اتحادیه اروپا پس از دو سال جنگ غزه، سرانجام بستهای از تحریمها علیه وزیران افراطی اسرائیل، شهرکنشینان خشونتطلب و تعلیق امتیازات تجاری تصویب کرد. این اقدام که اورسولا فوندرلاین آن را همسو با راهحل دوکشوری دانست، فشار اقتصادی واقعی بر اسرائیل وارد میکند. بااینحال، منتقدان این بسته را دیرهنگام و ناقص میدانند؛ چراکه ممنوعیت تجارت با شهرکها و توقف فروش سلاح را شامل نمیشود. این رویکرد، اتحادیه اروپا را میان تعهدات حقوقی و منافع سیاسی سرگردان کرده است.
وزارت امور خارجه ایران با رد ادعاهای نادرست مندرج در بیانیه نشست وزرای خارجه شورای همکاری خلیج فارس تاکید کرد: جمهوری اسلامی ایران در راستای اعمال حقوق حاکمیتی خود هر اقدام لازمی را که برای تامین ایمنی و امنیت در جزایر ایرانی و صیانت از منافع کشور در محدوده آنها ضرورت داشته باشد، انجام خواهد داد.
ترکیب توانمندیهای سه کشور ـ قدرت تولیدی چین، ظرفیت خدماتی هند و منابع طبیعی روسیه ـ میتواند به کاهش وابستگی به آمریکا و بازآرایی مسیرهای تجارت جهانی منجر شود.
جلسه کابینه امنیتی رژیم صهیونیستی شاهد تنشهای شدیدی بین روسای سرویسهای امنیتی و نخستوزیر بود. رئیس موساد خواستار توافقی برای آزادی جزئی زندانیان شد، در حالی که نتانیاهو این رویکرد را رد و تاکید کرد که با یک طرح نظامی گسترده برای تصرف شهر غزه پیش خواهد رفت.
این گزارش بر پایه مصاحبه با بیش از دوازده نفر در واشنگتن و دهلی نو تنظیم شده است؛ بیشتر آنان به شرط ناشناس ماندن صحبت کردند تا درباره روابطی حرف بزنند که پیامدهای گستردهای برای دو طرف دارد؛ روابطی که ترامپ در حال تیره کردن آن است و هند نیز در حالیکه میکوشد اقتصاد خود را سرپا نگه دارد، بزرگترین شریک تجاریاش را از خود میراند.
وزیر خارجه ایران از ارسال نامه مشترک ایران، روسیه و چین به دبیرکل و رئیس شورای امنیت سازمان ملل خبر داد و نوشت: کشورهایی که به تعهدات خود عمل نمیکنند، حق ندارند از مزایای توافقی بهرهمند شوند که خود آن را تضعیف کردهاند.
در مقطع کنونی، منافع ایران و کشورهای عرب حوزه خلیج فارس به ویژه عربستان، در یک راستا قرار گرفته است؛ امنیت و ثبات در خلیج فارس! در این راستا لازم است تا رایزنی ها و گفت و گوهای منطقه ای بار دیگر برای ساختن تابآوری و کمک به ایجاد نظم منطقهای پایدارتر از سر گرفته شده و از عربستان سعودی و سایر قدرتهای متوسط نوظهور این منطقه خواسته شود که نفوذ خود را به ابتکار عمل برای صلح و امنیتتبدیل کنند
به اذعان کارشناسان مطرح جهانی، «ابتکار کمربند – راه» ، مهمترین طرح چین برای تبدیل شدن به قدرت اول اقتصادی در چشم انداز آینده است. این ابرپروژه، علاوه بر اتصال سه قاره از طریق مسیرهای دریایی و خشکی و با بودجه بالغ بر یک تریلیون دلار، و در کنار کارکردهای ترانزیتی، اقتصادی و مالی؛ پیوستی از کارکرهای فرهنگی و سیاسی و حتی نظامی را برای پکن دارد. بطوریکه تام میلر نویسنده کتاب «رؤیای آسیایی چین» از آن به عنوان «ساخت امپراتوری در طول راه ابریشم نو» یاد می کند ؛ و اندیشکده های امریکایی و اروپایی مانند شورای آتلانتیک خطر «ابتکار کمربند – راه» چین را بسیار بیشتر از خطر نظامی این کشور برای امریکا و ناتو عنوان کرده اند. به دلیل چنین برآوردی، امریکا و ناتو بیکار ننشسته اند و با ارایه طرح ترانزیتی موسوم به ابتکار «دروازه جهانی»، رسما بر تحریم، بایکوت و مقابله با «ابتکار کمربند – راه» تاکید کردند.
کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای حملات نظامی رژیم صهیونیستی و آمریکا علیه ایران در ژوئن ۲۰۲۵ را قاطعانه محکوم کردند.
تروئیکای اروپایی با فعالسازی مکانیسم بازگشت خودکار، شمارش معکوس ۳۰ روزه برای تحریمهای شورای امنیت علیه ایران را آغاز کرد؛ اقدامی که با استقبال آمریکا و اعتراض روسیه و ایران همراه شد. منتقدان میگویند نخستین ضربه به برجام خروج ترامپ بود و اروپا استقلال راهبردی ندارد. همزمان، تنشهای نظامی و سیاسی اعتماد را از میان برده و ابتکار روسیه و چین برای تمدید قطعنامه ۲۲۳۱ با مخالفت اروپا روبهروست. تحلیلگران این روند را خطای محاسباتی و تهدیدی برای دیپلماسی میدانند.
نشریه فارنافرز گزارش میدهد که حملات آمریکا و اسرائیل هرچند خسارتهایی به برنامه هستهای ایران وارد کرده، اما عزم تهران برای حفظ غنیسازی را تغییر نداده است. واشنگتن میان دو راهی قرار دارد: اتکای پرریسک به گزینه نظامی یا مذاکره بر سر توافقی تازه که غنیسازی محدود و تحت نظارت سختگیرانه را بپذیرد. ایدههایی مانند توافق موقت یا کنسرسیوم چندجانبه سوخت مطرح شده، اما مخالفت ایران، دشمنی اسرائیل و موانع سیاسی در آمریکا دستیابی به توافق پایدار را دشوار کرده است.