کهنه سربازان، بسیجیان حسرتی دوران جنگ، عزیزان دغدغه مند ایران و ایرانیان و…. جا دارد از سر درد این حجم از…. بمیریم، اما زنده ایم و برای زندگی و زندگان باید طرح زندگی همراه با حکمت، مصلحت و عزت داشت.
در حالی که افکار عمومی در تب هیجان و انتظار انتقام از اسرائیل است، سخن گفتن از ضرورت داشتن استراتژی سیاسی و باز بودن دروازه های دیپلماسی در عین اینکه جسارت می خواهد، می تواند محل وارد آمدن اتهاماتی از قبیل ترس و بزدلی و…. باشد.
زمان بررسی علل رسیدن به این شرایط نبوده و نیست و الان موقع اعمال مدیریت جنگ از طریق قدرت متکی بر تدبیر است.
از روند عادی سازی روابط تهران و ریاض تا هفت اکتبر و تا دامنه ای که به خنثی سازی حزب الله، سقوط اسد و تحولات عراق انجامید، سناریوی چند وجهی، پیچیده و راهبردهای چند لایه تدوین شد تا امروز به یکی از بدترین لایه ها ورود کنیم.
به نظر می رسد می توان در عین پاسخ همتراز به تل آویو، به گونه ای جنگ را مدیریت کرد که در عین این که کشور کمتر آسیب ببیند، بتواند از این جدی ترین چالش تاریخ معاصر ایران، عزتمندانه عبور کند.
اگرچه اسرائیل و آمریکا متحد راهبردی یکدیگر هستند، اما نباید نبرد فعلی را به جنگ ایران با آمریکا و….. تبدیل کرد.
باید با چشمان باز شعارها را در خدمت شعور به کار گرفته و در عین به کارگیری قدرت سخت با تکیه بر مردم به عنوان مهمترین تکیه‌گاه و آوردن آنان با همدلی به صحنه از این جنگ و چالش، سرفراز بیرون آمد.
اگر مرزی بود و اگر امکان ورود به جنگ بود، بسیاری از کهنه سربازان برای ایران و ایرانیان جان به کف به صف ایستاده و برای آن جان می دادند.
منبع: دیپلماسی ایرانی
ثبت دیدگاه