برای یک رئیس‌جمهور کاملاً طبیعی است که میراث پیشینیانش را واژگون کند. اما وقتی یکی از آن پیشینیان خود او باشد، ماجرا شکل طنزی عجیب و نادر به خود می‌گیرد. با این‌حال، این دقیقاً همان نمایشی است که «ترامپ دوم» ( دوره دوم دولت ترامپ) روی صحنه آورده: نسخه‌ای که گویا با ولع مشغول تکذیب، تخریب و طرد «ترامپ اول» (دوره نخست دولت ترامپ) است.
ترامپ و تجارت؛ از منصفانه‌ترین توافق تاریخ تا تعرفه‌های تلافی‌جویانه
نمونه‌ها کم نیستند. درخشان‌ترین برگ کارنامه نخست دوره ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، خلق اکثریتی قاطع و راست‌گرا در دیوان عالی ایالات متحده و سوق دادن دادگاه‌های تجدیدنظر فدرال به سمت راست بود؛ میراثی که مسیر پیروزی‌های حقوقی تاریخی را هموار کرد. برای نمونه می توان به پیروزی در مسئله سقط جنین تا حقایق مربوط به مالکیت سلاح اشاره کرد. این انتصابات سلطه دونالد ترامپ بر پایگاه رای دهندگان جمهوری خواه را تقویت کرد؛ اما امروز، خودِ ترامپ همان قاضیان را مایه سرخوردگی می‌خواند و با لحنی گزنده می‌گوید که هنگام انتخاب‌شان به مشاورانی اعتماد کرده که «اشتباه» بوده‌اند.
یکی از دستاوردهای کلیدی دوران قانون‌گذاری دولت نخست ترامپ، اصلاحاتی بود که به ساده‌سازی ساختار کد مالیاتی و هدایت آن در راستای تقویت رشد اقتصادی انجامید. حامیان این اصلاحات بر این باور بودند که محدودسازی کسری مالیات‌های ایالتی و محلی، ایالت‌ها را به کاهش سطح مالیات‌ها و هزینه‌های عمومی ترغیب می‌کند و از این طریق، عدالت مالیاتی میان ایالت‌های مختلف را بهبود می‌بخشد.
با این حال، در چرخشی قابل توجه، دولت ترامپ اکنون ضمن تلاش برای تمدید برخی معافیت‌های مالیاتی پیشین، به سمت پیچیده‌تر کردن قوانین مالیاتی گام برداشته و در پی ارائه مشوق‌های مالیاتی جدید از جمله برای انعام‌ها و اضافه‌کاری‌ها و همچنین کاهش محدودیت‌های اعمال‌شده بر ایالت‌های با نرخ مالیات بالا (ایالت‌های موسوم به آبی رنگ) است.
در نخستین دوره ریاست جمهوری خود، دونالد ترامپ از توافق هسته‌ای دولت اوباما با ایران خارج شد و این اقدام را با این استدلال توجیه کرد که ادامه غنی‌سازی اورانیوم توسط تهران «غیرقابل‌قبول» است. با این حال، در شرایط کنونی، دولت جدید ترامپ به‌طور جدی در پی حصول توافقی تازه با ایران است؛ هرچند در خصوص امکان ادامه غنی‌سازی اورانیوم در چارچوب این توافق، مواضع اعلام‌شده با ابهام و تناقض همراه بوده است.
در گذشته دونالد ترامپ، توافق تجاری میان ایالات متحده، کانادا و مکزیک را «منصفانه‌ترین، متعادل‌ترین و سودمندترین توافق تجاری تاریخ آمریکا» می‌خواند. اما در حال حاضر، او با وضع تعرفه‌های جدید بر صادرات این دو کشور، ادعا می‌کند که توافق‌های موجود به آن‌ها امکان سوءاستفاده از آمریکا را داده است.
در حوزه بهداشت عمومی، نقطه اشتراک بسیاری از منصوبان ترامپ برای دوره دوم آن است که پیش‌تر با سیاست‌های کرونایی دولت اول او مخالفت ورزیده بودند؛ مخالفتی که برخی از این افراد را به چهره‌هایی شناخته‌شده تبدیل کرد. در سوی دیگر، تعدادی از منصوبان پیشین در حوزه سیاست خارجی اکنون از دسترسی به مزایای امنیتی محروم شده‌اند. حتی معاون فعلی ترامپ، معاون پیشین او را به تلاش برای آغاز جنگ هسته‌ای با روسیه متهم کرده است.
