در سایه اقدام کشورهای غربی برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین، تعداد دولتهایی که در این مسیر گام برداشتهاند افزایش یافت.
توماس فریدمن در یادداشتی، ترامپ و نتانیاهو را رهبرانی میخواند که دموکراسی را بهسوی اقتدارگرایی، قومگرایی و تضعیف نهادهای قانونی سوق میدهند. او هشدار میدهد که آمریکا و اسرائیل بهطور عامدانه در مسیر دوری از هویت دموکراتیک و قدرت نرم تاریخی خود حرکت میکنند. فریدمن تأکید میکند این روند تهدیدی برای آینده آزادی و ثبات جهانی است و مبارزه با آن، نبرد سرنوشتساز عصر ماست.
برخی مقامات دولت ترامپ در توانایی استیو ویتکاف برای مذاکره هستهای با طرف ایرانی تردید دارند.
اوضاع به سرعت در حال تشدید است، نه فقط بین آمریکا و ایران، بلکه با حضور یک طرف سوم: اسرائیل. مقامات اسرائیلی هشدار دادهاند که تأسیسات هستهای ایران ممکن است حتی قبل از پایان مهلت دو ماهه ترامپ هدف قرار گیرند؛ احتمالاً در یک عملیات مشترک با ایالات متحده.
علی واعظ معتقد است که ایران نسبت به امکان دستیابی به توافق با ترامپ بدبین است. او میگوید: «نشانههایی میبینم از این که آنها برای جنگ آماده میشوند».
روزنامه آمریکایی نیویورکتایمز گزارش کرد گرچه دولت ترامپ در مسیر مذاکره با ایران قرار گرفته است اما به دنبال توافقی بسیار پیچیدهتر از توافقات قبلی است.
«دونالد ترامپ با جنگ تجاریاش، حملاتش به اتحادهای دیرینه آمریکا، و تضعیف نهادهای حکمرانی آمریکایی، عملا دوره جدید و البته به شدت تاریکی را برای تاریخ جهان آغاز کرده است. اعتماد جهانی به آمریکا حداقل برای یک نسل از بین رفته و جهانی که آمریکا خود در ساختنش نقش داشته، عملا در آستانه نابودی و نیستی است.»
بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، در دیدار با دونالد ترامپ تلاش کرد تعرفههای تجاری جدید علیه اسرائیل را لغو کند، از نفوذ ترکیه در سوریه بکاهد و حمله به تأسیسات هستهای ایران را مطرح کند. ترامپ در مقابل، مذاکره مستقیم با ایران را اعلام کرد، اما نتانیاهو را از تشدید تنشها برحذر داشت. مذاکرات ایران و آمریکا در عمان بهصورت غیرمستقیم ادامه خواهد یافت. برخی ناظران توافق احتمالی را «برجام لایت» دانستهاند که احتمالاً زمان گریز ایران را کاهش میدهد.
مقامات اروپایی در ماههای گذشته با کنارهگیری ضمنی ترامپ از ناتو برای بالا بردن هزینههای نظامی خود تلاش کردهاند؛ تلاشهایی که از نگاه کارشناسان زیاد هماهنگ نیست و سران بروکسل با این رویه نمیتوانند به سرانجام برسند.
«اختلافات ایالات متحده و اسرائیل درباره چگونگی مواجهه با چالش هستهای ایران در حال افزایش است در حالی که واشنگتن بر دیپلماسی تأکید دارد، اسرائیل خواستار اقدام نظامی است، و این راهبردهای متفاوت بر هماهنگی و همسویی راهبردی میان واشنگتن و تل آویو تأثیر میگذارد.»
در حالی که ترکیه با حمایت از دولت موقت سوریه بهدنبال تثبیت نفوذ خود در منطقه است، اسرائیل با حملات هوایی و حمایت از کُردها درصدد مهار این نفوذ و جلوگیری از شکلگیری یک دولت مرکزی قدرتمند در دمشق است. اختلافات دو طرف بر سر آینده سوریه، کُردها و نقش حماس، زمینهساز تنشهای فزاینده شده؛ اما در عین حال، هم ترکیه و هم اسرائیل فعلاً از تقابل مستقیم نظامی پرهیز میکنند و به دنبال ایجاد بازدارندگی متقابلاند.