اتحادیه اروپا پس از دو سال جنگ غزه، سرانجام بستهای از تحریمها علیه وزیران افراطی اسرائیل، شهرکنشینان خشونتطلب و تعلیق امتیازات تجاری تصویب کرد. این اقدام که اورسولا فوندرلاین آن را همسو با راهحل دوکشوری دانست، فشار اقتصادی واقعی بر اسرائیل وارد میکند. بااینحال، منتقدان این بسته را دیرهنگام و ناقص میدانند؛ چراکه ممنوعیت تجارت با شهرکها و توقف فروش سلاح را شامل نمیشود. این رویکرد، اتحادیه اروپا را میان تعهدات حقوقی و منافع سیاسی سرگردان کرده است.
هدف تروئیکای اروپایی آن است که با ایجاد فشار ناشی از گذشت زمان، تهران و واشنگتن را به سمت گفتوگوهای تازه برای جلوگیری از جنگی دیگر و شاید حتی بدتر سوق دهد. با این حال، اسنپبک قماری پرریسک است؛ قماری که اگر پشتوانه دیپلماتیک کافی در کار نباشد، میتواند زمینهساز ازسرگیری جنگ شود.
انتظار میرود ایالات متحده، قطر و مصر این هفته پیشنهاد جدیدی را برای دستیابی به توافق بین رژیم صهیونیستی و حماس، از جمله آزادی همه زندانیان، پایان جنگ و تشکیل دولت در غزه، ارائه دهند.
رسانه تحلیلی نوشته آنکارا با بررسی ۲ سناریوی احتمالی به دنبال انحراف توجهها از بحرانهای داخلی این کشور، به ویژه رکود اقتصادی آن با پیشبرد دستور کار نظامی خود در سوریه برای تحت کنترل درآوردن حلب و احیای ارزشهای تاریخی و ملی این کشور از جمله «میثاق ملی» است.
طرح صهیونیستی موسوم به «ریویرای غزه» نه تنها از نظر اقتصادی غیرعملی است، بلکه هدف واقعی آن پوشاندن پروژه آوارهسازی فلسطینیان در قالب یک طرح تجاری است.
نشست تیانجین سازمان همکاری شانگهای با نمایشهای پرزرقوبرق و حضور رهبران جهان برگزار شد و این تلاشی از سوی چین برای معرفی خود بهعنوان محور جهان غیرغربی است. پرده دوم، رژه نظامی پکن بود که با نمایش تسلیحات و سخنان ملیگرایانه شی جینپینگ، پیام واقعی چین را در قالب قدرت سخت به جهانیان مخابره کرد.
سازمان اطلاعات خارجی رژیم صهیونیستی (موساد) از محافل سیاسی و نظامی در تلآویو مأموریتی برای ترور پنج رهبر جدید فلسطینی خارج از جنبش حماس دریافت کرده است.
بررسی حدود ۷ ماه نخست دوره دوم ریاستجمهوری «دونالد ترامپ» نشان میدهد که تلاشهای پرهیاهوی او در سیاست خارجی، از خاورمیانه تا عرصه جهانی، بهرغم سفرها و نشستهای متعدد، نتایج ملموس و قابلتوجهی بههمراه نداشته و بحرانها همچنان ادامه دارد.
نشریه انگلیس نوشته تجارت اسلحه میان رژیم صهیونیستی و برخی کشورهای اروپایی یک خیابان دو طرفه است و آنها نیازهای نظامی یکدیگر را تامین میکنند.
تغییر نام قدرتمندترین نیروی نظامی جهان بخشی از تداوم «انقلاب ترامپ» است و چیزی فراتر از یک بازگشت نمادین یا نمایش قدرت به نظر میرسد.
ادعای آقای شی مبنی بر رهبری یک ائتلاف جهانی از قدرتهای بدبین به آمریکا، چندان هم خیالی نیست. در حوزۀ تجارت که همۀ کشورها خواهان پیشبینیپذیری هستند، ادعای چین مبنی بر لنگر ثبات بودن، دستکم در مقایسۀ نسبی، معتبر به نظر میرسد.