این گزارش به حمله پرمناقشه اسرائیل به هیئت حماس در دوحه و پیامدهای آن بر مذاکرات و بحران غزه میپردازد و نشان میدهد تلآویو با وجود حملات گسترده، در دستیابی به اهدافش ناکام مانده و با انزوای جهانی روبهروست. همزمان، ایران با اجلاس شانگهای و همکاری با شرق روزنههایی برای موازنهسازی ایجاد کرده است.
رئیسجمهور آمریکا با دعوت از سران پنج کشور آفریقایی و گفتوگو با آنها در کاخ سفید که با محوریت تقویت روابط اقتصادی انجام شد، به ثروت معدنی آفریقا چشم دوخته است.
در بحبوحه ادعاهای صلحطلبانه آمریکا و اسرائیل، شواهد حاکی از بازتعریف نقش تروریسم در راهبرد امنیتی غرب برای ناامنسازی غرب آسیاست؛ سناریویی پیچیده که هدف آن ایجاد حاشیه امن برای تلآویو و تضعیف محور مقاومت است.
برآوردها حاکی بیش از ۳۰ میلیارد شِکِل خسارت و هزینه نظامی به اسرائیل است؛ در حالیکه سانسور شدید مانع از انتشار ابعاد کامل حملات ایران شده است.
مقامات آمریکایی میگویند که دولت ترامپ ارسال برخی سلاحها به اوکراین را یک هفته پس از آنکه پنتاگون دستور توقف تحویل برخی از آنها را داده بود، از سر گرفته است.
حمله نظامی ترامپ و اسرائیل به تأسیسات هستهای ایران پس از شکست مذاکرات، ضمن وارد آوردن آسیب موقت به برنامه هستهای تهران، به تشدید بحران و ناامنی منطقه انجامید. ایران با پاسخ موشکی و تحمیل معادله بازدارندگی جدید، ضعف سامانههای دفاعی اسرائیل را آشکار کرد. این جنگ، نشاندهنده ناکامی دیپلماسی و ورود آمریکا به یک بحران عمیقتر بود و آینده هستهای و امنیتی منطقه را بیش از پیش مبهم ساخت.
تارنمای «لوموند دیپلماتیک» در گزارشی با طرح این پرسش انتقادی که آیا سیاست «اول آمریکا» مادامی صادق است که پای اسرائیل در میان نباشد؟، موضوع نفوذ تلآویو در سیاست واشنگتن و هزینه این روند برای «دونالد ترامپ» را مورد بررسی قرار داد.
یک رسانه اسرائیلی از نقش عربستان در شکست خوردن طرح ترامپ برای کوچاندن ساکنان غزه پرده برداشت.
موفقیت ترامپ در انتخابات ۲۰۲۴ ریشه در وعده پایان دادن به جنگ اوکراین داشت، اما تمرکز آمریکا بر خاورمیانه، مسیر صلح میان روسیه و اوکراین را دورتر کرد. واقعیت این است که روسیه نه متحد نظامی ایران است و نه قصد رویارویی با اسرائیل را دارد. امروز محدودیت منابع آمریکا و عدم توان مدیریت همزمان چند بحران، کاخ سفید را به عقبنشینی تدریجی از اوکراین سوق داده و آینده صلح را به مذاکرات تازه گره زده است.
اسرائیل و ترکیه اکنون به بازیگران اصلی منطقه تبدیل شدهاند و رقابتی ژئوپلیتیک میان آنها شکل گرفته است. اسرائیل پس از تغییر دکترین امنیتی خود از مقابله با دولتهای عربی به تمرکز بر مهار ایران، اکنون ترکیه را نیز تهدیدی بالقوه میبیند. تلآویو امنیت را در سلطه میبیند نه موازنه و بههمین دلیل هر قدرت نوظهوری مانند ایران یا ترکیه را هدف فشار، مهار یا درگیری قرار میدهد.
نارنمای هیل نوشت که آمریکا در برابر یک حمله غافلگیرانه هستهای بسیار آسیبپذیر بوده و چنین حملهای، در صورت موفقیت، مانع از هرگونه اقدام تلافیجویانه واشنگتن شده و دست دشمنان این کشور را برای استفاده از سلاحهای هستهای باز میگذارد.