،رسانه آمریکایی در یادداشتی با پرداختن به رنج انسانی در جنگ غزه نوشته، مرگ فلسطینیانی که طی چند روز گذشته در صفوف دریافت کمک‌های غذایی جان خود را از دست دادند، بی‌رحمانه یادآور این است که چرا این جنگ اکنون باید متوقف شود.
روزنامه واشنگتن‌پست نوشت: سربازان اسرائیلی شنبه گذشته به گروهی از فلسطینی‌هایی شلیک کردند که از پیمان‌کاران تحت حمایت اسرائیل غذا می‌خواستند. آن‌ها حدود ۳۲ نفر را کشتند. روز یکشنبه نیز جان باختن ۹۳ فلسطینی بر اثر آتش گشودن سربازان اسرائیلی گزارش شد. آن‌ها به سمت محل ازدحام غیرنظامیانی شلیک کردند که در انتظار دریافت غذا از کاروان غذای سازمان ملل بودند.
رسانه آمریکایی نوشت: پس از گذشت نزدیک به دو سال از جنگ غزه، این شهر به منطقه خشونت و غارت تبدیل شده که افراد گرسنه هجوم می‌برند و سربازان اسرایلی ابزار کنترل جمعیت را ندارند. تلاش برای بقا کتاب «سالار مگس‌ها» اثر «ویلیام گلدینگ» را به یادمان می‌آورد که باعث می‌شود از خود بپرسیم، «اگر من بودم چه می‌شد؟»
در این یادداشت با اشاره به این که شدت یافتن بحران کمک‌های انسانی در غزه از مارس گذشته و پایان یافتن مرحله اول توافق آتش‌بس و تبادل اسرا میان رژیم صهیونیستی و حماس آغاز شد، ادعا کرد: توانمندی‌های نظامی حماس از چند ماه پیش نابود شده بود اما بازمانده‌های مسلح آن هنوز در غزه بودند، بنابراین، اسرائیل تصمیم گرفت با متوقف کردن بیشتر محموله‌های کمک‌های انسانی و دیگر کمک‌های بشردوستانه به حماس فشار بیاورد. اما بیش از یک میلیون نفر جمعیت ناامید و گرسنه هنوز غذایی برای خوردن می‌خواستند.
رژیم صهیونیستی در نهایت امکان ارائه کمک‌های انسانی را از طریق طرح بحث‌برانگیز «بنیاد بشردوستانه غزه» فراهم کرد که موسسه‌ای غیردولتی و تحت مدیریت آمریکا بود. اما مراکز توزیع آن فشرده بود، ساعت‌های فعالیت‌های محدودی داشت و فاقد امنیت غذایی بود. پیمان‌کاران خصوصی قرار بود به روند توزیع کمک‌ها نظم بدهند اما سردرگم و درمانده نتوانستند از عهده این کار بربیایند. حفظ نظم در میانه هجوم ناگزیر مردم برای دریافت غذا بر عهده ارتش رژیم صهیونیستی قرار گرفت، ارتشی که برای کنترل جمعیت آموزش ندیده است. نتیجه آن فجایعی شد که قابل پیش‌بینی بود.
ناکارآمدی نظام توزیع غذای رژیم صهیونیستی
در ادامه این مطلب مطرح شد: کمیته بین‌المللی صلیب سرخ که بیمارستانی صحرایی در رفح را اداره می‌کند، شاهد کشتار و زخمی شدن فلسطینی‌هایی بود که به ورودی‌های این مرکز می‌رسیدند. این گروه در بیانیه‌ای در ۱۳ ژوئیه اعلام کرد که از زمان تاسیس مراکز جدید توزیغ غذا از ۲۷ مه، این بیمارستان بیش از ۳ هزار و ۴۰۰ مجروح را درمان کرده بر اثر شلیک تسلیحات زخمی شده بودند و مرگ بیش از ۲۵۰ نفر را نیز ثبت کرده است. این تعداد از آن زمان افزایش داشته است.
