فارن‌پالسی در مقاله‌ای به تحلیل صد روز اول ریاست جمهوری ترامپ و مهم‌ترین مهره‌های دولت او پرداخته است. این مقاله در دو قسمت منتشر شده که بخش اول آن پیش از این با عنوان «فرمان سیاست خارجی ترامپ دست چه کسانی است؟» منتشر شده و در ادامه بخش دوم و پایانی آن را می‌خوانید.
1. مارکو روبیو
برای کسی که وظیفه‌اش مشاور ارشد رئیس‌جمهور در سیاست خارجی و اجرای اولویت‌های واشنگتن در این حوزه است، «روبیو» به‌هیچ‌وجه نقش چهره اصلی و منحصر‌به‌فرد ایالات متحده در قبال اوکراین، غزه یا جمهوری اسلامی ایران را ایفا نکرده و اغلب جای خود را به‌ویژه به «ویتکاف» داده و بیشتر مسئول کنترل خسارات بوده تا تصمیم‌گیری.
مهم‌ترین اقدام وزیر امور خارجه در اجرای اولویت‌های ترامپ تا این لحظه، لغو ویزای صدها دانشجوی دانشگاه و تحت نظر گرفتن حساب‌های شبکه‌های اجتماعی متقاضیان جدید بوده است.
به نظر می‌رسد که روبیو همچنین مأموریت یافته تا بخش بزرگی از وزارتخانه‌ای را که مدیریت می‌کند منحل کند (تا حدود نیمی از آن را)، از جمله بستن دفتر رصد انتشار اطلاعات نادرست از طرف کشورهای خارجی، تضعیف آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده (USAID) و کاهش قابل توجه فعالیت‌های وزارت امور خارجه در حوزه حقوق بشر، همگی در راستای اولویت‌های گروه DOGE و «ایلان ماسک» که گفته می‌شود روبیو با او نیز دچار تنش شده است. اخراج اخیر «پیتر ماروکو» از سوی روبیو، یکی از وفاداران به جنبش «ماگا» (MAGA) که مسئولیت تعطیلی USAID پس از ادغام آن با وزارت خارجه را بر عهده داشت، موجی از انتقادها را از سوی حامیان سرسخت ترامپ علیه وزیر خارجه به همراه داشت و گمانه‌زنی‌ها درباره احتمال خروج قریب‌الوقوع روبیو از کابینه را دوباره شعله‌ور کرد.
شاید بزرگ‌ترین لحظه روبیو تاکنون، دست‌کم از منظر فرهنگ عامه، زمانی بود که در صحنه‌ای بسیار ناخوشایند، شاهد توبیخ شدید و تنش‌آلود ترامپ و ونس از زلنسکی در دفتر بیضی کاخ سفید بود، صحنه‌ای آن‌قدر عجیب و ناراحت‌کننده که برنامه (Saturday Night Live) آن را دستمایه طنز خود قرار داد.
2. جیمی‌سون گریر
در میان کسانی که نفوذ خود را از دست داده‌اند دو نفر دیده می‌شوند که می‌بایست در مرکز بزرگ‌ترین برنامه‌های دولت قرار می‌گرفتند: جیمی‌سون گریر، نماینده تجاری ایالات متحده (USTR)، و هاوارد لوتنیک، وزیر بازرگانی، که ترامپ در ابتدا آن‌ها را برای هدایت سیاست تجاری دولت منصوب کرده بود.
از میان این دو، گریر بیش از همه در وضع دشواری قرار گرفته. مشهورترین مورد زمانی بود که او در حال ادای شهادت در کنگره درباره ضرورت اعمال تعرفه‌های سنگین حتی علیه متحدانی که آمریکا با آن‌ها مازاد تجاری دارد، بود که ناگهان متوجه شد ترامپ در شبکه‌های اجتماعی تصمیم کاملاً متفاوتی اعلام کرده و عملاً پشت او را خالی کرده است، به‌گونه‌ای که گریر در وسط جلسه گیج و سردرگم ماند. در حالی که دفتر نماینده تجاری آمریکا گزارشی دقیق و مستند درباره اقدامات تجاری تبعیض‌آمیز سایر کشورها تهیه کرده بود، هیچ بخشی از آن در فرمول خودسرانه‌ای که برای تعرفه‌های اولیه «روز آزادی اقتصادی» استفاده شد، لحاظ نشده بود.
در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ، شرکای بین‌المللی می‌دانستند که در رابرت لایت‌هایزر، نماینده وقت تجاری آمریکا، با فردی باهوش و آشنا به مسائل تجاری مواجه‌اند که نفوذ مستقیمی بر رئیس‌جمهور دارد؛ اما اکنون حتی مشخص نیست آیا گریر نقشی واقعی در تدوین سیاست تجاری آمریکا دارد یا نه.
3. هاوارد لوتنیک
ترامپ در ابتدا هاوارد لوتنیک، وزیر بازرگانی را به‌عنوان عامل اصلی سیاست تجاری خود در نظر گرفته بود؛ هرچند خود ترامپ سکان تصمیم‌گیری را محکم در دست داشت، گریر (نماینده تجاری آمریکا) اختیار قانونی مصوب کنگره برای اجرای آن را داشت، بِسِنت خواهان نقشی پررنگ‌تر برای وزارت خزانه‌داری بود، و ناوارو نیز مستقیماً به رئیس‌جمهور دسترسی داشت.
