گزارشهای تأییدنشدهای وجود دارد مبنی بر اینکه آمریکا خواهان ایجاد گروه جدیدی با حضور چین، هند، ژاپن و روسیه است؛ اتفاقی که در صورت وقوع نشاندهنده تغییر چشمگیر موضع واشنگتن نسبت به قدرتهای رقیب در جهان است.
دونالد ترامپ با حمایت از احمد الشرع، رهبر جدید سوریه، قمار بزرگی در خاورمیانه آغاز کرده است؛ قماری که هدف آن، دور کردن دمشق از نفوذ روسیه و ایران و پیوستن به ائتلاف ضد داعش است. الشرع با پشتیبانی عربستان، ترکیه و قطر قدرت گرفته و وعده اصلاحات و همکاری امنیتی با اسرائیل را داده است، اما با بحران مشروعیت، ارتش ناپایدار، تحریمهای سنگین و اقتصاد فروپاشیده روبهروست. پیروزی واقعی او نه در جنگ، بلکه در بازسازی کشور و کسب اعتماد داخلی و جهانی رقم میخورد.
وزرای امور خارجه ایران و قطر ضمن ابراز نگرانی از تنشها بین پاکستان و افغانستان، بر اهمیت تداوم مساعی جمیله کشورهای منطقه برای حفظ صلح و ثبات در منطقه تاکید کردند.
در طول جنگ عراق (که ترامپ آن را محکوم کرد)، علیرغم وجود دلایل مشروع برای مقابله با رژیم صدام حسین – نقض حقوق بشر مستند، بیثباتی منطقهای و سرپیچی از قطعنامههای سازمان ملل – دولت بوش تصمیم گرفت جنگ را بر اساس ادعاهای سلاحهای کشتار جمعی بنا کند. وقتی ثابت شد که این توجیهات نادرست هستند، حمایت از اقدامات دولت از بین رفت. ونزوئلا نیز پویایی مشابهی را نشان میدهد.
با توجه به اینکه هیچ پیروزی روشنی از انتخابات سهشنبه عراق بیرون نیامد، ماهها چانهزنی سیاسی لازم خواهد بود تا برخی از فهرستهای پیروز بتوانند بلوکی بزرگ و کافی برای تشکیل دولت ایجاد کنند.
فرستاده رئیسجمهور آمریکا گفته واشنگتن به همکاری با دولت آتی عراق چشم دوخته است.
تنش ها میان اوتاوا و واشنگتن که در پی تهدیدهای تعرفهای رئیس جمهوری آمریکا در روزهای اخیر شدت گرفته، کانادا را به سوی تعامل بیشتر و گسترش روابط با چین سوق داده است.
چین در حال تثبیت جایگاه خود بهعنوان یک ابرقدرت جهانی است و این نوید ورود به مرحلهی تازهای از رقابت تسلیحاتی میدهد.
وزرای خارجه گروه هفت در بخشی از بیانیه اخیر خود، ادعاهایی را علیه ایران مطرح کردند.
وزیران امور خارجه سه کشور اروپایی انگلیس، فرانسه و آلمان که با اجرای سازوکار پسگشت در عمل جایگاه خود را بهعنوان بازیگر مؤثر در موضوع هستهای ایران از دست دادهاند، در آستانه برگزاری نشست شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی بار دیگر ادعاهای سیاسی را علیه برنامه صلحآمیز هستهای کشورمان تکرار کردند.
این مقاله نشان میدهد که از نگاه نخبگان سیاسی چین، جهان وارد دورهای طولانی از «ضد جهانیسازی» و بازگشت به رقابت قدرتهای بزرگ شده است؛ جهانی که بهجای یک بازار یکپارچه و ارزشهای لیبرال، به سه بلوک اقتصادی منطقهای و شکلهای فزایندهای از اقتدارگرایی تقسیم شده است. در این چشمانداز، نقش رهبران فردمحور و جاهطلب بر ساختارها و نهادهای بینالمللی غلبه مییابد و روابط بینالملل رنگوبویی شخصی، سیال و غیرقابل پیشبینی پیدا میکند. ناظران چینی، دونالد ترامپ را عامل شتابدهنده این روند میدانند.