هفته گذشته کیم جونگ اون، رهبرکره شمالی، در برابر پارلمان فرمایشی‌اش از «خاطرات شیرین» دیدار با دونالد ترامپ سخن گفت؛ کسی که در دوران نخست ریاست‌جمهوری خود در آمریکا سه نشست بی‌نتیجه با او برگزار کرده بود. دو روز بعد، لی جه میونگ، رئیس‌جمهور جدید و چپ‌گرای کره جنوبی، در سازمان ملل چشم‌اندازی از «همزیستی مسالمت‌آمیز» با شمال ترسیم کرد. ترامپ نیز سخنانی بزرگ‌منشانه درباره دو کره بیان کرده است. او ماه گذشته هنگام میزبانی از آقای لی در کاخ سفید با افتخار گفت: «من رابطه بسیار خوبی با کیم جونگ اون دارم. دوست دارم امسال او را ببینم.»
اما اگرچه این تلاش‌ها شبیه حرکات دوران نخست ترامپ به نظر می‌رسند، شرایط به‌طور چشمگیری تغییر کرده است. از زمان آخرین دور مذاکرات، کیم به‌طور پیوسته زرادخانه هسته‌ای خود را گسترش داده و آزمایش‌های موشکی‌اش را افزایش داده است. او همچنین رژیم خود را بیشتر تحکیم کرده و کشور را حتی بسته‌تر، سرکوبگرتر و کنترل‌گرتر از گذشته ساخته است. در سطح بین‌المللی، شراکت تازه با روسیه نیز دست کیم را قوی‌تر کرده است. او با ارسال مهمات و نیرو از جنگ روسیه علیه اوکراین حمایت کرده و در مقابل، غذا، سوخت، فناوری و توانایی بازی دادن روسیه در برابر چین، حامی اصلی دیگر کره شمالی را به دست آورده است.
دوستان و کیم
به گزارش اکونومیست، اوایل سپتامبر، کیم با شی جین‌پینگ و ولادیمیر پوتین، همتایان چینی و روسی‌اش، در رویدادی در پکن گرم گرفت. در حالی که هفت سال پیش این خودکامه جوان با دست زدن به اجرای ستارگان کی‌پاپ در پیونگ‌یانگ آمادگی خود را برای گشایش به غرب نشان می‌داد، امسال تابستان با نظارت بر اجرای شامان، خواننده پاپ روسی، بر هم‌سویی جدید کشورش تأکید کرد. زمانی که خواننده جمعیت را با سرودهای میهنی درباره سربازان قهرمان به شور می‌آورد، و پرچم کره شمالی و روسیه را در دو دست تکان می‌داد، کیم با سیگاری در دست، با وقار به صحنه نگاه می‌کرد. اگر گفت‌وگوهای آمریکا و کره شمالی دوباره آغاز شود، احساس امنیت تقویت‌شده‌اش به‌احتمال زیاد او را کمتر از هر زمان دیگری نسبت به «هدایا و دلربایی‌های» ترامپ آسیب‌پذیر خواهد کرد.
سوکیل پارک از سازمان «آزادی در کره شمالی»، یک نهاد غیرانتفاعی، تغییرات اخیر رژیم را «کره‌شمالی‌سازیِ کره شمالی» می‌نامد. این روند پس از شکست مذاکرات با ترامپ آغاز شد و در طول همه‌گیری کووید-۱۹ سرعت گرفت. همانند بخش بزرگی از جهان، کره شمالی قرنطینه سختی وضع کرد. اما برخلاف بقیه جهان، هرگز آن را واقعاً لغو نکرد. الیزابت سالمون، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور کره شمالی گزارش داد «بیش از پنج سال است که مردم جمهوری دموکراتیک خلق کره در انزوای مطلق زندگی می‌کنند».
گام نخست قطع ارتباط با دنیای خارج بود. دیپلمات‌های خارجی اخراج شدند؛ تنها تعداد اندکی از سفارتخانه‌ها، به‌ویژه چین و روسیه، و همچنین لهستان و سوئد اجازه یافتند فعالیت عادی خود را از سر بگیرند. کارکنان کمک‌رسان نیز اخراج و دور نگه داشته شدند: کارکنان بین‌المللی سازمان ملل از سال ۲۰۲۰ اجازه بازگشت به کشور را نداشته‌اند. حتی یک گروه خصوصی که تا سال ۲۰۱۹ به کره شمالی در مبارزه با سل کمک می‌کرد و خواستار ادامه کار بود، دیگر دعوت نشد (کره شمالی یکی از بالاترین نرخ‌های ابتلا به سل در جهان را دارد). سال گذشته، برای نخستین بار از زمانی که کره جنوبی حدود سه دهه پیش ارسال کمک‌های رسمی را آغاز کرد، هیچ کمک بشردوستانه‌ای از جنوب وارد شمال نشد.
