سال ۲۰۲۵ میلادی به روزهای پایانی خود رسیده است؛ سالی که از نبرد تعرفهای و تکنولوژی تا سیاسی و ژئوپلتیک شکاف عمیقی در روابط اروپا و آمریکا به عنوان دو متحد دیرین ایجاد کرد.
«سوریه همانند یک وعده غذایی رها شده و رایگان روی میز اسرائیل است که هر بار دشمن صهیونیستی با هر تهاجمی آن را لقمه لقمه میبلعد.»
پژوهش جدید مرکز «پیو» نشان میدهد اعتماد به دموکراسی در جهان بهویژه در آمریکا، بهشدت فرو ریخته است. بحران کنونی دیگر مدیریتی نیست، بلکه «ایمانی» است؛ مردم نهفقط از عملکرد دولتها، بلکه از خودِ قواعد بازی دموکراتیک سرخوردهاند. نهادهایی که روزی بیطرف تلقی میشدند، اکنون سیاسی و جانبدار دیده میشوند. این فروپاشی اعتماد زمینهساز صعود پوپولیسم بهویژه راستگرای انتقامجو شده است. احیای دموکراسی، نه با اصلاحات اقتصادی، بلکه با بازسازی ایمان و اعتماد عمومی ممکن است.
«عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر جهان عرب در گزارشی تحلیلی از پنج نشانه حاکی از قریب الوقوع بودن تجاوز نظامی گسترده رژیم صهیونیستی به لبنان و آمادگی حزبالله برای وارد کردن شکستی دیگر به این رژیم با استفاده از موشکهای فراصوت و ترکشی خبر داد.
یک رسانه عرب زبان فاش کرد که در گفتوگوهای اخیر قاهره درباره آینده نوار غزه پس از جنگ، اختلافی آشکار میان تشکیلات خودگردان فلسطین و گروههای مقاومت بر سر موضوع سلاح پدید آمده است؛ طوریکه این تشکیلات خواهان تحویل کامل سلاح پیش از هر توافقی است، اما مقاومت بر لزوم حفظ و ساماندهی آن در چارچوبی ملی و مشترک پافشاری دارد.
روزنامه الاخبار لبنان در گزارشی به تحولات مربوط به پرونده هسته ای ایران در چارچوب قطعنامه ۲۲۳۱ پرداخت و نوشت که تهران پایان دوره مأموریت «رافائل گروسی» مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی را در ذیل این قطعنامه اعلام و بر حاکمیت خود بر برنامه هستهایاش و مخالفت با ادامه قیمومیت این آژانس تأکید کرد.
از نگاه حامیانش، این معاون ۴۱ ساله با توانایی خود در دفاع از رئیسش در موقعیتها و در برابر مخاطبان مختلف، در حال تثبیت جایگاهش به عنوان جانشین بالقوه جنبش سیاسی دونالد ترامپ است.
استاد هاروارد هشدار داد واشنگتن نباید تصور کند میتواند کاری که در سال ۱۹۸۹ با پاناما کرد را در ونزوئلا تکرار کند چرا که هرگونه تلاش برای سرنگون کردن حکومت در ونزوئلا تبعاتی فاجعهبار را نه فقط برای خود آمریکا بلکه برای کل منطقه به دنبال خواهد داشت.
نخستین سفر آسیایی ترامپ در دور دوم ریاستجمهوریاش تلاشی برای نمایش قدرت دیپلماسی شخصی و تثبیت نقش آمریکا در برابر نفوذ فزاینده چین است. او در مالزی توافق صلح کامبوج و تایلند را امضا میکند، در توکیو با نخستوزیر جدید ژاپن درباره سرمایهگذاری و امنیت گفتوگو دارد و در سئول با رئیسجمهور کره جنوبی بر تجارت و صلح تمرکز میکند. دیدارهای احتمالی با شی جینپینگ و کیم جونگ اون محور اصلی این سفر می باشد.
تهدیدهای فزاینده ترامپ علیه ونزوئلا و حملات دریایی اخیر آمریکا در کارائیب، آغاز دوره تازهای از مداخلهگری واشنگتن در نیمکره غربی است؛ روندی که ادامه سنت طولانی و پرهزینه مداخلات سیاسی و نظامی آمریکا در آمریکای لاتین تلقی میشود.
رسانه آمریکایی با بررسی پیشینه تاریخی ترسیم خط مرزی دیورند میان افغانستان و پاکستان، علت پافشاری طالبان بر مورد بحث قرار دادن مشروعیت این خط مرزی در روند مذاکرات با پاکستان برای دستیابی به یک آتشبس پایدار را بررسی کرد.