صادرات کلی چین در ماه ژوئیه جهش داشت… اما نه به سمت آمریکا. در مقایسه با ژوئیۀ ۲۰۲۴، صادرات چین در ماه گذشته 2/7 درصد افزایش یافت. به گزارش نیویورک تایمز بر اساس داده‌ها، «سرعت رشد صادرات این کشور به جنوب‌شرقی آسیا و آفریقا، که مناطق کلیدی برای ارسال مجدد کالا به ایالات متحده هستند، بیش از دو برابر رشد کلی صادرات چین بوده است. صادرات چین به اتحادیه اروپا، اصلی‌ترین جایگزین بازار آمریکا، نیز رشد بسیار چشمگیری داشته است.»
به نوشته لیز ولف در ریزن، بر اساس گزارش بلومبرگ، «داده‌هایی که روز پنجشنبه از سوی مقامات گمرکی منتشر شد نشان می‌دهد این رشد عمدتاً ناشی از افزایش قابل‌توجه ارسال کالا به اتحادیه اروپا، جنوب‌شرق آسیا، استرالیا، هنگ‌کنگ و سایر بازارها بوده است؛ رشدی که برای جبران افت دو‌رقمی خریدهای آمریکا برای چهارمین ماه متوالی از کافی هم بیشتر بوده است.»
همان‌طور که انتظار می‌رفت، حتی تهدید تعرفه‌ها هم برای کاهش تجارت کافی بوده است. به یاد داشته باشید که واشنگتن و پکن همچنان در چارچوب یک آتش‌بس ۹۰ روزه فعالیت می‌کنند ــ‌که قرار است ۱۲ اوت به پایان برسد، هرچند اگر در صورت رسیدن به توافقی جدید، ممکن است تمدید شودــ که مانع اعمال تعرفه‌های بالاتر می‌شود؛ یعنی همان افزایش‌های متقابل تعرفه که هر دو کشور تهدیدش را مطرح کرده بودند. این آتش‌بس همچنین از اعمال محدودیت‌های صادراتی بر برخی مواد معدنی کمیاب حیاتی و اقلامی در حوزۀ فناوری جلوگیری می‌کند. اما با این حال، تعرفه‌های فعلی به معنای یک تعرفۀ پایۀ ۳۰ درصدی بر واردات چین است که همین مقدار برای کاهش تجارت کافی بوده است.
برای مقاماتی در دولت ترامپ که به‌طور خاص نگران کسری تجاری هستند، احتمالاً خبر خوب این است که در این زمینه پیشرفت داشته‌ایم به گزارش نیویورک تایمز، «در چند دهۀ اخیر، چین به ازای هر یک دلار کالای آمریکایی که خریده، تا چهار دلار کالا به ایالات متحده فروخته است.» پس از پیوستن چین به سازمان تجارت جهانی، کسری تجاری افزایش یافت. اکنون «تعرفه‌ها این عدم‌توازن را کاهش داده‌اند. ایالات متحده روز سه‌شنبه اعلام کرد که کسری تجاری کلی این کشور در ماه ژوئن به 2/60 میلیارد دلار کاهش یافته که کمترین میزان در نزدیک به دو سال گذشته است.»
مشخص نیست چرا مقامات دولت ترامپ، و خود رئیس‌جمهور، این‌قدر نگران کسری تجاری به‌عنوان چیزی هستند که باید به هر قیمتی از بین برود. آمریکا تا حد زیادی به کالاهای چینی وابسته است و این موضوع در صورت وقوع جنگ با چین مشکل‌ساز خواهد شد (به همین دلیل دولت قبلی در سال ۲۰۲۲ بر بهبود توان تولید نیمه‌رساناهای داخلی تمرکز داشت). اما به همان سادگی می‌توان استدلال کرد که همین حجم عظیم تجارت بین دو کشورــ‌اقتصادهایی که به‌شدت به هم وابسته‌اند (علیرغم ادعاهای چین درباره خودکفایی و، حیرت‌انگیزتر از آن، کمونیسم)ــ عامل تداوم روابط نسبتاً خوب آن‌ها بوده است.
چند عامل وجود دارد که می‌تواند توضیح دهد چرا احتمالاً تاکنون افزایش چشمگیر قیمت‌ها را احساس نشده است. اول اینکه، از آنجا که این جنگ تجاری از مدت‌ها قبل در حال شکل‌گیری بوده، بسیاری از واردکنندگان بزرگ طی چند ماه اخیر موجودی انبار خود را پر کرده‌اند، بنابراین کمبودها هنوز احساس نشده ــ‌آن‌ها فقط در حال فروش محصولاتی هستند که ذخیره کرده بودند. دوم اینکه، چین توانسته بخشی از مراحل تولید را به کشورهای دیگر ــ‌به‌ویژه ویتنام‌ــ منتقل کند و برخی شرکت‌های بزرگ از قبل کارخانه‌هایی در کشورهای دیگر جنوب‌شرقی آسیا راه‌اندازی کرده‌اند تا از برچسب «ساخت چین» یا «ارسال از چین» اجتناب کنند. انتظار داشته باشید که برای گمراه کردن مأموران گمرک، در آینده شاهد افزایش ارسال مجدد کالا و خلاقیت در محل تولید باشیم.
منبع: اکوایران
ثبت دیدگاه