تسلیح یک گروه به ویژه گروه‌هایی با زمینه‌های قومی و مذهبی در منطقه با اهداف خاص سیاسی از سوی کشورهای قدرتمند انجام می‌شود، اگر سیر تسلیح این گروه‌ها و کارنامه به‌کارگیری سلاح توسط این گروه‌ها و افراد را در نظر بگیریم، می‌بینیم بیش از اینکه به نفع این گروه‌ها و افراد و قومیت‌شان باشد به نفع کسانی است که سلاح به دست آنها داده‌اند. در رابطه با پ‌ک‌ک نیز شاهد بودیم در طی زمان، اقدامات نظامی آنها به جای آنکه به نفع کُردزبان‌ها و منافع آنها باشد، بالعکس به ضرر آنها بوده است.
نگاهی به کارنامه این گروه نشان می‌دهد که نتیجه کارشان بیشتر از اینکه آنها را ارتقا داده باشد یا در منطقه نقش قابل توجهی به آنها رسیده باشد، بیشتر این گروه و قومیت‌شان را تنزل داده و محرومیت‌های شدیدی را متوجه این گروه در نقاط مختلف از جمله در عراق و ترکیه کرده است.
البته گروه پ‌ک‌ک همان طور که اعلام کرده نقشه‌های مختلفی برای بعد از خلع سلاح دارد که باید امیدوار بود در این اهداف و رسیدن به آنها دیگر دست نشانده کشورها و قدرت‌های بزرگ نشود. باید منتظر بود و دید عناصر این گروه بعد از خلع سلاح به چه سمت و سویی حرکت می‌کنند و چقدر در مواضعی که امروز بیان می‌کنند ثابت قدم می‌مانند. معتقدم آنها باید اهداف آتی خود را مکتوب کنند تا هرگونه تصمیم و روند بر خلاف این مسیر نشان داده شود و مورد سوءاستفاده خارجی قرار نگیرند. آنها به این نتیجه رسیدند که فعالیت‌های نظامی آنها بیش از آنکه به نفع اهداف این گروه و مردم‌شان باشد اهرم فشاری در اختیار دولت‌های غربی و منطقه بوده است و ضرورت بازنگری در این روند را احساس کردند.
به طور کلی دنیا و منطقه دیگر تمایلی به سمت تشکیل و فعالیت گروه‌های مذهبی و قومی با اهداف خاص سیاسی یا به نفع یک کشور یا کشورها ندارد. اساسا یارگیری و عضوگیری برای این گروه‌ها و عادت به زندگی مخفیانه خارج از تمدن و شهر موضوعی اجتماعی است که نباید در تحلیل رفتار این گروه‌ها و تمایل به خلع سلاح‌شان نادیده گرفت. در عین حال خلع سلاح گروه تروریستی قدیمی پ‌ک‌ک به نفع منطقه و به ویژه کردهای منطقه است و آنها بعد از سالیان طولانی بالاخره می‌توانند طعم امنیت و رفاه و ثبات را بچشند. این اقدام چنان‌چه همان طور که به نظر می‌آید و گفته می‌شود اجرا شود به صلح در منطقه کردنشین در سوریه، عراق و ایران کمک شایانی خواهد کرد.
البته معتقدم این گروه‌ها و دیگر گروه‌ها از جمله داعش که دیگر به شکل سابق در منطقه حضور و بروز ندارند، پتانسیل‌هایی هستند که قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه ای سعی می‌کنند همیشه آن را فعال نگه دارند تا اگر نیاز شد از آنها به عنوان اهرمی سیاسی استفاده کنند.
منبع: کافه دیپلمات
ثبت دیدگاه