در واقع، به نظر میرسد دو طرف نوعی «ابهام راهبردی» را پذیرفتهاند؛ به این معنا که واشنگتن دیگر بر برچیدن کامل زیرساختهای هستهای ایران پافشاری نمیکند و ترجیح داده است با ابزار دیپلماسی و بستههای تشویقی اقتصادی، مسیر کاهش تنش را دنبال کند. ایران نیز ترجیح میدهد ظرفیت کنونی خود را به شکل غیرشفاف حفظ کند و از تشدید دوباره تنش بپرهیزد. این رویکرد عملگرایانه و دوطرفه شاید در کوتاهمدت به مهار بحران کمک کند، اما مسئله اساسی هستهای همچنان حلنشده باقی میماند؛ موضوعی که ممکن است در آینده نزدیک، به تهدیدی بزرگتر و پیچیدهتر تبدیل شود.
«دونالد ترامپ هنوز نتوانسته به هیچکدام از وعدههای خود در مورد موضوعات مهم بینالمللی نظیر جنگ غزه، جنگ اوکراین، روابط با چین، ارتباط با اروپا و البته آتشبس میان اسرائیل و لبنان عمل کند. حال در این وضعیت، دستیابی به یک توافق فوری با ایران میتواند تا حد زیادی وی را نجات دهد و یک کارت طلایی را علیه رقبا و مخالفانش به او اعطا کند.»
ولودیمیر زلنسکی رئیس جمهور اوکراین از همتای آمریکایی خود دونالد ترامپ خواست تا به کشورش سفر کرده و ویرانی ناشی از جنگ را ببیند.
ایران و آمریکا پس از هفت سال دوری یک بار دیگر طرف گفتگوهای دیپلماتیک قرار گرفتند تا شاید راهی برای حل اختلافات خود پیدا کنند. از هفت سال پیش اما دنیا تغییرات زیادی کرده است و این گفتگوها هم از آن بینصیب نبوده است.
محدودیتهای نظامی آمریکا تا حد زیادی اعتبار تهدیدات ترامپ علیه ایران را با محوریت پرونده اتمی این کشور زیر سوال میبرد. اگرچه این احتمال وجود دارد که آمریکا بخشی از قابلیتهای اتمی ایران را به خوبی پیدا کند و نابود سازد، اما با این حال، تقریبا غیرممکن است که آمریکا بتواند تمامی توانمندیهای هستهای تهران را نابود سازد. ایران اقدامات مختلفی را در زمینه پنهانسازی و البته پراکندهساختن تأسیسات و توانمندیهای اتمی اش انجام داده است.
از زمان سقوط دولت «بشار اسد» و حاکم شدن گروههای وابسته به ترکیه در سوریه، این کشور عرصه دخالت و کشمکش میان تل آویو و آنکارا برای گسترش مناطق نفوذ شده است.
این همان جلوهای از کوتهبینی در برنامههای شتابزده و بیمحابای دونالد ترامپ است. تنها در عرض ده روز، او پایههای دیرینهای را که دههها زیربنای اقتصاد جهانی را شکل داده بودند، در هم ریخت و به جای آن، سطحی بیسابقه از بیثباتی و سردرگمی را بهوجود آورد. اگرچه بخشی از این هرجومرج ممکن است بهطور موقت فروکش کرده باشد، اما بازسازی اعتماد از دسترفته و احیای نظم پیشین، فرآیندی زمانبر و دشوار خواهد بود.
شبکه خبری سیانان در تازهترین گزارش از تحولات جنگ اوکراین گزارش داد که اوکراینیها از احتمال محاصره شدن در خط مقدم نگراناند.
با ادامه حملات نظامی آمریکا علیه حوثیها و احتمال تشدید بیشتر خشونتها، یکی از مواردی که باید به دقت زیر نظر گرفته شود، احتمال بروز تنش میان ریاض و ابوظبی است.
تهران، مذاکرات با ترامپ را جدیتر از بایدن تلقی میکند، زیرا ترامپ برخلاف بایدن، تحریمها را ابزار فشار نمیداند بلکه حاضر است در قبال توافق، آنها را کاهش دهد. نتانیاهو همچنان بر مدل لیبی پافشاری دارد، اما چنین خواستههایی احتمالاً مانعی بر سر توافق خواهد بود. همزمان، انتخاب برخی مشاوران تندرو در اطراف ترامپ، نگرانیها درباره سوق یافتن سیاست خارجی آمریکا بهسمت رویارویی نظامی با ایران را افزایش داده است.
با وجود تردیدهایی پیرامون قصد واشینگتن برای دستیابی به یک راه حل واقعی این سخنان نشان میدهد ایران از برخورد امریکا در خصوص این پرونده ناراضی است.