این مقاله نشان میدهد که دولت ترامپ در دوره دوم، سیاست خارجی تهاجمیتری را دنبال میکند که بر «نمایش قدرت و ایجاد شوک راهبردی» استوار است. بحران ونزوئلا بهعنوان صحنهای برای ترکیب سیاست داخلی و رقابت ژئوپلیتیک با چین و روسیه به کار گرفته میشود. ترامپ با افزایش حضور نظامی، تهدید و فشار، میکوشد تصویر رهبری قاطع را بازسازی کرده و اعتماد داخلی را احیا کند. هدف اصلی، بازتعریف نقش آمریکا و بازگرداندن هژمونی از مسیر قدرت سخت است.
به گزارش گاردین آتشبس اعلام شده در غزه تنها نامی از آتشبس را یدک میکشد، در حالی که خشونتها و محرومیتهای انسانی در این منطقه همچنان به قوت خود ادامه دارد.
برخی از تحلیلگران از مناسبات مسکو و پکن با عنوان شراکت بدون محدودیت یاد میکنند، اما واقعیت آن است که این اتحاد با وجود اشتراکات بسیار و انکارناپذیر، با چالشها و تناقضهایی هم همراه بوده است.
وزیر خارجه ایران تاکید کرد مذاکره باید منصفانه و مبتنی بر منافع متقابل باشد، نه دیکتهنویسی و دستور شنیدن.
ارتش رژیم صهیونیستی مناطقی در جنوب شهر خان یونس در نوار غزه را هدف قرار داد.
دونالد ترامپ رئیسجمهور ایالات متحده در پیامی در رسانه اجتماعی خود موسوم به تروث سوشال اعلام کرد که به وزارت جنگ این کشور دستور داده است تا آزمایش سلاحهای هستهای را از سر بگیرد.
در شرایطی که فضای بیاعتمادی میان اسلامآباد و کابل در حال گسترش است، ایران میتواند نقش «میانجی واقعگرا» را ایفا کند؛ نقشی که نه از سر مداخله، بلکه از منظر مسئولیت امنیتی و منطقهای تعریف میشود. آینده صلح و ثبات در شرق ایران، به موفقیت چنین ابتکاراتی وابسته است؛ ابتکاراتی که اگر با تدبیر و هماهنگی نهادهای منطقهای همراه شود، میتواند از شعلهور شدن دوباره جنگی جلوگیری کند که تبعاتش بهسرعت از مرزها فراتر میرود.
ماههای اخیر برای دو ابرقدرت جهان، چین و آمریکا، دوران سختی بوده است
سلسله حوادث منطقهای پس از آن، شوکهایی ایجاد کرده که به باور تهران، میتواند زمینهساز یک تغییر بنیادین به نفع ایران باشد.
دستور جدید برای ناو یواساس جرالد آر. فورد نشاندهنده تمرکز فزاینده دولت ترامپ بر نیمکره غربی است و مرحله تازهای از تشدید توان نظامی آمریکا را رقم میزند.
روابط آمریکا و اسرائیل وارد مرحلهای تازه شده است؛ جایی که دونالد ترامپ، برخلاف گذشته، نقش قیم و ناظر را بر بنیامین نتانیاهو ایفا میکند. از واداشتن او به عذرخواهی تا رد صریح طرح الحاق کرانهٔ باختری، نشانههایی از تغییر توازن قدرت میان واشنگتن و تلآویو دیده میشود. هرچند ترامپ همچنان از اسرائیل حمایت میکند، اما کنترل بیشتری بر تصمیماتش اعمال میکند و دیگر از آن شیفتگی بیقید و شرط دوران نخست ریاستجمهوریاش خبری نیست.