تنشها میان هند و پاکستان نخستین آزمون عملکرد فناوری نظامی پیشرفته چین در برابر سختافزارهای اثباتشده غربی، در مقابل چشمان جهان است؛ و در همین حال، سهام شرکتهای دفاعی چین بهسرعت در حال رشد است.
زمزمههایی از طرح تقسیم سوریه و ایجاد مناطق نفوذ دائمی در حال شکلگیری است. اگر این سناریو عملیاتی شود، موجودیت دولت مرکزی سوریه به شکل بیسابقهای تضعیف میشود و آینده سیاسی این کشور به بازیچه رقابتهای ژئوپلیتیکی تبدیل خواهد شد. نکته مهم آن است که اسرائیل برخلاف گذشته، اکنون نهتنها برای مهار ایران، بلکه برای کنترل نفوذ ترکیه نیز وارد میدان شده است. چنین تغییری در اهداف تلآویو، نشانهای روشن از جابهجایی اهداف و تهدیدات اصلی در معادله سوریه است؛ وضعیتی که میتواند به برخورد مستقیم یا برخورد نیابتی با آنکارا نیز منجر شود.
به گفته بازرس کل ارتش آلمان، ارتش این کشور باید تا سال ۲۰۲۹ به آمادگی کامل رزمی برسد.
در دوران جنگ سرد، واشنگتن بلوکهای اتحادی تشکیل داد که کشورهای کلیدی در اروپای غربی و آسیای شرقی را شامل میشد. شبکههایی از شرکا، مشتریان و نمایندگان در آفریقا، خاورمیانه و دیگر مناطق ایجاد کرد. آمریکا هرگز امپراتوری رسمی نداشت. اما این ترتیبات به آن تأثیر گسترده و بیرقیبی در سیاستها، اقتصادها و دیپلماسی کشورهای مختلف جهان داد.
ایران و آمریکا پس از هفت سال دوری یک بار دیگر طرف گفتگوهای دیپلماتیک قرار گرفتند تا شاید راهی برای حل اختلافات خود پیدا کنند. از هفت سال پیش اما دنیا تغییرات زیادی کرده است و این گفتگوها هم از آن بینصیب نبوده است.
ژیم صهیونیستی از زمین و هوا را در نواز غزه زیر آتش گرفته و بیمارستانها و مدارس آوارگان نیز از این حملات در امان نیستند.
محدودیتهای نظامی آمریکا تا حد زیادی اعتبار تهدیدات ترامپ علیه ایران را با محوریت پرونده اتمی این کشور زیر سوال میبرد. اگرچه این احتمال وجود دارد که آمریکا بخشی از قابلیتهای اتمی ایران را به خوبی پیدا کند و نابود سازد، اما با این حال، تقریبا غیرممکن است که آمریکا بتواند تمامی توانمندیهای هستهای تهران را نابود سازد. ایران اقدامات مختلفی را در زمینه پنهانسازی و البته پراکندهساختن تأسیسات و توانمندیهای اتمی اش انجام داده است.
از زمان سقوط دولت «بشار اسد» و حاکم شدن گروههای وابسته به ترکیه در سوریه، این کشور عرصه دخالت و کشمکش میان تل آویو و آنکارا برای گسترش مناطق نفوذ شده است.
این همان جلوهای از کوتهبینی در برنامههای شتابزده و بیمحابای دونالد ترامپ است. تنها در عرض ده روز، او پایههای دیرینهای را که دههها زیربنای اقتصاد جهانی را شکل داده بودند، در هم ریخت و به جای آن، سطحی بیسابقه از بیثباتی و سردرگمی را بهوجود آورد. اگرچه بخشی از این هرجومرج ممکن است بهطور موقت فروکش کرده باشد، اما بازسازی اعتماد از دسترفته و احیای نظم پیشین، فرآیندی زمانبر و دشوار خواهد بود.
شبکه خبری سیانان در تازهترین گزارش از تحولات جنگ اوکراین گزارش داد که اوکراینیها از احتمال محاصره شدن در خط مقدم نگراناند.
پس از فروپاشی دیوار برلین در سال 1989 و تقریباً یک سال قبل از سقوط اتحاد جماهیر شوروی در اواخر 1991، رئیسجمهور ایالات متحده، جورج بوش پدر، از «نظم جهانی جدید» سخن گفت. حالا، تنها دو ماه پس از آغاز دوره دوم ریاستجمهوری دونالد ترامپ، کاجا کالاس، دیپلمات ارشد اتحادیه اروپا، اعلام کرده است که «نظم بینالمللی در حال تجربه تغییراتی به مقیاسی است که از سال 1945 دیده نشده است.» اما نظم جهانی چیست و چگونه حفظ یا مختل میشود؟