وقتی بشار اسد سقوط کرد، نیروهای صهیونیستی ساختمان اداره ملی اطلاعات سوریه را تخریب کردند. این کار برای پنهان کردن ملیت بسیاری از کسانی بود که وارد سوریه میشدند، شاید الجولانی یکی از آنها بود.
چشمانداز روابط میان ایالات متحده و اتحادیه اروپا در صورت آغاز دوره دوم ریاستجمهوری دونالد ترامپ، حاوی نگرانیهای جدی است. بزرگترین خطر برای اتحادیه اروپا در این سناریو، نه تنها از سمت فشارهای واشنگتن، بلکه از نحوه واکنش کشورهای اروپایی به این فشارها ناشی میشود. چنین وضعیتی میتواند زمینهساز افزایش شکاف و اختلاف میان اعضای اتحادیه شود و انسجام درونی این بلوک سیاسی-اقتصادی را به چالش بکشد.
ایالات متحده باید در واقع به ایران برای شرکت در مذاکرات منطقهای درباره آینده سوریه فرصتی بدهد، به نگرانیهای امنیتی تهران رسیدگی کند و در عین حال از تهران ایران بخواهد تا در سایر جبههها تنشزدایی کند.
سرنوشت نتانیاهو همانند اردوغان به نظر میرسد. یک بازمانده سیاسی که بی رحمانه تلاش میکند تا به میدان برگردد. هر دوی آنها از دو دهه پیش به قدرت رسیدند و خودشان را به عنوان انسانی سرنوشت ساز معرفی کردند.
روابط آمریکا و چین، در شرایطی حساس با چالشهای مشترک جهانی نظیر تغییرات اقلیمی، هوش مصنوعی و بینظمی ناشی از فروپاشی دولتها روبهرو است. این دو قدرت، با وجود رقابت، نیازمند همکاری برای مدیریت بحرانها و حفظ ثبات جهانی هستند. یک «بیانیه شانگهای» جدید میتواند چارچوبی برای تعامل سازنده باشد.
تحقیق و بررسی انجام شده از سوی یک گروه آلمانی، شاخص بالایی از مخالفت مردم این کشور با تحریمها علیه روسیه، چین و ایران را ثبت کرد.
امور در خاورمیانه لزوما به دلخواه و اراده قدرتهای بزرگ و اقمار منطقهای آنان پیش نمیرود و همواره عوامل شگفتیساز و پیشبینیناپذیر میتواند مسیر حوادث را تغییر دهد.
گمانه زنی ها حاکی از آن است که نسخه دوم «فشار حداکثری» ترامپ علیه ایران در همسویی با اسرائیل ترکیبی از تحریم های اقتصادی و گزینه نظامی است. از جزئیات سه گزینه پیشنهادی مشاوران ترامپ به او چه می دانیم؟
گزارش سال ۲۰۲۴ یک گروه بینالمللی فعال در مطالعات جنگ و صلح (ACLED)، نشان میدهد که بیش از ۹۲ کشور جهان، درگیری فرامرزی داشتهاند، رقمی بیسابقه پس از عبور ۸۰ سال از جنگ جهانی دوم. واقعیت تلخ و مهمی که کارشناسان تنها چاره آن را حل و فصل بحرانها قبل از شدت یافتنها آنها میدانند.
پس از سقوط بشار اسد، ترکیه و اسرائیل بهعنوان ذینفعان اصلی در سوریه، وارد رقابتی استراتژیک شدهاند. ترکیه با تقویت نفوذ خود در دمشق و حمایت از گروههایی چون تحریر الشام، تهدیدی برای اسرائیل محسوب میشود. در مقابل، اسرائیل با حملات هوایی و حفظ مواضع در جولان، به دنبال تأمین امنیت مرزهایش است. اختلافات دو کشور بر سر مسائل منطقهای، تنشهای موجود را تشدید کرده و آینده خاورمیانه را پیچیدهتر کرده است.
مقامات دوحه همیشه استدلال میکردند که سوریه بدون انجام اصلاحات و دادن امتیازهای اساسی از سوی دولت اسد، به ثبات نخواهد رسید و این امتیازات برای رژیم دمشق غیرممکن بود. سقوط اسد تأکید دوبارهای بر اعتقاد رهبری قطر بود که آنها در سوریه در «سمت درست تاریخ» ایستادند.