ایفای نقش ترامپ در برقراری آتشبس ایران و اسرائیل، نشانهای از تولد دکترین جدیدی در سیاست خارجی آمریکا است: اعمال فشار نظامی محدود همراه با مطالبه مسئولیتپذیری از متحدان. این رویکرد اکنون به پرونده اوکراین نیز تسری یافته و با حمایت اروپا و استفاده از داراییهای بلوکهشده روسیه، میتواند بدون مداخله مستقیم نظامی آمریکا، روسیه را مهار کند.
دولت ترکیه با حمایت تمامعیار از مخالفان مسلح سوریه خود را در موقعیتی قرار داده که از تواناییهای این کشور فراتر است، موقعیتی که ممکن است به تشدید تنشهای منطقه و درگیری میان ترکیه و آمریکا منجر شود.
یک رسانه آمریکایی با اشاره به رکود حاکم بر اقتصاد قاره سبز و رویکرد ضداروپایی دولت منتخب آمریکا، نوشت: اقتصاد اروپا در سراشیبی سقوط قرار گرفته و به آخر خط رسیدهاست.
اندیشکده «چتمهاوس» انگلیس در یادداشتی به مقایسه اوضاع سوریه در پی سقوط دولت «بشار اسد» و لیبی پسا «معمر قذافی» پرداخت و نوشت که چالشهای سوریه بسیار پیچیدهتر و بزرگتر هستند.
جنگ جدید ترامپ علیه مهاجران به نظر میرسد با هدف منحرف کردن افکار عمومی از مشکلات واقعی جامعه آمریکا باشد که تیم جدید کاخ سفید دوست دارند همه این مشکلات را به گردن مهاجران غیرقانونی بیاندازند.
رهبر معظم انقلاب گفتند: ملت ایران هر کسی را که مزدوری آمریکا را قبول کند، در زیر گامهای خود لگدمال خواهد کرد.
جاهطلبیهای رژیم صهیونیستی هیچ حد و مرزی ندارد و تنها راه برای مهار اشغالگریهای این رژیم، پایداری جنبش مقاومت است.
شاید عجیب به نظر برسد که از مقاومت صحبت کنیم و بگوییم مردنی نیست در حالی که تمام دنیا در اطراف مقاومت لبنان و فلسطین در حال فروپاشی است و خطوط تدارکاتی آن پس از حوادث اخیر سوریه قطع شده است و شروط آمریکا و به طور کلی غرب در حال تحمیل است و تلاش هایی برای الحاق سوریه به فلسطین اشغالی در حال انجام است و فراتر از آن، احتمال وقوع عادی سازی هرچه بیشتر روابط با اسرائیل مطرح است و کسانی که امروز در سوریه اوضاع را درکنترل دارند هم اعلام کرده اند که قصد جنگ با اسرائیل را نه اکنون و نه در آینده ندارند.
2024 پیامی امیدوارکنندهتر دارد. از منظر اکونومیست، تابآوری دموکراسیهای سرمایه داری، از جمله آمریکا در این سال تایید شد. و در عین حال، برخی نقاط ضعف حکومتهای استبدادی، از جمله چین آشکارتر شد.
پس از سقوط بشار اسد و فرارش به مسکو، ترکیه با برافراشتن پرچم خود بر سفارت دمشق و حمایت از هیئت تحریر الشام نفوذ خود را در سوریه گسترش داد. آنکارا از فرصت تغییر معادلات برای تقویت جایگاه داخلی و منطقهای بهره برد و بازگشت پناهجویان و مشارکت در بازسازی سوریه را آغاز کرد. ترکیه همچنین با مهار کردها و پیشروی نیروهای متحدش، نقش محوری در تحولات سوریه ایفا میکند.
اسرائیل با تشدید حملات هوایی، فروپاشی نظام اسد و ترسیم سناریوی دولتهای خرد متخاصم، میکوشد سوریه را از درون نابود کند. نتانیاهو، ضمن نمایش دستاوردهای شخصی، به دنبال گسترش سلطه از نیل تا فرات است. اسرائیل با ایجاد جنگ داخلی، بیثباتی و وابستهسازی هر دولت به قدرت نظامی خویش میخواهد امنیت خود را تضمین کند و از موضوعات حساس مانند جولان برای تحمیل شروط و کسب امتیازات راهبردی بهره میبرد.