حمله نظامی ترامپ و اسرائیل به تأسیسات هستهای ایران پس از شکست مذاکرات، ضمن وارد آوردن آسیب موقت به برنامه هستهای تهران، به تشدید بحران و ناامنی منطقه انجامید. ایران با پاسخ موشکی و تحمیل معادله بازدارندگی جدید، ضعف سامانههای دفاعی اسرائیل را آشکار کرد. این جنگ، نشاندهنده ناکامی دیپلماسی و ورود آمریکا به یک بحران عمیقتر بود و آینده هستهای و امنیتی منطقه را بیش از پیش مبهم ساخت.
یک نشریه غربی به گسترش ترس و وحشت در اراضی اشغالی در اثر انتظار برای دریافت پاسخ ایران اذعان کرد.
مسعود پزشکیان بیش از توافق با غرب بر تعامل سازنده با کشورهای حاشیه خلیج فارس متمرکز است. این رویکردی است که گروهی از ناظران مطرح کرده اند و فارغ از تنش های حاکم میان تهران و تلآویو میتواند برای ایران هم در منطقه و در عرصه فرامنطقهای فرصت ساز شده و نه تنها زمینه ساز همگرایی شود بلکه مقدمات کاهش تحریم های اعمالی غرب را هم فراهم کند.
سخنگوی جنبش حماس تاکید کرد که رژیم اشغالگر می خواهد از مذاکرات به عنوان پوششی برای انجام کشتارهای خود استفاده کند و آینده مذاکرات درباره آتش بس و تبادل اسیران تنها با فشار بر طرف صهیونیستی تضمین میشود.
شبکه آمریکایی گزارش داد، چین در آستانه پیشی گرفتن از فرانسه و ایالات متحده به منظور تبدیل شدن به منبع اول قدرت هستهای جهان قرار دارد.
یک تحلیلگر معروف جهان عرب با اشاره به اوضاع آشفته صهیونیستها در آستانه واکنش انتقام جویانه محور مقاومت گفت که ویرانی رژیم اسرائیل به ۱۵۰ هزار موشک سنگین و نقطه زن نیاز ندارد بلکه چند هزار موشک هم کافی است.
رهبران آمریکا و چند کشور اروپایی هم پیمان آن ضمن درخواست از ایران برای عدم حمله نظامی به سرزمین های اشغالی در پاسخ به ترور رهبر فقید جنبش حماس در خاک خود، تاکید کردند که به رژیم صهیونیستی برای مقابله با این حمله کمک خواهند کرد.
در ۲۳ ژوئیه ۲۰۲۴، چین با موفقیت میزبانی و میانجیگری آشتی داخلی فلسطین را برعهده گرفت و ۱۴ جناح فلسطینی بیانیه پکن را امضا کردند.
وزیر دفاع آمریکا در تازهترین تماس خود با وزیر جنگ رژیم صهیونیستی، گفت که «آمریکا برای دفاع از اسرائیل به انجام هرگونه اقدامی که لازم باشد، متعهد است.»
نشریه آمریکایی فارن افرز در گزارشی نوشت که آینده ای تاریک در انتظار رژیم صهیونیستی است و جنگ علیه غزه و بحرانهای داخلی، این رژیم را به سوی فروپاشی سوق میدهد.
ناتو برای جلوگیری از توسعه طلبی روسیه راهی بجز کشاندن روسیه به مسابقه تسلیحاتی و تحریم ندارد، زیرا ساختار کنونی شورای امنیت ابزاری برای جلوگیری از تجاوز دارندگان حق وتو به دیگر کشورهای مستقل را ندارد.