لبنان با ساختاری سیاسی مبتنی بر توافق طائف و میثاق ملی ۱۹۴۳، به دلیل نظام طایفهای، وابستگی خارجی و فساد، قادر به پاسخگویی به نیازهای جامعه نیست. پذیرش «سند باراک» نماد بحران حاکمیت و ناتوانی دولت در تصمیمگیری مستقل است. تاریخ نشان میدهد مشکل اصلی، سلاح مقاومت نیست، بلکه امتناع نخبگان از اصلاحات ساختاری و ایجاد دولت مقتدر شهروندی است.
بر اساس رتبهبندی معتبر Global Fire power در سال ۲۰۲۵، ارتش هند پس از آمریکا، روسیه و چین، چهارمین ارتش قدرتمند جهان محسوب میشود. پاکستان نیز در این فهرست رتبه ۱۲ را دارد. هند ۱ میلیارد و ۴۰۰ میلیون و پاکستان حدود ۲۵۳ میلیون نفر جمعیت دارد.
«ماروش شوچوویچ» کمیسیونر تجاری اتحادیه اروپا در بحبوحه جنگ تعرفههای آمریکا اعلام کرد که این اتحادیه گفتوگوها با کشورهای آسیایی بر سر تجارت آزاد را تسریع میکند.
عبدالباری عطوان در سرمقاله رای الیوم نوشت: بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، با حمله به یمن اشتباه بزرگی مرتکب شده که تبعات آن برای رژیم صهیونیستی بسیار سنگین خواهد بود.
رسانه آمریکایی ادعا کرد که تهران بهعنوان بخشی از میانجیگری عمان برای آتشبس میان آمریکا و یمن، در حصول این اتفاق نقش داشته است.
روزنامه آمریکایی به نقل از یک مقام نظامی گزارش داد که تحقیقات درباره سقوط یک جنگنده دیگر آمریکایی در دریای سرخ در حال بررسی توسط مقامات ارشد نظامی است.
«مارتین وولف» ستون نویس روزنامه فایننشال تایمز در گزارشی با اشاره به این که نظم قدیمی اقتصاد جهانی مرده است، نوشت: چین و اروپا باید بهدنبال راه حلهای تازه ای برای ایجاد نظمی جدیدی در اقتصاد باشند.
دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، قصد دارد در سفر خود به عربستان سعودی که برایی هفته بعد برنامهریزی شده ، اعلام کند که ایالات متحده از این پس خلیج فارس را «خلیج عربی» یا «خلیج عربستان» خواهد نامید.
کارشناسان و تحلیلگران معتقدند گروههای ضدحوثی در یمن ممکن است بهدنبال افزایش حملات هوایی آمریکا به اهداف حوثیها، برای جلب حمایت آمریکا جهت حمله به مناطق تحت کنترل این جنبش، رقابت کنند.
روزنامه گاردین در مطلبی، دیپلماسی عقبنشینی «دونالد ترامپ» در قبال جنگ غزه را مسبب افسارگسیختهتر شدن سیاستمداران رژیم صهیونیستی در قبال فلسطین دانست و نوشت: سیاست رئیسجمهوری آمریکا، «بنیامین نتانیاهو» را به پرتگاه فصل جدید و مخوفی از این جنگ رسانده است.
نشریه «بیزنس میرور» مینویسد: نه روبیو و نه والتز هیچیک هدایتکننده اصلی در برخی از مهمترین مسائل سیاست خارجی مورد توجه رئیسجمهور نبودهاند و نفوذشان هرگز بهطور جدی آزموده نشده است.