روزنامه اسرائیلی هاآرتص نوشت: نخست‌وزیر اسرائیل نمی‌تواند توضیح دهد که چگونه قصد دارد در عملیات غزه پیروز شود و همزمان گروگان‌ها را در امان نگه دارد، به سادگی به این دلیل که هیچ برنامه‌ای برای انجام این کار ندارد. در همین حال، رئیس ستاد کل ارتش اسرائیل، که مخالف عملیات در شهر غزه است، روند کمپین نظامی را کند کرده تا ریسک‌ها کاهش یابد.
در ادامه این مطلب آمده است: نخست‌وزیر اسرائیل، بنیامین نتانیاهو، رئیس‌جمهور آمریکا، دونالد ترامپ، را متقاعد کرد تا از تشدید درگیری‌ها در شهر غزه از طریق یک عملیات زمینی گسترده نیروهای دفاعی اسرائیل حمایت کند و وعده نتایج سریع داد. اما در عمل، رئیس ستاد کل ارتش، ایال زامیر – که مخالف این کمپین است – دستور داده نیروها با احتیاط و آرام پیش بروند تا تلفات کاهش یابد و جان سربازان و گروگان‌ها در امان باشد.
ترامپ و نتانیاهو قرار است اواخر این ماه در نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک دیدار کنند. بر اساس تجربه‌های گذشته از زمان بازگشت ترامپ به کاخ سفید در ژانویه، به نظر می‌رسد نتانیاهو نگرانی چندانی ندارد، زیرا انتظار می‌رود رئیس‌جمهور ترامپ همچنان از او حمایت کند. نگرانی‌های اسرائیلی‌ها، که اکثرشان از تشدید جنگ و مسیر خطرناک و بی‌پروا نتانیاهو نگران هستند، دیگر برای نخست‌وزیر اهمیتی ندارد.
از آغاز جنگ، هماهنگی واقعی بین دو هدف اصلی – از بین بردن حکومت حماس و آزادی گروگان‌ها – وجود نداشته است. رسیدن به هدف اول زمان می‌برد و هنوز به طور کامل تحقق نیافته است. گذر زمان همچنین جان گروگان‌ها را تهدید می‌کند و وضعیت آن‌ها را بدتر می‌کند. به جز چند عملیات نجات قابل توجه، که هیچ‌یک پس از نجات تقریبا تصادفی گروگان بدوی قاید فرحان القاضی در رفح در اوت ۲۰۲۴ موفق نبوده، گروگان‌های زنده تنها از طریق معامله‌ها آزاد شده‌اند.
برخلاف تصور نتانیاهو و رسانه‌های او، شانس نجات موفق گروگان‌ها یا تسلیم کامل حماس بهبود نیافته است. بنابراین تصور یک عملیات قهرمانانه که اکثر گروگان‌ها را آزاد کند، دشوار است.
مقام‌های دفاعی اسرائیل نگران‌اند که حماس ممکن است برخی از گروگان‌ها را اعدام کند یا آن‌ها در بمباران‌های سنگین که هم‌اکنون در غزه برای تضعیف دفاع حماس پیش از پیشروی زمینی انجام می‌شود، کشته شوند.
نتانیاهو به دنبال دستاوردی سریع و قابل نمایش برای پایگاه سیاسی خود است، بین جشن‌های مذهبی روز رأس‌السنه و دومین سالگرد کشتار ۷ اکتبر. در حال حاضر، این هدف با احتیاط زامیر در تضاد است، به همین دلیل ستون‌های زرهی به قلب شهر غزه حمله نکرده‌اند، هرچند نیروهای بزرگی در نزدیکی مناطق اردوگاه‌های آوارگان جبالیا و شاطی پیشروی کرده‌اند.
زامیر موضعی بسیار نادر اتخاذ کرده است: او مخالف عملیات است و مطمئن شده که عموم از این موضوع مطلع شوند، اما به دلیل مسئولیت نسبت به نیروها و نتیجه کمپین در سمت خود باقی مانده است. هیچ تضمینی وجود ندارد که او همیشه چنین عمل کند.
به گفته ستاد کل، مشکلی برای اعزام یک تیم رزمی در سطح تیپ از ساحل زیکیم به مرکز شهری شهر غزه وجود ندارد. سوال این است که پس از استقرار چنین نیروهایی در قلب مناطق مسکونی و مواجهه با حملات جنگجویان چریکی چه اتفاقی خواهد افتاد.
حرکت نیروها همچنان کند و محتاطانه است. ترامپ که نه با جزئیات آشناست و نه علاقه‌ای به آن دارد، فعلاً با این وضعیت مشکلی ندارد. اما منابع نزدیک به رئیس‌جمهور، از جمله فرستاده خاورمیانه استیو ویتکاف، شروع به تردید کرده‌اند که زمان‌بندی‌هایی که نتانیاهو به او فروخته، با واقعیت تفاوت زیادی دارد.
ویتکاف مایل است به برنامه اولیه خود بازگردد – آزادی حدود نیمی از ۱۰ گروگان زنده و اجساد برخی کشته‌شدگان در ازای آتش‌بس و ادامه مذاکرات برای پایان جنگ. در حال حاضر، چنین سناریویی بعید به نظر می‌رسد. اعتراض عمومی ضعیف در اسرائیل علیه جنگ، نتانیاهو را به توقف متقاعد نمی‌کند.
عامل اصلی که مسیر نبرد را در هفته‌های آینده تعیین خواهد کرد، سرعت تخلیه فلسطینی‌ها از شهر غزه و اطراف آن است. بر اساس برآورد اسرائیل، تا شب چهارشنبه حدود ۴۰۰,۰۰۰ نفر از یک میلیون نفری که تا مدتی پیش در شهر بودند، شهر را ترک کرده‌اند.
