وقتی بشار اسد سقوط کرد، نیروهای صهیونیستی ساختمان اداره ملی اطلاعات سوریه را تخریب کردند. این کار برای پنهان کردن ملیت بسیاری از کسانی بود که وارد سوریه میشدند، شاید الجولانی یکی از آنها بود.
برخی میگویند بازگشت ترامپیسم صرفاً بازگشت به واقعگرایی در روابط بینالملل است، جایی که دولتها منافع خود را بالاتر از اتحادها و قواعد حقوقی و اخلاقی دنبال میکنند.
شایعاتی بامداد یکشنبه در شبکههای اجتماعی ایران در پی آتشسوزی یک دستگاه خودروی آئوروس ساخت روسیه در خیابانهای مسکو با عنوان سوء قصد به رئیسجمهور این کشور در حال انتشار است؛ این در حالی است که بررسیهای خبرنگار ایرنا گویای نادرستی این شایعه است.
نخستوزیر اسرائیل گفت که کابینهاش در حال همکاری با دولت ترامپ در راستای یک «استراتژی مشترک» در خصوص غزه است و او مصمم است که طرح ترامپ را به یک «واقعیت» تبدیل کند.
فیلسوف و نظریهپرداز برجسته روس در تحلیل خود درباره تحولات ترکیه نوشت: «رئیس جمهور ترکیه در وضعیت دشواری قرار دارد و نمیتواند روی کمک ایران یا روسیه حساب کند.»
در بهترین حالت، ترامپ رفتاری را در پیش گرفته که میتواند ادبیات و اقدامات توسعهطلبانه را به عنوان ابزاری برای کسب مزایای ژئوپلیتیکی مشروع جلوه دهد. در این روند، او درِ جهانی خطرناک را میگشاید.
چهار نکته درباره پاسخ ایران به نامه ترامپ وزیر خارجه کشورمان بامداد دیروزاعلام کرد که به طور رسمی از طریق کشور عمان پاسخ نامه آمریکا را ارسال کرده است.
اسرائیل پس از حملات هفتم اکتبر، رویکرد امنیتی خود را از دفاعی به تهاجمی تغییر داده و با اتکا بر اقدامات یکجانبه، تلاش دارد موقعیت خود را در غزه، لبنان، سوریه و کرانه باختری تثبیت کند. هرچند طرحهای صلح منطقهای مطرح هستند، اما واقعیتهای سیاسی داخلی و حمایت بیقید و شرط آمریکا مانع تحقق آنها شدهاند. در این میان، اسرائیل در غیاب فشارهای بینالمللی، با آزادی عمل کامل به پیشبرد اهداف خود ادامه میدهد.
«بنیاد دفاع از دمکراسیها» در تحلیلی با اشاره به ناکامی دولت «دونالد ترامپ» در مقابله موثر با انصارالله یمن تاکید کرد: دولت ترامپ در مواجهه با یمن و مهمتر از آن، در مورد ایران با اختلافات درونی جدی مواجه است و این یکی از عواملی است که مانع پیروزی آمریکا در یمن می شود.
ترکیه بار دیگر در آستانه بحران سیاسی عمیقتری قرار گرفته است؛ بازداشت اکرم اماماوغلو نشانهای آشکار از تشدید روند اقتدارگرایی در نظام سیاسی این کشور است. اردوغان با حذف نظاممند رقبا، ساختار رقابت سیاسی را بیاثر کرده و جامعه را بهسوی دوقطبی خطرناکی سوق داده است. چه او در قدرت بماند و چه نه، ترکیه بهسوی دورهای از بیثباتی، سرکوب گسترده و تضعیف نهادهای دموکراتیک گام برمیدارد.
نظم جهانی لیبرال که پس از جنگ جهانی دوم با محوریت آمریکا شکل گرفت، امروز با افولی درونی از دل خود ایالات متحده و ظهور قدرتهای اقتدارگرا مانند چین و روسیه مواجه است. بیثباتی سیاسی، افول دموکراسی و گرایش به ملیگرایی، نهتنها جایگاه رهبری واشنگتن را تضعیف کرده، بلکه جهان را بهسوی نظمی پراکنده، مبتنی بر زور و فاقد قواعد مشترک سوق داده است؛ نظمی که در آن، قدرت جای قانون مینشیند.