با پایان دوره قطعنامه ۲۲۳۱، موضوع ایران از دستورکار برجامی در جلسات شورای حکام خارج شده و طبق برنامه منتشرشده از سوی دبیرخانه آژانس بینالمللی انرژی اتمی، تنها در چارچوب توافقنامههای پادمانی پیگیری خواهد شد.
رسانه آمریکایی با روایت جزئیات پرونده چند نفر از ساکنان اراضی اشغالی که در دادگاهها به همکاری با عوامل ایرانی متهم شدهاند، نوشته تلاش ایران برای نفوذ در «حلقههای داخلی اسرائیل»، وفاداری ساکنان آن به این رژیم را زیر سوال برده است.
استاد برجسته روابط بینالملل با تأکید بر شکست راهبردی غرب در اوکراین، ورود «احمقانه» ترامپ به جنگ علیه ایران و شراکت آمریکا در نسلکشی غزه را نشانههای بحران عمیق واشنگتن دانست.
تجاوز آمریکا و رژیم صهیونیستی به بهانه جلوگیری از ظرفیت هستهای نظامی ایران، در واقع در تداوم سیاستهای سنتی و کلاسیک غرب برای تضعیف ایران و کسب هژمونی نظامی آمریکا و رژیم صهیونیستی است.
با برگزاری اجلاس روسایجمهوری آمریکا و روسیه، زمزمههایی از لغو تحریمهای کرملین به گوش میرسد. حال، شرکتهای آمریکایی و اروپایی که پس از آغاز جنگ اوکراین، از روسیه خارج شدند، به فکر بازگشت هستند.
دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران گفت: اسرائیلیها بیشترین امکان پدافندی را داشتند اما باران موشکهای ایران در نیمه جنگ، کاملا آنها را مستاصل کرده بود.
اندیشکده «شورای سیاست خارجی آمریکا» در گزارشی نوشت: طی بیش از ۲ هزار سال، ایران با تهاجمهای متعددی روبهرو شده ولی با تکیه بر میراث فرهنگی خود، در برابر تهاجم مقاومت کرده است؛ این روند در عصر مدرن نیز ادامه یافت و تهاجم عراق به ایران در بحبوحه آشفتگی سیاسی پس از انقلاب باعث همبستگی ملی شد و قدرت حکومت در ایران را تثبیت کرد که همان الگو امروز نیز دیده میشود.
نشست آلاسکا میان ترامپ و پوتین با گمانهزنی بسیار آغاز و در ابهام پایان یافت. پوتین، در حالیکه از انزوا در اروپا رنج میبرد، رضایتی آشکار نشان داد و با ستایش ترامپ بر روابط اقتصادی و لزوم «ورق زدن گذشته» تأکید کرد، اما در موضوع اوکراین روایت همیشگی خود را تکرار کرد. ترامپ که پیشتر تهدید به فشار جدی کرده بود، دوباره به تحسین پوتین بازگشت و از «پیشرفت» گفت بیآنکه جزئیاتی ارائه دهد؛ امری که بیش از همه به سود کرملین و به زیان کییف تمام شد.
این توافق موسوم به «صلح» بیش از آنکه بیانگر مصالحهای متوازن باشد، انعکاس پیروزی نظامی آذربایجان است باکو. با تحقق اهداف جنگیاش، نیازی به امتیازدهی واقعی احساس نمیکند.
دیدار آلاسکا را میتوان بیشتر بهعنوان یک تئاتر قدرت با آثار روانی و رسانهای در نظر گرفت تا یک توافق راهبردی. با این حال، همین تئاتر پیامهای مهمی برای خاورمیانه دارد.
پرونده خلع سلاح حزبالله فراتر از مرزهای لبنان و بازتابی از منازعهای منطقهای است. منتقدان میگویند این اقدام تسلیم در برابر اسرائیل و آمریکا خواهد بود و لبنان را به پیش از سال ۲۰۰۰ بازمیگرداند. ارتش لبنان بهدلیل ساختار طایفهای و محدودیتهای تسلیحاتی توان بازدارندگی ندارد و حزبالله نیروی واقعی دفاعی کشور تلقی میشود. تضعیف آن، لبنان را در معرض فروپاشی داخلی و تهاجم خارجی قرار میدهد و ثبات منطقه را بیش از پیش متزلزل میسازد.