مقامات ایران در حال بررسی اقدامات بعدی پس از توافق با آژانس بینالمللی انرژی اتمی هستند و همزمان از کشورهای منطقه میخواهند فراتر از صدور بیانیه در واکنش به حمله اسرائیل به قطر عمل کنند.
یک تحلیلگر سیاسی اوکراینی معتقد است که واشنگتن برای حفاظت از جاده موسوم به مسیر ترامپ ممکن است از یک شرکت نظامی خصوصی استفاده کند و در نهایت یک پایگاه نظامی بسازد که بهطور اسمی از ارمنستان محافظت میکند اما در واقع ایران را زیر نظر دارد.
جهانبینی ترامپ او را نسبت به استدلال پوتین همدل میسازد که خطوط کنونی کنترل باید مبنای مذاکرات باشند، نه نقشه پیش از جنگ.
پس از ماهها بنبست تجاری، ترامپ تعرفه واردات از هند را ابتدا ۲۵ و سپس ۵۰ درصد اعلام کرد و همزمان توافقی با پاکستان بست؛ اقدامی که تنش را تشدید کرد. بهانه رسمی، روابط نفتی و تسلیحاتی هند با روسیه بود، اما دلخوری شخصی ترامپ و فشار جناحهای ضد مهاجرت و مخالف حمایتگرایی نیز مؤثر بود. مودی میان حفظ بازار آمریکا و پایگاه کشاورزان داخلی گرفتار است و احتمالاً خرید نفت روسیه را کاهش میدهد. این بحران، روابط استراتژیک واشنگتن و دهلینو را در معرض آسیب جدی قرار داده است.
پولیتیکو نوشت: ترامپ به رهبران اروپایی و اوکراینی اطلاع داده است که واشنگتن آماده مشارکت در ارائه تضمینهای امنیتی به اوکراین است.
رهبران اروپا در آستانه نشست آلاسکا بین روسای جمهوری آمریکا و روسیه، خواستار تضمین منافع قاره سبز و اوکراین در این مذاکراتشدند.
در حالی که رئیس جمهور آمریکا دونالد ترامپ و همتای روساش ولادیمیر پوتین قرار است روز جمعه در آلاسکا دیدار کنند، نگرانیهای درباره سرنوشت کییف و امتیازاتی که کاخ سفید ممکن است به کرملین برای توقف جنگ اوکراین بدهد، پیش آمده است.
فعالسازی اسنپبک میتواند برای تقریباً همه طرفها - بهجز شاید تندروهای تهران و تلآویو که از تنش غرب و ایران بهره میبرند- به یک فاجعه بدل شود.
با کاهش نفوذ روسیه در قفقاز جنوبی، مقامات منطقهای تصور میکنند که مسکو بتواند روابط بین ایروان و باکو را تضعیف کند.
نشست آتی ترامپ و پوتین در آلاسکا یادآور توافق مونیخ است؛ جایی که بدون حضور ذینفع اصلی، سرنوشتش رقم خورد. نگرانیها درباره «معاوضه سرزمینی» اوکراین با روسیه بالا گرفته و بدترین سناریو، تحمیل توافقی به کییف است که آن را تضعیف و منزوی کند. تحلیلها نشان میدهد اوکراین در میدان در حال فرسایش است و حفظ استقلال و دموکراسی، حتی با واگذاری عملی بخشی از خاک، شاید تنها راهحل واقعبینانه باشد.
گروهی از کشورهای غربی و متحدان آنها هشدار دادند بحران انسانی در غزه به «سطوحی غیرقابل تصور» رسیده و از رژیم صهیونیستی خواستند مجوز ورود کمکهای بشردوستانه به این باریکه را صادر کند.