وال استریت ژورنال نوشت: اسرائیل و ایالات متحده در حال پیشبرد تلاشهایی برای جابجایی صدها هزار فلسطینی از نوار غزه هستند، اقدامی که آنها با عبارات بشردوستانه ارائه دادهاند، اما دولتهای اروپا و جهان عرب آن را غیرواقعی و نقض بالقوه قوانین بینالمللی دانسته و مورد انتقاد قرار دادهاند.
رسانه مستقر در لندن در گزارشی از ارتباط شرکت مزدور آمریکایی که بر برنامه کمکرسانی جنجالی در غزه نظارت دارد با یک جاسوس سیا با روابط قدیمی با یکی از متحدان «دونالد ترامپ» پرده برداشت که در یکی از زنندهترین اختلافات دیپلماتیک در غرب آسیا نیز دست داشته است.
دونالد ترامپ اعلام کرد هر کشوری که خود را با «سیاستهای ضدآمریکایی بریکس» همسو کند، با تعرفه اضافی ۱۰ درصدی روبهرو خواهد شد.
دیپلمات اسبق کشورمان با اشاره به راهبرد نظامی روسیه با ایران نوشت: شاید این حقیقت کمک کند تا تهران درک بهتری از «واقعیت های روابط بینالملل» و «ضرورت های منافع ملی»، پیدا کند.
سیاست خارجی جدید ترامپ به پذیرش «حوزههای نفوذ» گرایش دارد؛ مسیری متفاوت از مداخلهگرایی گذشته که اگر با احتیاط و شفافیت مدیریت شود، میتواند از وقوع درگیریهای بزرگ میان قدرتها - بهویژه با چین - جلوگیری کند.
رویترز بامداد دوشنبه به نقل از ۲ منبع فلسطینی گزارش داد که اولین جلسه گفتوگوهای حماس و رژیم اسرائیل در مورد آتشبس در نوار غزه بدون نتیجه پایان یافت.
حملات آمریکا و اسرائیل گرچه برنامه هستهای ایران را کند کردهاند، اما نتوانستهاند زیرساختهای هسته ای را نابود کنند. اروپا همچنان بر گفتوگو با تهران تأکید دارد، اما فضای سیاسی بسته و بیثباتی سیاستهای آمریکا، روند مذاکرات را دشوار کرده است. دیپلماتها هشدار میدهند بدون توافق جدید، کنترل بر فعالیتهای هستهای ایران غیرممکن خواهد بود؛ در حالی که تهران همکاری با آژانس را کاهش داده و اختلافات درباره برنامه موشکی نیز پابرجاست.
بیثباتی ذاتی ترامپ و تصمیمات غیرقابل پیشبینی او، اتحاد او و نتانیاهو را شکننده کرده است. پشت لبخندهای دیپلماتیک، نگرانی از تغییر ناگهانی رویکرد آمریکا وجود دارد. همزمان، خاورمیانه زیر سایه بحرانهای بیسابقه قرار دارد و به دیپلماسی آیندهنگر و رئیسجمهوری خویشتندار بیش از هر زمان نیازمند است.
در آستانه سفر سوم نتانیاهو به واشنگتن در دوره دوم ریاستجمهوری ترامپ، گمانهزنیها درباره احتمال اعلام آتشبس در غزه، پیوستن سوریه به توافقات ابراهیم و مجوز حمله جدید به ایران بالا گرفته است. ترامپ با اهرم کمکهای نظامی، بر نتانیاهو و دستگاه قضایی اسرائیل فشار میآورد. بحران انسانی غزه و سیاسیکاری در روند کمکرسانی ادامه دارد و تحرکات دیپلماتیک فعلی، بدون فشار واقعی آمریکا، چشمانداز روشنی برای حل بحرانها ترسیم نمیکند.
ایفای نقش ترامپ در برقراری آتشبس ایران و اسرائیل، نشانهای از تولد دکترین جدیدی در سیاست خارجی آمریکا است: اعمال فشار نظامی محدود همراه با مطالبه مسئولیتپذیری از متحدان. این رویکرد اکنون به پرونده اوکراین نیز تسری یافته و با حمایت اروپا و استفاده از داراییهای بلوکهشده روسیه، میتواند بدون مداخله مستقیم نظامی آمریکا، روسیه را مهار کند.
هیچ یک از 2 ابرقدرت در جایگاه رهبری جهان قرار ندارند؛ ایالات متحده شاید هنوز قادر باشد، اما دیگر تمایلی ندارد، و چین نیز هنوز آمادگی لازم را ندارد.