روایتهای چینیها هم در مورد آمریکا رنگارنگ است. در چین، روایتی آمادگی تقابل نظامی با آمریکا را جدی میبیند و روایت دیگری همکاری با آمریکا را ضروری میداند و بین تقابل و همکاری، روایتهای دیگری نیز وجود دارد.
واشنگتن پست گزارش میدهد که «دکترین ترامپ» در ظاهر بر عدم مداخله در امور داخلی کشورها تأکید داشت، اما در عمل به سیاستی گزینشی و متناقض تبدیل شد. دولت ترامپ نقض حقوق بشر در کشورهای متحد اقتدارگرا را نادیده گرفت و همزمان دموکراسیهای منتقد را به شدت تحت فشار قرار داد. از حمایت از راست افراطی در اروپا تا جانبداری بیقید از اسرائیل، این رویکرد عملاً ایالات متحده را از نقش سنتی خود بهعنوان مدافع دموکراسی به بازیگری تبدیل کرده است که این نقش را تضعیف می کند.
نشست سازمان همکاری شانگهای در تیانجین و رژه باشکوه «روز پیروزی» در پکن، نمایش همزمانی از دیپلماسی، قدرت نظامی و روایت تاریخی چین بود. پکن با این صحنهآرایی، هم افکار عمومی داخلی را تقویت کرد و هم پیامی روشن به جهان فرستاد: چین خود را پرچمدار نظمی چندقطبی و غیرغربی میداند. از ابتکار «حکمرانی جهانی» شی جینپینگ تا تأکید بر خودکفایی نظامی، همه نشاندهنده تلاش چین برای معماری آینده نظم بینالملل است.
رهبر حزب دموکراتها در اراضی اشغالی بار دیگر بر درخواست خود برای بازگرداندن زندانیان از غزه و پایان دادن به جنگی که به گفته او برای بقای نخست وزیر این رژیم در منصب خود است، تاکید کرد.
سخنگوی وزارت امور خارجه چین با تاکید بر بیطرفی کشورش در جنگ اوکراین گفت که پکن با درخواست رئیسجمهور آمریکا از کشورهای اروپایی برای اعمال فشار بر چین در ارتباط با جنگ اوکراین «شدیدا مخالف است.»
ریچارد نفیو، دیپلمات پیشین آمریکایی که خود را معمار تحریمهای ایران معرفی میکند، در مقالهای تاکید کردهاست که «ایران گزینههای بسیاری برای بازسازی دارد و احتمالاً هنوز تصمیم نگرفته است که کدام را دنبال کند.» این پژوهشگر آمریکایی در این مقاله توصیههایی برای مواجهه با گزینهها و سناریوهای مختلف بازسازی برنامه هستهای ایران ارائه کردهاست.
بیش از یک قرن است که روسیه بهطور جزیره «ورانگل» را که آمریکا آن را بخشی از قلمرو قطب شمال خود میداند، اشغال کرده و اکنون آن را به یک پایگاه نظامی مستحکم تبدیل کرده است.
دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، با در آغوش گرفتن پاکستان پس از درگیری آن کشور با هند در ماه مه و سپس اعمال تعرفههایی بالاتر از تعرفههای چین علیه هند، ۲۵ سال دیپلماسی را بر باد داده است.
آمریکا قصد تمدید کمکهای امنیتی به کشورهای شرق اروپا را پس از سال میلادی آینده ندارد.
در ۲۸ مه ۲۰۲۵، اتحادیه اروپا از یک استراتژی بسیار مورد نیاز برای دریای سیاه رونمایی کرد و سرانجام به رسمیت شناختن اهمیت ژئوپلیتیکی حیاتی منطقه و ضرورت داشتن یک استراتژی بلندمدت برای مقابله با تجاوز روسیه اشاره کرد که مدتها به تعویق افتاده بود. کایا کالاس، معاون رئیس کمیسیون اروپا، در اظهارات خود اذعان کرد که «امنیت دریای سیاه برای امنیت اروپا نیز حیاتی است.»
در درگیریهای اخیر میان یمن و رژیم صهیونیستی، جنبش مقاومت با پرتاب موشکها و اقدامات نمادین، قدرت و اتحاد خود را در منطقه به نمایش گذاشته و رژیم اشغالگر را در برابر چالشی بیسابقه قرار داده است.