اما از زمانی که جنگ تجاری ترامپ شدت گرفته، تنها ناتوانی لوتنیک در انظار عمومی در تأثیرگذاری بر سیاست دولت بارز است. بازارها پیش‌تر نسبت به لحن تند او و درک محدودش از اقتصاد مشکوک بودند. اما او، مانند گریر، از سیاست‌های متغیر و غیرقابل‌پیش‌بینی ترامپ عقب مانده است. لوتنیک بارها با صدای بلند تأکید کرده بود که تعرفه‌ها ابزاری برای مذاکره نیستند، بلکه باید برای مجازات رفتارهای ناعادلانه استفاده شوند. تا اینکه رئیس‌جمهور دقیقاً برعکس آن را اعلام کرد. او آینده‌ای را برای آمریکایی‌ها تصویر می‌کرد که در آن «پیچ‌های کوچک آیفون‌ها را سفت می‌کنند»، تا اینکه ترامپ، الکترونیک را از تحریم‌های تنبیهی علیه چین معاف کرد و منطق لوتنیک برای اعمال تعرفه‌ها را کاملاً بی‌اثر ساخت.
گزارش‌ها حاکی از آن است که کاخ سفید اکنون در تلاش است لوتنیک را از حضور در برنامه‌های تلویزیونی دور نگه دارد.
4. کیت کلاگ
ژنرال بازنشسته کیت کلاگ، فرستاده ویژه ترامپ در امور اوکراین و روسیه، در دولت جدید برای تثبیت جایگاه خود با دشواری مواجه بوده است. او غالباً در حاشیه قرار گرفته و در تلاش‌های ایالات متحده برای پایان دادن به جنگ اوکراین، جایگاهش را به «ویتکاف» واگذار کرده است. برای مثال، کلاگ در مذاکرات اخیر آتش‌بس در ریاض حضور نداشت. موضوعی که پرسش‌هایی را در خصوص کنار گذاشته شدن احتمالی او مطرح کرده است.
کلاگ که به‌عنوان چهره‌ای ضدروسی و نسبتاً نزدیک‌تر به کی‌یف نسبت به سایر مقامات دولت شناخته می‌شود، در مذاکرات اخیر در پاریس درباره جنگ شرکت کرد، اما کاملاً روشن است که ترامپ اعتماد بسیار بیشتری به ویتکاف دارد تا او را مسئول این پرونده قرار دهد، چنان‌که سفرهای مکرر این تاجر حوزه املاک به روسیه نیز این نکته را تأیید می‌کند.
با توجه به اینکه رئیس‌جمهور نشانه‌هایی از تمایل به قطع تلاش‌های آمریکا برای پایان دادن به جنگ بروز داده، این احتمال وجود دارد که کلاگ بیش از پیش به حاشیه رانده شود.
5. پیت هگست
دوران مسئولیت پیت هگست به‌عنوان وزیر دفاع در دولت ترامپ، مملو از هرج‌ومرج و جنجال بوده است. تنها چند هفته پس از آنکه با اختلافی ناچیز در سنا تأیید شد، هگست در ماه فوریه با سخنرانی‌ای تفرقه‌برانگیز در نشست ناتو در بلژیک، موجی از نگرانی را در میان متحدان ایالات متحده برانگیخت. او در این سخنرانی اعلام کرد که واشنگتن دیگر «روابط نابرابر» با متحدانش را تحمل نخواهد کرد و عضویت اوکراین در ناتو را منتفی دانست. همچنین گفت بازگشت به مرزهای پیش از سال ۲۰۱۴ در اوکراین «غیرواقعی» است.
این مجری سابق شبکه فاکس نیوز، که دموکرات‌ها او را فاقد صلاحیت برای تصدی وزارت دفاع می‌دانند، پس از این اظهارات، از سوی منتقدان متهم شد که مهم‌ترین ابزار چانه‌زنی اوکراین را در هرگونه مذاکرات صلح با مسکو عملاً از بین برده است. سناتور جمهوری‌خواه «راجر ویکر» از ایالت می‌سی‌سی‌پی و رئیس کمیته نیروهای مسلح سنا، سخنرانی هگست را «اشتباه یک تازه‌کار» توصیف کرد.
هگست همچنین در مرکز یکی از بزرگ‌ترین رسوایی‌های دولت ترامپ قرار گرفته: «سیگنال‌گیت». او اطلاعات حساسی درباره حملات نظامی آتی آمریکا علیه حوثی‌ها در یمن را در یک گروه چت در اپلیکیشن سیگنال، با مقامات ارشد دولت به اشتراک گذاشت، اما این گروه به‌طور تصادفی شامل سردبیر ارشد نشریه آتلانتیک نیز بود.
در اوایل آوریل، بازرس کل موقت پنتاگون تحقیقاتی درباره نقش هگست در این چت آغاز کرد. گرچه دولت ترامپ مدعی شده که هیچ اطلاعات طبقه‌بندی‌شده‌ای در این چت رد و بدل نشده، گزارش‌ها خلاف این را نشان می‌دهند و کارشناسان امنیت ملی این ادعا را بی‌اساس دانسته‌اند؛ آن‌ها هشدار داده‌اند که این رسوایی می‌تواند به‌شدت بر همکاری‌های اطلاعاتی با متحدان کلیدی آمریکا تأثیر بگذارد و توان کشور برای مقابله با تهدیدات را تضعیف کند.
و تنها در همین هفته، نیویورک تایمز گزارش داده که اتهامات جدیدی علیه هگست مطرح شده؛ از جمله اینکه او اطلاعات حساس دیگری درباره عملیات یمن را در چت سیگنال، این‌بار در گروهی که شامل همسر، برادر و وکیل شخصی‌اش بوده است، به اشتراک گذاشته است.
منبع: اکوایران
ثبت دیدگاه