کیم همچنین مرزهای کشور را سخت‌تر کنترل کرده تا ۲۶ میلیون کره‌ای شمالی را درون کشور نگه دارد. در مرز با چین، حصارها و دیوارهای جدیدی کشیده شده است. جریان خروجی پناهجویان از کره شمالی به قطره‌ای کاهش یافته است. از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ به طور متوسط هر سال ۱۲۰۱ پناهجوی کره شمالی به کره جنوبی می‌رسیدند. اما از ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۴ این میانگین سالانه به تنها ۱۵۸ نفر سقوط کرد. افزون بر این، بسیاری از آن‌ها قبل از همه‌گیری از کشور خارج شده بودند و مدتی را در چین یا روسیه گذرانده بودند تا بعداً خود را به جنوب برسانند.
هانا سونگ، از «مرکز داده‌های حقوق بشر کره شمالی» در سئول، می‌گوید این انزوا نه تنها زندگی کره‌ای‌های شمالی را سخت‌تر کرده، بلکه کشور را بیش از پیش به «جعبه سیاه» برای جهان خارج تبدیل کرده است، چراکه پناهجویان منبعی حیاتی برای اطلاعات تازه محسوب می‌شدند.
رژیم کره شمالی همچنین جریان ورود اطلاعات به کشور را سرکوب کرده است. در دهه‌های اخیر، سریال‌های تلویزیونی، فیلم‌ها و موسیقی کره جنوبی به‌طور گسترده‌ای دست‌به‌دست می‌شد. کانگ گیوری، جوانی بیست‌وچند ساله که در اواخر ۲۰۲۳ همراه خانواده‌اش با قایق از کره شمالی گریخت می‌گوید: «تقریباً هیچ جوانی را پیدا نمی‌کنید که کی‌دراما ندیده باشد». در یک نظرسنجی از بیش از ۶۰۰۰ پناهجو که توسط دولت کره جنوبی در ۲۰۲۳ انجام شد، بیش از ۸۰٪ گفتند پیش از ترک شمال، ویدئوهای چینی، کره‌ای جنوبی یا سایر منابع خارجی را تماشا کرده بودند. چنین محتوایی نه تنها سرگرمی به ارمغان می‌آورد، بلکه پنجره‌ای بود به دنیای فراتر از تبلیغات حکومتی که تنها از «وحشت‌های زندگی در سرمایه‌داری» روایت می‌کرد. خانم کانگ، که اعتراف می‌کند کی‌دراماها الهام‌بخش فرارش بوده‌اند می‌گوید: «می‌شود گفت چشم‌های ما را از طریق تلویزیون باز شد».
این موضوع اطلاعات را به تهدیدی برای رژیم تبدیل می‌کند. کیم، سومین نسل در یک دیکتاتوری موروثی، به‌ویژه نگران از دست دادن وفاداری جوانان به نظر می‌رسد.
ته یونگ هو، دیپلمات سابق کره شمالی که در ۲۰۱۶ از کشور گریخت می‌گوید: «فرهنگ کره جنوبی مثل یک ماده مخدر است. جوانان کره شمالی به آن معتاد شده‌اند». گرچه تقریباً هیچ شهروند کره‌ای شمالی امکان آنلاین شدن ندارد، اما دوستان و خانواده‌ها محتواهای قاچاقی را روی فلش و کارت حافظه با هم رد و بدل می‌کنند. «وقتی پسرها و دخترها شروع به قرار گذاشتن می‌کنند، ممکن است آنچه را دیده‌اند هم با هم رد و بدل کنند»، خانم کانگ می‌گوید. مدل موها و لهجه‌های کره‌ای جنوبی به نشانه‌های «کول بودن» میان جوانان بدل شده است.
کیم چندین قانون را برای جلوگیری از این روند معرفی کرده است. «قانون رد اندیشه و فرهنگ ارتجاعی» در سال ۲۰۲۰ مجازات‌های سنگینی را برای توزیع و مصرف اطلاعات خارجی تعیین می‌کند. «قانون تضمین آموزش جوانان» در ۲۰۲۱ کپی‌برداری از مدل مو و سبک لباس خارجی را ممنوع می‌کند و والدین را موظف می‌سازد که اطمینان حاصل کنند فرزندانشان به اصول اخلاقی سوسیالیستی پایبند باشند. «قانون حفاظت از زبان فرهنگی پیونگ‌یانگ» در ۲۰۲۳ استفاده از اصطلاحات عامیانه کره جنوبی مانند استفاده زنان از کلمه «اوپا» (برادر بزرگ‌تر) برای خطاب به دوست‌پسر یا شوهرشان را ممنوع می‌کند.
این محدودیت‌ها با تأکید مکرر کیم از اواخر ۲۰۲۳ تقویت شده که کره شمالی دیگر به دنبال اتحاد با جنوب نیست، بلکه آن را دشمن خود می‌داند. این موضع شکافی آشکار با دهه‌ها لفاظی‌های گذشته ایجاد کرد که به بنیان‌گذار کره شمالی (و پدربزرگ کیم)، کیم ایل سونگ بازمی‌گشت. یکی از دلایل این تغییر ممکن است توجیه سرکوب فرهنگ کره جنوبی باشد، از جمله همان موسیقی‌ای که خود کیم در سال ۲۰۱۸ برایش دست زده بود. رسانه‌های کره شمالی نیز توجه کمتری به کره جنوبی نشان می‌دهند.
منبع: فرارو
ثبت دیدگاه