اوکراین و تایوان تا ایران، تروریسم و هوش مصنوعی؛ جهان وارد سالی شده که میتواند نظم بینالمللی را بازتعریف کند.
تعجبآور نخواهد بود اگر مادورو — که رئیسجمهور دونالد ترامپ گفته است میخواهد او را «به روش آسان… یا سخت» از قدرت خارج کند — در حال نگاه کردن به ترکیه به عنوان پناهگاهی امن در صورت تصمیم به ترک کاراکاس باشد.
برای کرملین، ایران تنها یکی از مسیرهای پروژههای منطقهای است. اما برای ایران، روسیه به شریکی ضروری تبدیل شده است.
رهبر معظّم انقلاب اسلامی در گفتوگوی تلویزیونی با ملت ایران گفتند: آمریکاییها به دوستان خودشان هم خیانت میکنند، یعنی کسانی که دوستان آنها هستند به آنها هم خیانت میکنند. از باند جنایتکار صهیونی حاکم بر فلسطین حمایت میکنند. به خاطر نفت و معادن زیرزمینی حاضرند در هر جای دنیا جنگافروزی کنند که امروز به آمریکای لاتین هم این جنگافروزی رسیده و یک چنینی دولتی در خور آن نیست که دولتی مثل جمهوری اسلامی به دنبال ارتباط با او و همکاری با او باشد.
نشریه هنگکنگی در یادداشتی با بررسی اینکه «آیا میانجیهای منطقهای، شامل ایران، روسیه، ترکیه و قطر میتوانند جنگ افغانستان و پاکستان را در حالی که «بازی موش و گربه» آنها وارد مرحله تلافیجویانه میشود، متوقف کنند؟» تاکید کرد: میانجیها فرصتی محدود برای جلوگیری از دور دیگری از درگیریها دارند.
دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان با تاکید بر اینکه هیچ محدودیتی برای توسعه روابط ایران و پاکستان وجود ندارد، گفت: تفکر آمریکا و رژیم صهیونیستی برای نابودی توانمندی هستهای ایران یک فکر نارس و احمقانه است چرا که صنعت هستهای یک دانش بومی میباشد که آن را با جدیت دنبال میکنیم.
پیمان ویتکاف–دیمیتریف در شکل فعلیاش، خطر ایجاد جهانی را دارد که در آن تجاوز و جنگ تبدیل به امر عادی میشود.
رسانه مستقر در لندن در یادداشتی درباره هدف رژیم صهیونیستی برای باز پسگیری آنچه آن را «سرزمین موعود» خود میداند، با تاکید بر اینکه «اسرائیل ازین پس همیشه در جنگ خواهد بود» تصریح کرد: نه ایران و نه هیچ یک از گروههای مقاومت در منطقه شکست نخوردهاند و آنها به سرعت در حال تجدید تسلیحات خود هستند.
چین با وجود تهدیدهای تجاری و فشارهای دولت دوم ترامپ، نهتنها عقبنشینی نکرد بلکه با اعمال کنترلهای صادراتی، حفظ جاهطلبیهای فناورانه و امتیازگیریهای دیپلماتیک ابتکار عمل را بهدست گرفت. واشنگتن میان فشار حداکثری و امتیازدهی نوسان کرد و درگیر مذاکرات جزئی شد، در حالی که پکن تمرکز خود را بر رقابت راهبردی بلندمدت حفظ کرد. نتیجه آنکه چین امروز موقعیتی قویتر یافته و آمریکا با راهبردی آشفته و کاهش اهرم واقعی مواجه است.
طرح صلح ۲۸بندی ترامپ، با وجود ضعفها، تنها ابتکار موجود برای توقف جنگ اوکراین است، اما اروپا با ظاهری همراه و باطنی بازدارنده آن را بیاعتبار میکند و گزینهای جز تداوم جنگ نمیگذارد. منتقدان اروپایی طرح را «تسلیم اوکراین» میخوانند، درحالیکه بخشهایی از آن از جمله ارتش ۶۰۰هزار نفری، مکانیزم داراییهای بلوکهشده و چارچوب حقوق اقلیتها ظرفیت مذاکره دارد. مسکو نیز آمادگی بررسی آن را نشان داده است. با ادامه مخالفت اروپا، خطر حذف از روند صلح و تداوم جنگ فرسایشی افزایش مییابد.
غرب دو سال را صرف همکاری با اسرائیل در کارزار تخریب بیرحمانه غزه کرده است. اکنون واشنگتن - با اجازه شورای امنیت سازمان ملل متحدِ مرعوب - دونالد ترامپ را به ریاست بر ویرانهها منصوب کرده است. مانند یک امپراتور روم، رئیس جمهور آمریکا قادر خواهد بود سرنوشت مردم غزه را با یک حرکت ساده تعیین کند. هر تصمیمی که او بگیرد - چه انگشت شست بالا باشد چه پایین - "صلح" نامیده خواهد شد.