در دولت دوم ترامپ، سیاست خارجی آمریکا بیش از هر زمان دیگر بر معامله، فشار و پیشبینیناپذیری استوار شده است.
در ماههای اخیر، ترامپ برای بازگرداندن نام تیم فوتبال «واشنگتن کامندرز» به «ردسکینز» فشار آورده، دانشگاهها را وادار به پرداخت مبالغ هنگفت به دولت فدرال کرده، با تمجید از یک آگهی بحثبرانگیز شلوار جین با بازی «سیدنی سوئینی» موجب رشد سهام شرکت «آمریکن ایگل اوتفترز» شده است.
سخنگوی وزارت امور خارجه اظهارات نخستوزیر تحت تعقیب رژیم صهیونیستی درخصوص طرح به اصطلاح «اسرائیل بزرگ» - که به منزله اعلان صریح نیت این رژیم برای دستاندازی بیشتر و مستمر به سرزمین کشورهای مستقل از جمله مصر، اردن، لبنان و سوریه است - را به عنوان مصداق بارز نقض منشور ملل متحد و حقوق بینالملل دانست و آن را محکوم کرد.
رای الیوم شامگاه سه شنبه در مطلبی با اشاره به اینکه کسانی بر آینده غزه حکمرانی خواهند کرد که از آن دفاع کردهاند، نوشت: حماس اسلحهاش را زمین نخواهد گذاشت. نقش میانجیگران عرب طی ۲۲ ماه مذاکرات غزه، فقط پوششی برای تداوم تجاوزات اسرائیل و نهادینه کردن فرهنگ عادیسازی روابط با اسرائیل بوده است.
حمله هوایی ۲۰۲۵ آمریکا به تأسیسات هستهای ایران، که با ادعای مهار تهدید انجام شد، نهتنها ثبات نیاورد بلکه تنشها و بیاعتمادی را تشدید کرد. این اقدام، دیپلماسی را به حاشیه راند، گروههای مقاومت را تقویت کرد و رقابت تسلیحاتی را برانگیخت. منتقدان آن را بخشی از الگوی «صلح از مسیر جنگ» میدانند که به سود صنایع نظامی و به زیان صلح پایدار است. تداوم این رویکرد، ریسک تشدید درگیری و فرسایش نظم جهانی را افزایش میدهد.
دونالد ترامپ از توافق صلح تاریخی میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان بر سر قرهباغ خبر داد؛ توافقی که با حمایت آمریکا و ترکیه، نفوذ واشنگتن را در قفقاز جنوبی تقویت و نقش روسیه و ایران را تضعیف میکند. محور اصلی آن «کریدور زنگزور» است که با اتصال باکو به نخجوان، مسیر ایران به ارمنستان و روسیه را قطع میکند. این طرح پیامدهای ژئوپلیتیکی گسترده برای تهران، مسکو و حتی پکن دارد و بخشی از راهبرد آمریکا برای نفوذ به آسیای میانه است.
خبرگزاری آمریکایی با اشاره به مذاکرات رژیم صهیونیستی با کشورهای منطقه، از خواست این رژیم برای انتقال اجباری فلسطینیان به سودان که یک کشور جنگ زده است، خبر داد.
رئیسجمهور آمریکا به طور فزایندهای سیاست تجاری را به مسائل ژئوپلیتیک گره میزند و از قدرت اقتصادی برای واداشتن کشورها به تبعیت از خواستههای خود استفاده میکند.
در پی تشدید بحران غزه و اعتراضات جهانی، شمار فزایندهای از اسرائیلیها اعلام کردهاند که ناچار هستند در سفرهای خارجی، هویت واقعی خود را پنهان کرده و به زبانی به جز عبری صحبت کنند.
لبنان با ساختاری سیاسی مبتنی بر توافق طائف و میثاق ملی ۱۹۴۳، به دلیل نظام طایفهای، وابستگی خارجی و فساد، قادر به پاسخگویی به نیازهای جامعه نیست. پذیرش «سند باراک» نماد بحران حاکمیت و ناتوانی دولت در تصمیمگیری مستقل است. تاریخ نشان میدهد مشکل اصلی، سلاح مقاومت نیست، بلکه امتناع نخبگان از اصلاحات ساختاری و ایجاد دولت مقتدر شهروندی است.
اواخر ماه گذشته، ولادیمیر پوتین رئیسجمهور روسیه با واقعیتی تلخ روبهرو بود. او در آستانه از دست دادن دونالد ترامپ قرار داشت، تنها رهبر غربی که احتمالاً حاضر بود به او برای رسیدن به خواستهاش در اوکراین و تحقق هدف دیرینهاش در برهمزدن نظم امنیتی اروپا کمک کند.