در حالی که دیپلماسی جهانی در بنبستی تلخ فرو رفته، شورای امنیت سازمان ملل با رأی منفی به تمدید معافیتهای تحریمی، درهای مکانیسم اسنپبک را گشود. این رویداد، که در نشست ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۵ رقم خورد، نه تنها پایان عصر برجام را اعلام میکند، بلکه تهدیدی قریبالوقوع برای اقتصاد ایران است.
با تضعیف فرصتهای دیپلماتیک و تشدید موانع سیاسی و میدانی، بحث «چرا» و «چگونه»ی تشکیل یک کشور مستقل فلسطینی، نه فقط برای فلسطینیها بلکه به شکلی واقعگرایانه، برای منافع بلندمدت اسرائیل نیز موضوعی ضروری است.
ارتشهای غربی شاید هنوز از نظر عملیاتی برتری داشته باشند، اما تردیدی نیست که چین میخواهد نشان دهد بهسرعت در حال نزدیک شدن به آنها است.
خبرها حاکی از آن است برگزاری اجلاس شانگهای و رژه نظامی چین سبب خشم ترامپ شده است.
رژه بزرگ چین در پکن نه تنها نمایش قدرت نظامی بود، بلکه به صحنهای برای نمایش اتحاد سیاسی میان چین، روسیه و کره شمالی تبدیل شد؛ رویدادی که سلطهجویی غرب را آشکارا به چالش کشید.
رسانه آمریکایی مینویسد، بحران سیاسی و اقتصادی فرانسه به مرحلهای رسیده که حتی استعفای ماکرون هم کارگشا نخواهد بود. بنبست پارلمانی، نارضایتی اجتماعی و خطر بحران بدهی، «جمهوری پنجم» را فلج کرده و آینده سیاسی این کشور را مبهم ساخته است.
تهدید نظامی آمریکا علیه ونزوئلا، بیش از یک زورآزمایی، نبردی روانی برای ارعاب کاراکاس است؛ با این حال، پیامدهای این تنش در کارائیب، خواه به رویارویی مستقیم بیانجامد یا به دیپلماسی، در سه سطح داخلی، منطقهای و بینالمللی قابل ارزیابی است و سرنوشت آن به مقاومت ونزوئلا، اتحاد آمریکای لاتین و نقشآفرینی روسیه و چین گره خورده است.
استفان والت در این مقاله تاکید می کند که جهانیسازی جای خود را به حمایتگرایی داده و نهادهای بینالمللی نسبت به گذشته ضعیفتر شدند. سهگانه هراس یعنی بحرانهای اقتصادی، تغییرات اقلیمی و رقابت قدرتهای بزرگ همراه با تروریسم، مهاجرت و همهگیریها، فضای جهانی را پر از ناامنی و ترس کرده است. این ترسها ابزار دست خودکامگان برای تمرکز قدرت و تضعیف دموکراسی شده و مردم، بهجای بررسی عقلانی واقعیتها، به وعدههای فریبنده اقتدارگرایان پناه بردهاند.
«تروئیکای اروپایی هرگز به طور جدی از خود نپرسیدند که انگیزه ایران برای مذاکره با غرب چیست؟ واقعیت میدانی این است که آمریکا یکجانبه از برجام خارج شد و متحدان اروپایی این کشور هم سکوت اختیار کردند، چند سال بعد همین کشورها حملات اسرائیل به ایران و حتی حمله به تاسیسات هسته ای ایران که تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی بود را توجیه کردند.»
موقعیت ویژه آلمان نه صرفاً بهدلیل جایگاه آن در اتحادیه اروپا، بلکه به واسطهی پیوندهای سنتی اقتصادی با ایران و نیز نقش تاریخی این کشور در ترتیبات امنیتی فراآتلانتیک اهمیت یافته است.
در ۲۸ اوت، فرانسه، بریتانیا و آلمان سازوکار «اسنپبک» قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل را فعال کردند تا تحریمهای هستهای علیه ایران دوباره برقرار شود. این سازوکار به کشورهای عضو برجام اجازه میدهد تحریمهای لغو شده را بدون وتو بازگردانند. اقدام اروپاییها فشار فوری بر ایران ایجاد میکند، اما میتواند تنشها را افزایش دهد. بهترین سناریو، توافق موقت و بازگشت شفافیت هستهای است؛ بدترین سناریو، خروج ایران از ان.پی.تی و درگیری جدید است.