نشریه گاردین در گزارشی به بررسی حال و هوای مردم پس از جنگ اخیر در تهران پرداخت و از ملی گرایی برخاسته از جنگ و آمادگی آنها برای هرگونه حمله دوباره سخن گفت.
با بررسی تحولات سال ۲۰۲۵ نشان میدهد سیاست تغییر نظام در ایران از طریق فشار خارجی و مداخله نظامی، نهتنها بیثمر بوده بلکه موجب افزایش بیثباتی و تقویت انسجام داخلی جمهوری اسلامی شده است. تجربه عراق، لیبی و افغانستان ثابت کرده تغییر سریع قدرت بدون نهاد جایگزین، صرفاً منجر به هرجومرج و ظهور افراطگرایی میشود.
تارنمای نشریه پولیتیکو نوشت که رئیسجمهوری آمریکا و جمهوریخواهان کنگره با وجود فشار فراوان رأیدهندگان وی برای تجدیدنظر در حمایت از تلآویو، به انتقاد مختصر از عملکرد رژیم صهیونیستی در نوار غزه بسنده کردهاند.
بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، اعلام کرده که در صورت عدم دستیابی به توافق آتشبس با حماس، اسرائیل اقدام به الحاق بخشهایی از نوار غزه خواهد کرد.
در این تحلیل به ریشههای تغییر سیاست خارجی آمریکا، نقش سایر قدرتها در این تحول، و جایگاه بریتانیا و برگزیت در این چشمانداز نوین توجه خواهد شد و در نهایت، به بررسی منافع آمریکا در هر دو نظم و تمایل این کشور به تغییر احتمالی روند موجود میپردازد.
روزنامه آمریکایی گزارش داد صحبتهایی که رئیس جمهور آمریکا در جریان سفر اخیرش به اسکاتلند مطرح ساخته آشکارا افول قوای ذهنی او را نشان می دهند.
وزیر امور راهبردی رژیم صهیونیستی در اظهاراتی اذعان کرد: «زمانی که در ماه نوامبر با رئیس جمهور ترامپ دیدار کردم، مطمئن بودم که او در حمله به ایران مشارکت خواهد کرد و به اسرائیل یک برجام ۲ نخواهد داد.»
رسانه آمریکایی نوشته تحولات منطقه غرب آسیا، بحرانهای مشترک و منافع ملی رقابتی باعث شده ایران و مصر به رغم برخی شکافهای ساختاری از موانع عادیسازی روابط عبور کنند.
رسانه چاپ لندن نوشته در روزهای اخیر پیامهایی از واشنگتن به لبنان رسیده که بر لزوم حل و فصل هرچه سریعتر مسئله سلاحهای حزبالله و اینکه شرایط دیگر اجازه تعلل بیشتر را نمیدهد، تأکید میکند.
نخستوزیر عراق طی نزدیک به دو سال گذشته، کشورش را از درگیریهای نظامی اطراف دور نگه داشته است. اما این کار مستلزم ایجاد تعادل میان روابط عراق با دو کشور مهم و در عین حال دشمن یکدیگر، آمریکا و ایران بوده است.
برای سرکوب تهدیدات سیاسی بالقوه، پوتین مطمئناً شدت جنگ را دو چندان خواهد کرد و با رویکرد متعادلکننده سیاسی داخلی خود خداحافظی میکند. او ممکن است با آتشبسهای موقت و دیپلماسی ظاهری، حتی با تظاهر به یک توافق مذاکرهشده، موافقت کند، اما نمیتواند از یک واقعیت ساده چشمپوشی کند: اینکه ارتش روسیه، طبق منطق او، به اندازه کافی موفق نبوده است.