ونس که در جلسه ترامپ با رهبران آسیای مرکزی حضور داشت، تصمیم توکایف برای پیوستن به پیمان ابراهیم را یک «سیگنال» توصیف کرد. میتوان گفت که سیگنال مورد اشاره ونس، فقط برای رهبران کشورهایی همچون عربستان، سوریه یا لبنان ارسال نشده است، بلکه سران دیگر کشورهای آسیای مرکزی را نیز عملاً به پیوستن به پیمان ابراهیم به مثابه مقدمه اجرای گام به گام پروژه خاورمیانه جدید فرامیخواند.
در منطقه موسوم به «نیرعوز» در جنوب اسرائیل، نشانههای ویرانی همچنان به چشم میخورد. خانههای سوخته، اسباببازیهای کودکان و ساختمانهای متروک یادآور حمله دوسال پیش نیروهای حماس به این منطقه است. پس از رویدادهای هفتم اکتبر ۲۰۲۳، تنها شمار اندکی از ساکنان به این محل بازگشتهاند.
: در حالی که چین در حال ساختن آینده است، آمریکا درگیر جنگ تعرفهای ترامپ و مبارزه با سیاست هویت است.
ترامپ میکوشد از انفعال و سردرگمی موجود در سیاست خارجی امریکا در قبال خاورمیانه خارج شود و طرحهایی جدی و بلندپروازانه مطرح کرده است. برای مثال، بحثهای پیشین درباره انتقال جمعیت غزه به جای دیگر در این طرح مطرح نشده است؛ موضوعی که نشان میدهد ترامپ از مواضع غیرواقعبینانه گذشته تا حدی عقبنشینی کرده و تلاش دارد واقعیتهای میدانی خاورمیانه را لحاظ کند. از این منظر، میتوان گفت سیاست خارجی امریکا در این منطقه بیش از گذشته به واقعیتها توجه میکند.
از آنجا که ایالات متحده فاصله زیادی با دیگر قدرتهای بزرگ دارد و هیچ بلندپروازی سرزمینی در اوراسیا نداشته، بسیاری از کشورهای مهم ترجیح میدادند با آمریکا همسو شوند تا علیه آن ائتلاف کنند. اما ترامپ این مزیت قابل توجه را به خطر انداخته است.
اخیراً روسیه و اوکراین در نبردهای هوایی بزرگی شرکت کردهاند و زیرساختهای انرژی و حملونقل را هدف قرار میدهند، زیرا مسکو در چهارمین سال جنگ به حمله زمینی شدید خود در شرق اوکراین ادامه میدهد و نوعی سلاح مافوق صوت را آزمایش میکند.
بی عملی شورای همکاری خلیج فارس در قبال این تجاوز آشکار؛ تایید ضمنی این تجاوز توسط ترامپ و حمایت لفظی انگلستان و فرانسه از قطر؛ کلیت واکنش ها در برابر اسرائیل بود. حمله اسرائیل اگرچه به زعم خود حمله به مقر رهبران حماس بود اما زنگ خطرِ امنیت کشورهای خلیج فارس را به صدا درآورد.
عکسهایی که این هفته در صدر اخبار جهان قرار گرفتند، بهروشنی شکستهای سیاست خارجی دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، را به نمایش گذاشتند.
رژه مشترک چین، روسیه و کره شمالی و گسترش نفوذ سازمان همکاری شانگهای نشان داد که بسیاری از کشورها در حال فاصله گرفتن از آمریکا و نزدیکی به پکناند. سیاستهای تعرفهای و لفاظیهای تند ترامپ موجب بیاعتمادی هند، برزیل و آفریقای جنوبی شد و جایگاه چین را تقویت کرد. تحریمها و فشارهای غیرمنطقی واشنگتن، بهویژه علیه دموکراسیهای بزرگ، به روابط آمریکا آسیب زده و آن را به سمت همراهی با مستبدان سوق داده است؛ روندی که منافع استراتژیک آمریکا را تضعیف میکند.
موقعیت ویژه آلمان نه صرفاً بهدلیل جایگاه آن در اتحادیه اروپا، بلکه به واسطهی پیوندهای سنتی اقتصادی با ایران و نیز نقش تاریخی این کشور در ترتیبات امنیتی فراآتلانتیک اهمیت یافته است.
در مقطع کنونی، منافع ایران و کشورهای عرب حوزه خلیج فارس به ویژه عربستان، در یک راستا قرار گرفته است؛ امنیت و ثبات در خلیج فارس! در این راستا لازم است تا رایزنی ها و گفت و گوهای منطقه ای بار دیگر برای ساختن تابآوری و کمک به ایجاد نظم منطقهای پایدارتر از سر گرفته شده و از عربستان سعودی و سایر قدرتهای متوسط نوظهور این منطقه خواسته شود که نفوذ خود را به ابتکار عمل برای صلح و امنیتتبدیل کنند