تجاوز مجدد رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان که نقض صریح قطعنامه های سازمان ملل متحد است، با واکنش جامعه بین الملل، مقامات بلندپایه لبنانی و گروه های مقاومت منطقه روبه رو شده است.
به نوشته العربی الجدید، ایران با استفاده از تعامل با سعودیها بهعنوان سکوی پرش، خواهد توانست خود را با «شرایط پس از منازعه» تطبیق دهد و در قالب چارچوبهای گستردهتر منطقهای با مشارکت پاکستان و حتی چین، جایگاه تازهای بیابد.
هیچ رئیسجمهور آمریکایی از زمان اوج جنگ سرد چنین فشاری بر آمریکای لاتین وارد نکرده است.
رهبران چین از مجمع عمومی سازمان ملل برای اعلام تعهداتی در زمینه تجارت و مبارزه با تغییرات اقلیمی استفاده کردند؛ تعهداتی که اهمیتشان نه در محتوای واقعی، بلکه در تصویری بود که از چین بهعنوان ستون ثبات و همکاری جهانی ارائه داد.
رشد سریع صنعت دفاعی ترکیه، آنکارا را به یک بازیگر کلیدی در بازار جهانی تسلیحات تبدیل کرده و ترکیه از این موقعیت به عنوان ابزاری برای نفوذ در سیاست خارجی استفاده میکند.
تروئیکای اروپایی از بازاعمال تحریمهای سازمان ملل علیه ایران خبر دادند.
این گزارش با مرور اظهارات تام باراک و سیاستهای اسرائیل پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، نشان میدهد تلآویو با اتکای به حمایت بیقید و شرط آمریکا، مرزهای سنتی را بیاعتبار کرده و راهبردی هژمونیک برای سلطه سرزمینی و نظامی در غزه، لبنان و سوریه دنبال میکند. از «دکترین فردای جنگ» نتانیاهو تا الهام از «طرح ینون» و سیاست «پیرامونی» بنگوریون، هدف تضعیف و تجزیه کشورهای عربی، ایجاد مناطق حائل و بهرهگیری از اقلیتهاست.
امروز، بیش از ۳۰ سال پس از پایان جنگ سرد، پکن، مسکو و پیونگیانگ دوباره هدف مشترکی یافتهاند: فرسایش قدرت و نفوذ واشنگتن. اما نمایش حسابشدهٔ وحدت، شکافهای قدیمی و بیاعتمادیهای نهفته را پنهان میکند.
رسانه آمریکایی از احتمال تنشآفرینی تازه واشنگتن در کارائیب و حمله پهپادی به ونزوئلا به بهانه هدف قرار دادن قاچاقچیان مواد مخدر خبر داده است.
حمله هوایی اسرائیل به دوحه در ۹ سپتامبر، نقطه عطفی در تنشهای خلیج فارس بود که هم قواعد نانوشته امنیتی منطقه را شکست و هم قطر را از جایگاه میانجی خارج کرد. این اقدام، اسرائیل را در نگاه کشورهای عربی به «تهدید مستقیم» تبدیل ساخت و شورای همکاری خلیج فارس را به سمت فعالسازی سازوکار دفاع مشترک کشاند. در پی آن، پیمانهای دفاعی تازه با آمریکا و پاکستان شکل گرفت و اجماعی کمسابقه در جهان عرب علیه تلآویو پدید آمد؛ اجماعی که آینده توافقات ابراهیم و نظم منطقه را مبهم کرده است.
رئیسجمهور ایران به خبرنگاران غربی گفت: دیوار بیاعتمادی میان ما و آمریکاییها بسیار بلند است. چندین بار به تفاهمهایی رسیدیم، اما هیچگاه از سوی طرف آمریکایی جدی گرفته نشد.