را وقتی نامحبوب شدند، عقب کشید یا آن‌ها را تعدیل کرد. پولیور اما هرگز واقعاً از رویکرد ترامپی فاصله نگرفت، حتی پس از آن‌که رئیس‌جمهور آمریکا حاکمیت کانادا را تهدید کرد.
چارلز ادل، رئیس بخش استرالیا در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی، این انتخابات در استرالیا را «شکست سنگین» خواند و گفت که این نتیجه حداقل تا حدی از دخالت ضمنی ترامپ در انتخابات ناشی شده، حتی اگر تمرکز اصلی بر مسائل داخلی بوده باشد.
او در ایمیلی نوشت: «شباهت‌های کافی با انتخابات کانادا وجود داشت تا نشان دهد که بخت محافظه‌کاران همزمان با افزایش تعرفه‌ها و حملات ترامپ به متحدان آمریکا کاهش یافته است.»
در کانادا، برخی نتیجه انتخابات استرالیا را نشانه‌ای از همبستگی با خویشاوندانشان در جنوب دور دانستند.
فرار به سوی امنیت
کارنی از این تصور در میان رأی‌دهندگان بهره برد که او نیرویی با ثبات برای مدیریت ترامپ و تأثیرات غیرقابل پیش‌بینی او بر اقتصاد کانادا خواهد بود، اقتصادی که به‌شدت با اقتصاد آمریکا درهم‌تنیده است و همین حالا هم به دلیل تعرفه‌ها و بی‌ثباتی آسیب دیده. سابقه او به‌عنوان سیاست‌گذار اقتصادی نیز به نفعش عمل کرد.
در آن‌سوی جهان، در سنگاپور نیز، به نظر می‌رسید استدلال برای ثبات در دوران آشوب به حزب حاکم People’s Action Party کمک کرده باشد.
ماه گذشته، نخست‌وزیر لارنس وانگ در پارلمان گفت که سنگاپور به دلیل وابستگی‌اش به تجارت جهانی، از تعرفه‌های جدید آمریکا ضربه سخت‌تری خواهد خورد. او از مردم سنگاپور خواست برای شوک‌های بیشتر آماده باشند و رشد کندتری را پیش‌بینی کرد.
مشابه کارنی که اعلام کرد «رابطه قدیمی کانادا و ایالات متحده تمام شده است»، وانگ هم پیش از انتخابات هشدار تلخی صادر کرد: «شرایط جهانی که موفقیت سنگاپور در دهه‌های گذشته را ممکن کرد، ممکن است دیگر برقرار نباشد.»
روز شنبه، رأی‌دهندگان دوباره حزب او را به قدرت بازگرداندند.
چرین جورج، نویسنده کتاب‌هایی درباره سیاست سنگاپور، گفت: «این هم نمونه دیگری از اثر ترامپ است. حس نگرانی عمیق درباره جنگ‌های تجاری ترامپ، تعداد قابل توجهی از رأی‌دهندگان را وادار به حمایت قوی از حزب حاکم کرد.»
تأثیرات متنوع
در آلمان، یکی از متحدان مهم غرب که نخستین کشوری بود که پس از تحلیف ترامپ انتخابات ملی برگزار کرد، اثر ترامپ مستقیم نبود اما همچنان احساس شد.
فریدریش مرتز، که قرار است روز سه‌شنبه به‌عنوان صدراعظم جدید آلمان سوگند یاد کند، از انتخاب ترامپ آن سود سیاسی‌ای را نبرد که رهبران کانادا یا استرالیا در انتخابات اخیر بردند.
اما اگر رویارویی ترامپ با متحدان اروپایی آمریکا در زمینه دفاع و تجارت، پیش از انتخابات به مرتز کمک نکرد، پس از آن کمکش کرد.
مرتز توانست تعلیق محدودیت‌های بودجه‌ای را در آلمان صرفه‌جو به تصویب برساند، اقدامی که کار او را به‌عنوان صدراعظم آسان‌تر خواهد کرد. او این کار را با این استدلال انجام داد که قطعیت‌های قدیمی درباره تعهد آمریکا به دفاع مشترک دیگر وجود ندارد.
او در ماه مارس به قانون‌گذاران گفت: «واقعاً باور دارید که یک دولت آمریکایی حاضر خواهد شد حضور خود در ناتو را مثل گذشته ادامه دهد؟»
حمایت حلقه‌های ماگا از حزب راست افراطی آلمان، AfD، طبق نظرسنجی‌ها به آن کمکی نکرد، حتی با وجود اینکه ایلان ماسک تا آنجا پیش رفت که از این حزب حمایت کرد و در یکی از رویدادهای آن از طریق ویدئو ظاهر شد.
استثنای بریتانیایی
یک رئیس‌جمهور غیرقابل پیش‌بینی آمریکا می‌تواند پیامدهای غیرقابل پیش‌بینی‌ای برای رهبران خارجی داشته باشد. و نخست‌وزیر بریتانیا، کیر استارمر، به‌سرعت آن را درک کرده است.
استارمر، رهبر چپ‌میانه که پیش از پیروزی ترامپ در انتخابات خود پیروز شده بود، در ابتدا به‌خاطر رویکرد حرفه‌ای و عمل‌گرایانه‌اش در مواجهه با رئیس‌جمهور جدید آمریکا مورد تحسین قرار گرفت.
برخلاف کارنی، استارمر عمداً از انتقاد مستقیم از ترامپ پرهیز کرد، در موارد ممکن با او نقاط مشترک یافت و تلاش کرد از بروز شکاف جلوگیری کند. پس از دیداری که موفقیت‌آمیز تلقی شد از کاخ سفید، حتی برخی از رقبای سیاسی استارمر نیز تحت تأثیر قرار گرفتند.
اما استارمر خیلی زود جایگاه خود را از دست داد، چراکه نتوانست دیدار موفقیت‌آمیزش از کاخ سفید را به معافیت‌هایی از تعرفه‌های آمریکا بر کالاهای بریتانیایی بدل کند.
هفته گذشته، حزب کارگر او در انتخابات منطقه‌ای و دیگر انتخابات در بخش‌هایی از انگلستان ضربه سنگینی خورد. این حزب ۱۸۷ کرسی شورای محلی و همچنین یک انتخابات ویژه پارلمانی در یکی از مناطق سنتی خود را از دست داد.
منبع: اکوایران به نقل از نیویورک تایمز
ثبت دیدگاه