اندیشکده «شورای روابط خارجی اروپا» با اشاره به طرح عقبنشینی تدریجی آمریکا از امنیت اروپا تحت دولت کنونی واشنگتن، نوشت: مرکز ثقل سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در حال دگرگونی است و برای آنکه این ائتلاف معتبر و متحد باقی بماند، اروپاییها نهتنها باید هزینه بیشتری کنند، بلکه باید رهبری را نیز بیاموزند.
با احیای تحریمهای پیش از ۲۰۱۵ توسط سه کشور اروپایی، تنش هستهای ایران و غرب دوباره اوج گرفته است. در واکنش، تهران با شتابی بیشتر بهسوی شرق و تقویت پیوندهای راهبردی با روسیه و چین حرکت میکند. هرچند مسکو طراح اولیه سازوکار بازگشت تحریمها بود، اکنون با اجرای آن سرسختانه مخالفت دارد و بهدنبال تضعیف اثرگذاری تحریمهاست. ایران نیز ضمن حفظ درِ گفتوگو با غرب، راهبرد خود را بر بازدارندگی و همگرایی با مسکو استوار کرده است.
مدیل ایست آی با افشای گزارشی از وزارت خارجه عربستان نوشت: پادشاهی عربستان به دنبال ایفای نقشی کلیدی و راهبردی برای غزه پس از جنگ با کمک به خلع سلاح حماس و تامین مالی و لجستیکی برای تشکیلات خودگردان است.
رسانه آمریکایی بر این باور است ترامپ تمام تلاش خود را کرد تا برای محوریت بخشیدن به نقش خود نه فقط در موضوع جنگ غزه بلکه دیگر مسائل جهانی، دولتهای اروپایی را به رغم تمامی تلاش آنها برای ایفای نقشی چشمگیر در دیپلماسی برای حلوفصل جنگ غزه به حاشیه براند
ایجاد صلح و ثبات پایدار در منطقه و بین همسایگان ، آرزوی کشورهای مسلمان و همسایه در منطقه است و کشورها دوست تلاش خواهند کرد با استفاده از ظرفیت های دیپلماتیک به این روند کمک کنند.
دونالد ترامپ رئیسجمهور آمریکا برای نخستین بار از زمان بازگشت به قدرت، روز یکشنبه وارد آسیای جنوب شرقی شد؛ سفری سهمرحلهای شامل مالزی، ژاپن و کره جنوبی که انتظار میرود با دیداری با شی جینپینگ، رئیسجمهوری چین به اوج خود برسد، در حالی که تنشها میان دو اقتصاد بزرگ جهان رو به افزایش است.
در پی ضربالاجل رئیس جمهور آمریکا، یکی از رهبران جنبش حماس بر پایبندی اخلاقی و انسانی این جنبش به تحویل اجساد نظامیان صهیونیست تاکید کرد.
جامعه جهانی و بهویژه جمهوری اسلامی ایران باید با دقت تحولات را رصد کند؛ زیرا موضوع الحاق کرانه باختری امری ساده و گذرا نیست. این روند در صورت پیگیری، قطعاً موجب افزایش وسعت اراضی اشغالی و تشدید واکنش و مقاومت مردم فلسطین خواهد شد و در نتیجه، میتواند تحولات منطقه را وارد مرحلهای بحرانی کند.
اما نباید فریب این صحنهسازیها را خورد. آنچه در حال شکلگیری است، نه صلح، بلکه مرحلهای تازه از رقابت راهبردی میان دو ابرقدرت اقتصادی است؛ رقابتی که در آن تجارت و فناوری، به ابزارهای فشار ژئوپلیتیکی تبدیل شده اند. حتی اگر در ظاهر، چین برندهٔ جنگ تجاری ترامپ به نظر برسد، نتیجهٔ نهایی برای نظم جهانی تلخ و ناامیدکننده است: دو قدرتی که زمانی ستونهای تجارت آزاد جهانی بودند، اکنون خود در حال ویران کردن همان بنیانیاند که بر آن ایستاده بودند. در این جنگ بیبرنده، پکن شاید مقتدرتر شود، اما واشنگتن خستهتر و جهان، فقیرتر و قطبیتر از همیشه خواهد بود.
استقرار ناو هواپیمابر پهنپیکر از سوی آمریکا در آبهای نزدیک ونزوئلا، نشانهای از تشدید حضور نظامی در منطقهای است.