در نهایت، پایداری نتایج دیپلماتیک دولت به توانایی آن در مدیریت این محدودیتهای نهادی و ایجاد اجماع در میان ذینفعان مختلف بستگی دارد. گفتوگوهای آتی بین روسیه و ایالات متحده آزمونی برای این پویایی خواهد بود و نشاندهنده تعادل قدرت بین قوه مجریه و قوه مقننه در شکلدهی به سیاست خارجی ایالات متحده خواهد بود.
مارکو روبیو، وزیر امور خارجه ایالات متحده روز دوشنبه در ریاض با محمد بن سلمان دیدار کرد. ولیعهد ۳۹ ساله سعودی اکنون در مرکز مجموعهای از درگیریها، از اوکراین تا غزه، قرار گرفته که دولت ترامپ تلاش دارد آنها را پشت سر بگذارد. با این حال در دیگر جبههها، او یک بازیگر فعال است و رسماً با دولت ترامپ در تضاد قرار دارد.
کرملین حرکت ترامپ را بهعنوان پاسخی درست به خواسته مسکو برای احترام به رئیسجمهور روسیه بهعنوان یک شریک برابر میبیند.
کایا کالاس مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در واکنش به گفتوگوهای روسیه و آمریکا در عربستان سعودی، با بیان اینکه روسها خواهان صلح نیستند، از واشنگتن خواست وارد دام مسکو نشود.
سیاست، همانند تجارت، آنچه ترامپ به عنوان «هنر معامله» معرفی کرده، به میزان زیادی بر تهدید و نمایش قدرت متکی بوده است. اما تحلیلگران تردید دارند که این روش در قبال تهران کارساز باشد.
ترامپ در حال انجام یکی از شگفتانگیزترین چرخشهای سیاست خارجی آمریکا در نسلهای اخیر است، چرخشی 180 درجهای که دوستان و دشمنان را مجبور میکند تا در شیوههای بنیادی تجدیدنظر کنند.
رسانه آمریکایی نوشته برخلاف تصورات پایتختهای اروپایی از هدف مذاکرات آمریکا و روسیه بدون مشارکت آنها در عربستان، این مذاکرات حامل پیام «ناگواری» است که بهتر است از تفاسیر سطحی آن خودداری شود.
«ولیام الیسون» کارشناس آمریکایی روابط بینالملل مینویسد: «یک اتحاد سهگانه جدید متشکل از جمهوری خلق چین، فدراسیون روسیه و جمهوری اسلامی ایران. شرکای کوچکتر این اتحاد شامل کره شمالی، ونزوئلا، کوبا، حزبالله، حماس و یمنیها هستند.نحوه برخورد ترامپ با این اتحاد اوراسیایی، آینده ریاستجمهوری او را تعریف خواهد کرد.»
آغاز رسمی مذاکرات دوجانبه وزیر امور خارجه دولت ترامپ با همتای روسی، تحولی مهم در مناسبات دو کشور و آینده جنگ اوکراین به شمار میآید اما باید دید رئیسجمهوری جدید آمریکا تا چه حد خواهد توانست به وعدههای انتخاباتی و اهدافش در این زمینه دست یابد.
دولتهای اروپایی در شوک عجیبی فرو رفته و به نظر نمیرسد بتوانند بدون امریکا ابتکار عملی در خصوص بحران اوکراین نشان دهند.
نگرانیهای ایران کاملاً بهجاست. ترامپ و دولت او مواضع متناقض و چندلایهای اتخاذ کردهاند. از یک سو، او تأکید دارد که رسیدن به یک توافق هستهای گزینه ترجیحی اوست؛ اما هفته گذشته، او بار دیگر تحریمهای سختگیرانهای را علیه ایران اعمال کرد و تعهد خود را به ازسرگیری راهبرد «فشار حداکثری» که در دوره قبلی خود اجرا کرده بود، تأیید کرد. از سوی دیگر، او گزینههای تهران را محدود کرده است. او میگوید که ایران دو انتخاب دارد: یا توافقی مکتوب که متفاوت از توافق قبلی باشد یا حملات نظامی.