ین اتفاق نمی‌توتنست زمانی بدتر از این رخ دهد. چند روز مانده به نشست سرنوشت‌ساز آلاسکا میان دونالد ترامپ و ولادیمیر پوتین که برای جمعه برنامه‌ریزی شده بود، نیروهای روسیه از خطوط دفاعی اوکراین عبور کردند. در نزدیکی منطقه‌ی رخنه در دوبروپیلیا، درست در شمال دژ مستحکم اوکراینی در پوکروفسک در منطقه دونتسک، سربازان از وحشت و سردرگمی خبر می‌دهند.
صلحی بد بر اساس شروط دشمن
به گزارش اکونومیست، «شتیک»، افسر تیپ ۹۳ که به آنجا اعزام شده، می‌گوید اوکراین هنوز در حال پیدا کردن محل دقیق دشمن است. او تخمین می‌زند دشمن بیش از ۱۰ کیلومتر پیشروی کرده و یک جاده تأمین کلیدی را قطع کرده است، اما گروه‌های خرابکار احتمالاً به روستاهای دیگری هم رسیده‌اند. او می‌گوید: «این حمله هنوز گسترده نشده، اما وضعیت ناامیدکننده است. شکست در ایجاد استحکامات، شکست در گرفتن تصمیم‌های لحظه‌ای، و نبود کسی برای بازسازی سریع خط، چون اصلاً نیرویی در کار نبود.»
با اعزام یگان‌های زبده، احتمالاً اوکراین به‌زودی این هجوم را مهار خواهد کرد و پیشروی روسیه را دوباره به یک حرکت خونین و طاقت‌فرسا کند خواهد کرد. اما این حمله سربازان را متقاعد کرده که روسیه قصد دارد جنگ را تا هرجا که بتواند ادامه دهد. نگرانی آن‌ها این است که رئیس‌جمهور آمریکا برداشت اشتباهی داشته باشد: اینکه اوکراین ضعیف است، نه اینکه روسیه خون‌ریز است. «سربازان اوکراینی همیشه با صلحی بد و بر اساس شروط دشمن مخالف خواهند بود»، این را «دپوتی»، فرمانده پهپاد در تیپ ۳۰ می‌گوید. اگر آتش‌بسی برقرار شود، او می‌خواهد «یونیفرم را برای همیشه کنار بگذارد و دیگر هرگز به دفترهای سربازگیری بازنگردد، نه پنج سال دیگر و نه هیچ‌وقت.»
خط قرمز اوکراین
سه سال و نیم از جنگ اوکراین گذشته، سربازان خط مقدم خسته‌اند، روحیه کمی سست شده و انتقاد از رهبری رو به افزایش است. اما همه متفق‌القول‌اند که «معاوضه زمین»هایی که رهبران آمریکایی پیش از نشست آلاسکا مطرح کرده‌اند، کاملاً غیرقابل قبول است. «گراز»، نام مستعار یک فرمانده گروهان در تیپ ۵۶، می‌گوید عقب‌نشینی خیانت به هم‌رزمان کشته‌شده خواهد بود و خلاف «منطق» نبرد فعلی است. او تازه از سه هفته حضور در سنگرهای اطراف چاسیف یار برگشته، جایی که اوکراین بیش از دو سال در برابر حملات روسیه تنها یک نوار باریک را حفظ کرده است. او می‌گوید روسیه همچنان موج‌موج نیرو به آنجا می‌فرستد، شاید به ازای هر اوکراینی کشته، ده روس جان می‌بازند.
هاله‌ای از عدم قطعیت بر نشست روز جمعه آقای ترامپ سایه انداخته است. هیچ صندلی‌ای برای ولودیمیر زلنسکی یا متحدان اروپایی اوکراین در میز مذاکره وجود نخواهد داشت. هرچند آتش‌بس در اوکراین در مرکز دستور کار است، اما اکونومیست اطلاع یافته که مذاکرات فراتر از آن خواهد رفت. یک حوزه احتمالی، عادی‌سازی عمیق‌تر روابط دیپلماتیک و تجاری میان آمریکا و روسیه است، از جمله لغو تحریم‌ها. پوتین در آرزوی چنین بازتوانی سیاسی است. موضوع دیگر، همکاری در قطب شمال است؛ مثلاً در زمینه انرژی، و احیای گفت‌وگوهایی که بنا بر گزارش‌ها با علاقه شدید مقامات روس برای جذب کسب‌وکارهای آمریکایی در فوریه انجام شده بود.
اینکه روسیه در ازای صلح در اوکراین چه پیشنهادی خواهد داد، چندان روشن نیست. در ماه ژوئیه، مذاکرات محرمانه میان مذاکره‌کنندگان اوکراینی و روسی پیشرفت قابل توجهی داشت و طرفین را به هم نزدیک‌تر کرد. سپس به‌نظر رسید ترامپ صبر خود را از تأخیرهای پوتین از دست داده و او را تهدید به تحریم‌های «فلج‌کننده»، اگر فوراً جنگ را متوقف نکند، کرد. اولتیماتوم ترامپ بازتابی از نفوذ کیت کلاگ، ژنرال بازنشسته و فرستاده ویژه ریاست‌جمهوری بود.