جمهوری‌خواهان امروز؛ یا با ترامپ هستید یا حذف می‌شوید
این چرخش‌ها دلایل روشنی دارند. در سال ۲۰۱۷، دونالد ترامپ همچنان در تلاش بود تا به جمهوری‌خواهان سنتی اطمینان دهد که در کنار آن‌ها باقی خواهد ماند. اما تا سال ۲۰۲۵، بخش عمده‌ای از جمهوری‌خواهان قبل از ترامپ یا از حزب کناره‌گیری کرده‌اند یا خود را با جریان «جمهوری‌خواهان ترامپی» همسو ساخته‌اند و یا در خوش‌بینانه‌ترین حالت، نقش حاشیه‌ای و درجه‌دومی در ائتلاف تحت رهبری ترامپ پذیرفته‌اند. امروز دونالد ترامپ دیگر ضرورتی نمی‌بیند که به اصول و احساسات سنتی حزب جمهوری‌خواه پایبند بماند.
شاید دونالد ترامپ امروز در ابراز ترجیحات شخصی خود بااعتمادبه‌نفس‌تر یا شاید لجوج‌تر شده باشد؛ و شاید اساساً از برهم زدن نظم موجود لذت ببرد، حتی اگر آن نظم، ساخته دست خود او باشد. اگرچه مخاطبان به بی‌ثباتی و تغییرات مکرر مواضع ترامپ خو گرفته‌اند، دامنه این تحولات همچنان قابل‌توجه است. پیام ضمنی دونالد ترامپ اکنون تنها این نیست که در دوره گذشته دیگران بیش از حد او را محدود کرده‌اند؛ بلکه این است که آن‌ها او را به مسیرهای نادرست سوق داده و موجب انتخاب افراد نامناسب در اطرافش شده‌اند.
به نظر می‌رسد دونالد ترامپ بر این باور است که اگر در حذف کامل بازماندگان حزب جمهوری‌خواه سنتی، جسورتر و قاطع‌تر عمل می‌کرد، امروز در مقابله با دشمنان خود و پیشبرد چشم‌انداز سیاسی‌اش موفق‌تر می‌بود. بسیاری از مشاوران و متحدان کنگره‌ای او نیز اکنون چنین نگرشی دارند. در مقابل، این دیدگاه که جمهوری‌خواهان با رویکردی متفاوت نسبت به ترامپ، او و کشور را از خطاهای پرهزینه بازداشته‌اند، اینک جایگاه چندانی در گفتمان غالب ندارد. با این حال، ترامپ همچنان گهگاه به عقب‌نشینی‌های تاکتیکی متوسل می‌شود؛ چنان‌که در موضوع تعرفه‌ها نیز چنین کرد.
تا اینجای کار، رویکرد جدید ترامپ کارآمد بوده است؛ بخشی از این موفقیت ناشی از تفرقه و سرخوردگی حاکم بر صفوف مخالفان اوست. یکی از جمهوری‌خواهان باسابقه به من گفت: «روزی مردم از ابراز حمایت از ترامپ خجالت می‌کشیدند؛ اکنون اما از آن‌که خود را دموکرات بنامند، شرم دارند.» عامل اصلی بی‌نظمی در اردوگاه دموکرات‌ها، شکست غیرمنتظره آن‌ها در کسب اکثریت آرای عمومی در انتخابات نوامبر گذشته است. به نظر می‌رسد افکار عمومی، سال پایانی ریاست ترامپ را که با بحران کووید همراه بود، چندان به زیان او منظور نکرده است. با این حال، جنبه‌ی طعنه‌آمیز ماجرا این است که رأی مردم به دونالد ترامپ، عملاً به او جسارت داده تا شکلی کاملاً متفاوت از ریاست‌جمهوری را به آن‌ها عرضه کند.
منبع: فرارو به نقل از واشنگتن پست
ثبت دیدگاه