اواخر ماه گذشته، ولادیمیر پوتین رئیسجمهور روسیه با واقعیتی تلخ روبهرو بود. او در آستانه از دست دادن دونالد ترامپ قرار داشت، تنها رهبر غربی که احتمالاً حاضر بود به او برای رسیدن به خواستهاش در اوکراین و تحقق هدف دیرینهاش در برهمزدن نظم امنیتی اروپا کمک کند.
شبکه الجزیره در گزارشی به تصمیم ایران برای جایگزینی سامانه آمریکایی جی پی اس در ایران پس از جنگ ۱۲ روزه پرداخت.
رسانه آمریکایی به نقل از منابع مطلع نوشته رهبران جهانی که به تمایل رئیسجمهور آمریکا به گفتوگوهای تلفنی مکرر و غیررسمی به عنوان بخشی از جنبه شخصیتی او و سبک دیپلماسیاش آگاهند، از تماسهای مکرر با شماره تلفن همراه او و ارسال پیامهای متنی برای گپوگفتهای مکرر و برقراری نوعی رابطه شخصی با او برای حلوفصل مسائل مورد نظرشان بهره میبرند.
ایالات متحده و اتحادیه اروپا روز یکشنبه به توافق تجاری مهمی دست یافتند که تعرفه واردات را در سطح ۱۵ درصد تثبیت میکند؛ این توافق تنها چند روز پیش از ضربالاجل دونالد ترامپ برای انجام معامله یا اعمال تعرفههایی دو برابر این مقدار نهایی شد.
تمیستوکلس، در یونان باستان، گفته بود: «آنکه فرمانروای دریاست، بر همهچیز فرمان میراند.» اگر معیار این باشد، ایالات متحده بر چیز زیادی فرمان نمیراند
در بازههایی که بیش از ۶۰ درصد رهگیریها بر عهده تاد بوده، نرخ اصابت موشکهای ایران به اهداف تا ۴ درصد افزایش یافته است؛ نکتهای که میتواند ظرفیت عملیاتی این سامانهها در درگیریهای فرسایشی را زیر سؤال ببرد.
«برای ایران و دیگر کشورها در سراسر جهان، پیام کاملاً روشن است: پلتفرمهای غربی دیگر فقط ابزار ارتباطی بهشمار نمیآیند؛ بلکه اکنون بهعنوان سلاحهایی در جنگ اطلاعاتی دیجیتال گستردهتر دیده میشوند.»
پس از توافق تاریخی ۱۰ مارس ۲۰۲۵ برای ادغام قسد در دولت سوریه، مذاکرات دمشق و کردها بهدلیل اختلاف بر سر الگوی حکمرانی و بحران سویداء به بنبست رسید. ترکیه، آمریکا و دولت سوریه بر حفظ یکپارچگی کشور تأکید دارند و با طرحهای تجزیهطلبانه مخالفت میکنند، اما قسد به پروژه فدرالیسم مورد حمایت اسرائیل گرایش یافته است. همزمان، ترکیه هشدار داده که هرگونه اقدام تجزیهطلبانه را تهدید امنیت ملی تلقی کرده و مداخله خواهد کرد.
قطر به عنوان کشوری کوچک و به شدت ثروتمند، به بازیگری بزرگ در صحنه جهانی تبدیل شده و در تلاش است برخی از پیچیدهترین منازعات را حل کند. چه چیزی پشت این پروژه قرار دارد؟
از تجارت گرفته تا زیرساخت و امنیت، مسکو و کابل منافع مشترک متعددی دارند.
اروپا، در مقام یک بازیگر جمعی و در عین حال متکثر، دارای لایههایی از خودمختاری راهبردی مشروط (Conditional Strategic Autonomy) است. این بدان معناست که کشورهای کلیدی اروپایی مانند آلمان، فرانسه و بریتانیا میتوانند در برخی حوزهها مانند تغییرات اقلیمی، تجارت، فناوری یا سیاستهای منطقهای، مواضعی مستقل از آمریکا اتخاذ کنند، اما در حوزههایی مانند امنیت بینالملل، تحریمهای ثانویه یا توازن نظامی، همچنان همراستا با واشنگتن عمل میکنند.