اما جناح دیگری در کاخ سفید چشم‌انداز متفاوتی برای توافق با روسیه داشت. استیو ویتکاف، شریک قدیمی ترامپ در معاملات املاک که به‌عنوان فرستاده ویژه دیگر منصوب شده، در ۶ اوت سفری اعلام‌نشده به مسکو انجام داد. او ظاهراً پیشنهادهایی ارائه داد که مسیر مذاکرات را به‌سوی طرح‌هایی بسیار کمتر قابل قبول برای اوکراین تغییر داد.
ایده مبادله زمین در برابر حرف
ویتکاف طرفدار یک «توافق بزرگ» میان آمریکا و روسیه است. دخالت او در مذاکرات معمولاً به ضرر اوکراین تمام شده و با بی‌کفایتی خارق‌العاده‌ای همراه بوده است. گزارش‌ها حاکی از آن است که این فرستاده آمریکایی به‌طور کامل پیشنهاد پوتین را درک نکرده بود؛ پیشنهادی مبنی بر «مبادله» زمین‌های تحت کنترل اوکراین در دونباس با وعده‌ای مبنی بر عدم حمله در جای دیگر، گرفتن سرزمینی که ارتش روسیه نتوانسته بود فتح کند، در ازای کلمات. پوتین سابقه ارائه «امتیازاتی» را دارد که طراحی‌شده‌اند تا وحدت اوکراین را تضعیف کنند.
به‌نوعی، بحث درباره به‌رسمیت شناختن کنترل روسیه بر سرزمین‌هایی که در اشغال دارد، به گفت‌وگو درباره دادن زمین‌های بیشتری به روسیه تغییر مسیر داده است.
ایده «مبادله زمین» از سال گذشته روی میز بود، زمانی که نیروهای اوکراینی مواضعی را در داخل منطقه کورسک روسیه در اختیار داشتند. اوکراین از آن زمان از تقریباً تمام کورسک رانده شده و این پیشنهاد بی‌معنا شده است. اما این ایده «زامبی‌وار» ظاهراً همچنان در واشنگتن زنده است. منابع می‌گویند آخرین پیشنهادهای اوکراین یک شرط روشن داشته است: آتش‌بس کامل باید پیش از هرگونه بحث درباره واگذاری سرزمین برقرار شود. هر چیز دیگری، به گفته یکی از منابع، «جعبه پاندورا» را خواهد گشود. اما این برای آمریکایی‌ها کافی نیست؛ آن‌ها اوکراین را تحت فشار می‌گذارند که یک پیشنهاد متقابل ارائه کند، از جمله با واگذاری بخشی از زمین خود.
روز چهارشنبه، نشستی از راه دور میان رهبران اروپایی با حضور زلنسکی و ترامپ به ریاست فریدریش مرتس، صدراعظم آلمان، تلاش کرد جبهه‌ای متحد برای مقاومت در برابر چنین فشارهایی ایجاد کند.
اروپایی‌ها توافق کردند که هرگونه مذاکره باید با آتش‌بس آغاز شود، اوکراین باید جایگاهی در میز مذاکره داشته باشد و در هر توافقی تضمین‌های امنیتی دریافت کند. آقای مرتس گفت ترامپ «تا حد زیادی» مواضع اروپایی‌ها و اوکراین را می‌پذیرد، اما روشن نکرد کدام بخش‌ها را تأیید نکرده است. با این حال، متحدان اوکراین همچنان نگران‌اند که رئیس‌جمهور آمریکا بر معاوضه زمین‌ها پافشاری کند؛ چیزی که برای زلنسکی عملی‌کردنش بسیار دشوار خواهد بود. در روزهای اخیر، ترامپ دوباره به عادت قدیمی‌اش بازگشته و رئیس‌جمهور اوکراین را مقصر حمله روسیه معرفی کرده است.
در جبهه شرقی، زمانی برای خواندن تیترها نیست. زندگی اینجا به گفته سربازان دغدغه‌های دیگری دارد. «گراز» سه هفته گذشته را صرف زنده‌ماندن کرده؛ با یک چشم خوابیده و با چشم دیگر مراقب بوده که گروه بعدی روس‌ها به سمت موقعیتش پیشروی نکنند. او می‌گوید خواسته‌های ترامپ اعتباری ندارد. «اعتبار یعنی برادران‌هم‌سنگرم. یعنی ساشا که ۳۰۰ نفر را از زیر آتش از سنگر بیرون کشید. یعنی واسیا که بی‌سیم‌ها را به جاهایی می‌برد که هیچ‌کس جرأت رفتن ندارد. یعنی ردیف صلیب‌هایی که جای سقوط رفقایمان را نشان می‌دهد. چطور می‌توانیم به‌سادگی همه این‌ها را واگذار کنیم؟»
منبع: اکوایران
ثبت دیدگاه