بمباران سنگین اسرائیل، از جمله تخریب سیستماتیک ساختمان‌های بلندمرتبه، در نهایت باعث شد ساکنان شروع به ترک شهر کنند، هرچند مسیر جنوب غزه کند، پرهزینه و پرخطر است و شرایط در پناهگاه‌های مرکزی و جنوبی بسیار دشوار خواهد بود.
اسرائیل مسیر تخلیه دیگری را خارج از شهر غزه – مسیر صلاح‌الدین – باز کرده و استقرار یکی از تیپ‌های خود را به تأخیر انداخته تا حرکت غیرنظامیان تسریع شود. با این حال، تصور یک تخلیه سریع کل جمعیت شهر، مانند اتفاقی که در ماه مه در رفح رخ داد، دشوار است. بسیاری از فلسطینی‌ها به دلیل خستگی یا نداشتن توان و منابع کافی، احتمالاً در شهر غزه می‌مانند و مستقیماً در خط آتش قرار می‌گیرند.
اسرائیل انتظار دارد که حماس به زودی کمپین رسانه‌ای خود را دوباره برای نشان دادن بحران انسانی آغاز کند.
کشورهای عربی، از جمله امارات متحده عربی و مصر، برای ارائه کمک‌های بشردوستانه بیشتر به آوارگان جنوب غزه بسیج می‌شوند. بزرگترین نگرانی جهان عرب همچنان این است که اسرائیل با حمایت یا تأیید ضمنی آمریکا، از حمله زمینی برای انتقال جمعی فلسطینی‌ها از نوار غزه به سینا استفاده کند.
بزرگترین دارایی نتانیاهو حمایت ترامپ است. با حمایت رئیس‌جمهور، او جنگ را از سر گرفته، از معامله گروگان‌ها در مارس منصرف شده، از پیشنهاد جایگزین در آگوست صرف‌نظر کرده، تلاش برای ترور رهبران حماس در قطر هفته گذشته انجام داده – که اکنون به عنوان سیگنال بازدارنده معرفی می‌شود – و اکنون با وجود مخالفت رهبری نظامی، تسخیر شهر غزه را دنبال می‌کند.
در داخل ارتش اسرائیل، ناامیدی در حال افزایش است. مقام‌های ارتش نتانیاهو را متکبر و بی‌توجه توصیف می‌کنند که هشدارها و اعتراض‌ها را نادیده می‌گیرد و معتقد است تنها او می‌داند چگونه کمپین را هدایت کند. از نظر او، همان‌طور که اعتراض‌ها را قبل از حمله به رفح و لبنان نادیده گرفت و بر جنگ با ایران در ژوئن اصرار داشت، تنها او قادر به حذف حماس است. با این حال حتی نتانیاهو نمی‌تواند توضیح دهد که چگونه این کار همزمان با حفظ جان گروگان‌ها انجام خواهد شد، چون هیچ برنامه‌ای برای آن ندارد.
در همین حال، نتانیاهو تلاش خود را برای انتصاب سرهنگ بازنشسته دیوید زینی به ریاست سازمان امنیت داخلی (شین بت) از سر گرفته است، نامزدی که اکنون در کمیته انتصابات ارشد بررسی می‌شود.
دادستان کل، گالی بهاراو-میارا، به کمیته گفته که هیچ دلیلی برای مسدود کردن انتصاب از نظر یکپارچگی وجود ندارد. با این حال، کمیته زامیر را فراخواند، کسی که پس از کشف ملاقات زینی با نتانیاهو درباره انتصاب احتمالی پشت سرش در حین خدمت، تلاش کرد او را از ارتش دور کند.
برخلاف روسای سابق شین بت که درباره عواقب انتصاب زینی هشدار می‌دهند، درجه‌داران ارشد ذخیره ارتش از او دفاع کرده‌اند. حس رفاقت آن‌ها به نظر می‌رسد بر نگرانی‌ها درباره نقض دموکراسی اسرائیل توسط انتصاب سیاسی نتانیاهو غالب شده است.
در تازه‌ترین اظهار نظر عجیب، وزیر دارایی بزازل اسمتریچ، غزه را «یک فرصت املاک و مستغلات» توصیف کرد و گفت اسرائیل با دولت ترامپ درباره «چگونگی تقسیم درصد زمین‌ها» مذاکره می‌کند. سرنوشت بیش از دو میلیون فلسطینی تحت شرایط وحشتناک برای او اهمیتی ندارد.
آنچه نتانیاهو درباره همه این‌ها فکر می‌کند، پس از سخنرانی «سوپر-اسپارتا» او روشن شد، جایی که وعده داد اسرائیل را به دولتی خودکفا تبدیل کند و ادعا کرد اروپا به دست مهاجران مسلمان افتاده است. دیدگاه اسپارتان او تصادفی نبود و نشان‌دهنده تلاش‌های واقعی اما سطحی برای خلق واقعیت جایگزین است.
این رفتار با آشفتگی حکومت همخوانی دارد: وزیر امنیت ملی، ایتامار بن-گویر، وعده ساخت مسکن برای افسران پلیس در ساحل غزه می‌دهد، تحقیقات فساد حول وزیر برابری اجتماعی مای گولان شدت می‌یابد و نتانیاهو به هر روزنامه‌نگاری که درباره رسوایی «قطارگیت» سوال می‌کند، حمله می‌کند.
با گذشت زمان، ترکیب جنگ بی‌پایان، فساد و تلاش‌ها برای تثبیت یک رژیم استبدادی، اسرائیل را به طرز چشمگیری تغییر می‌دهد.
منبع: انتخاب
ثبت دیدگاه