واشنگتن پست نوشت: کمیته بین‌المللی صلیب سرخ همچنین گفت‌وگویی با «ریکا هِیز» یک فیزیوتراپیست ایرلندی را منتشر کرده که در اواخر ژوئن دوره ۶ هفته‌ای داوطلبانه خود را در این بیمارستان به پایان رساند. او می‌گوید، «مجبور شدم لباس‌های فرمم را عوض کنم، چون خیس از خون شده بود. هرگز فکر نمی‌کردم چنین کاری انجام دهم، مخصوصا به عنوان یک فیزیوتراپیست. وضعیت بی‌وقفه پابرجا بود. هولناک بود. روزی پس از روزی دیگر و موج پشت موج ادامه داشت.»
در ادامه این یادداشت با نادیده گرفتن نسل‌کشی رژیم صهیونیستی با ابزار «گرسنگی دادن» به جمعیت غزه و برنامه‌ریزی طرحی از سوی این رژیم برای کوچاندن اجباری جمعیت غزه به زمین‌های بایر جنوب و مشروط کردن عبور و مرور فلسطینی‌ها به مجوز نظامیان صهیونیستی، مطرح شد: مرگ‌های آخر هفته ناکارآمد بودن نظام توزیع کمک‌های بشردوستانه را آشکار کرد. خواه از طریق یک بنیاد تحت حمایت اسرائیل بوده باشد یا سازمان ملل. در غزه زندگی برای همه فلاکت‌بار و پر از هرج‌ومرج شده است.
جهان موازی غزه
این یادداشت با ادعایی علیه جنبش حماس مطرح می‌کند: اسرائیل باید دو سال پیش، زمانی که قدرت حماس در هم شکسته شد، برنامه‌ریزی برای بازگرداندن نظم به زندگی در غزه را آغاز می‌کرد.
«یوآو گالانت» وزیر جنگ پیشین رژیم صهیونیستی یک برنامه گذار پیشنهاد داد اما از سوی «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر اسرائیل و ائتلاف راست‌گرای افراطی او رد شد و در نهایت، گالانت نیز برکنار شد. «رونن بار» رئیس سرویس امنیتی اسرائیل نیز تلاش کرد برنامه‌ای برای حاکمیت بدون حماس ارائه کند اما او نیز اخراج شد.
تکاندهندهترین روایت‌های هرج‌ومرج فعلی در غزه روایت آن دسته از سربازان ارتش رژیم صهیونیستی است که روزنامه «هاآرتص» برای مقاله‌ای تحقیقی که در ۲۷ ژوئن منتشر شد، با آن‌ها گفت‌وگو کرده است. خواندن توصیف آن‌ها از شرایط مراکز توزیع غذا که تحت کنترل بنیاد بشردوستانه غزه قرار داشته‌اند، دردناک است. آن‌ها تشریح کرده‌اند که چطور شلیک گلوله، ابزار کنترل انبوه جمعیتی شده بود که برای دریافت غذا تجمع کرده بودند.
یکی از سربازان روایت کرده است که «یک میدان کشتار است. جایی که من مستقر بودم، هر روز، از هر پنج نفر، یک نفر کشته می‌شد. با آن‌ها مانند یک نیروی متخاصم رفتار می‌شود، هیچ تدبیری برای کنترل جمعیت، مثلا هیچ گاز اشک‌آوری وجود ندارد؛ فقط استفاده از تیر جنگی با هر چیزی.»
واشنگتن‌پست نوشت: بخشی از مشکل این است که نظامیان اسرائیل یک ارتش هستند، نه نیروی پلیس.
یک افسر اسرائیلی که در بخش امنیتی یک مرکز توزیع غذا حضور داشت، توضیح داد: «یک تیپ رزمی ابزار لازم برای مدیریت جمعیت غیرنظامی در یک منطقه جنگی را ندارد. شلیک خمپاره برای دور نگه داشتن مرم گرسنه نه حرفه‌ای است و نه انسانی. می‌دانم که در میان آن‌ها عناصر حماس نیز وجود دارد اما افرادی هم هستند که فقط می‌خواهند کمک دریافت کنند.»
یک سرباز ذخیره که در بخش نظارت بر غزه حضور داشت، به هاآرتص گفت: «می‌دانی که این کار درست نیست. احساس می‌کنی که این درست نیست که فرماندهان در اینجا خودشان اعمال قانون را به دست گرفته‌اند اما غزه جهانی موازی است.
منبع: ایسنا
ثبت دیدگاه