در دولت دوم ترامپ، سیاست خارجی آمریکا بیش از هر زمان دیگر بر معامله، فشار و پیشبینیناپذیری استوار شده است.
نشریه آمریکایی با اشاره به تجاوز نظامی آمریکایی-صهیونیستی علیه ایران: «با کنار رفتن اروپا، تلاش کشورهای عربی خلیج فارس برای ایجاد توافقی تازه میان تهران و واشنگتن، شاید تنها راه نجات از چرخه جنگ و ناامنی در منطقه باشد».
در پی اجرای سیاستهای تعرفهای دونالد ترامپ، آمریکا نظم نوین و یکجانبهای را بر تجارت جهانی تحمیل کرده که با افزایش تعرفهها و اعمال فشار بر شرکای تجاری، اقتصاد جهانی را دستخوش بیثباتی کرده است. اگرچه درآمدهای کوتاهمدت و رشد سرمایهگذاری در حوزه هوش مصنوعی تا حدی آثار منفی را پوشانده، اما در بلندمدت این سیاستها به ضرر مصرفکنندگان آمریکایی، تضعیف رقابت و افزایش ریسک و لابیگری در اقتصاد آمریکا منجر میشود.
رشد اقتصادی قابلتوجه چین، قیمت نیروی کار این کشور را افزایش و سود شرکتهای غربی را کاهش داد تا جاییکه این عامل در کنار سایر پیشرفتها در چین از جمله در حوزه فناوری، آمریکا و غرب را نگران از دست دادن فرصت انباشت سرمایه کرده و از این رو آنها به بهانه تهدید چین، مدام بر طبل جنگ علیه این کشور میکوبند.
دولت ترامپ فرصت بیسابقهای داشت تا ایالات متحده را بهسوی آیندهای بهتر هدایت کند، اما به عقیده استفان والت، استاد روابط بینالملل دانشگاه هاروارد، ویژگیهای شخصیتی ترامپ باعث هدر رفتن این فرصت شده است.
دیمیتری مدودف، رئیسجمهور پیشین روسیه خطاب به رئیسجمهور آمریکا گفت: «بهتر است فیلمهای مورد علاقهات درباره "مردگان متحرک" را به یاد بیاوری و فراموش نکنی که دست مرده تا چه اندازه میتواند خطرناک باشد.»
رئیس جمهوری آمریکا با اخراج کارشناس ارشد اداره کار و متهم کردن او بدون ارائه مدرکی، به «دستکاری» در آمار گزارش اشتغال، بار دیگر زنگ هشدار را درباره خوی استبدادی اش به صدا درآورد که در کنار عوامل دیگری همچون سرکوب و اتهام جنایی به مخالفان و درخواست وفاداری نهادی ماهیت واقعی شخصیتش را برملا میکند.
در هیاهوی تهدیدهای لحظه آخری تعرفهای و توافقهای تجاری، آمریکاییها یک تصویر بزرگتر را نمیبینند؛ یک تغییر زمینلرزهوار در نظم جهانی در حال وقوع است.
راهبرد دولت ترامپ در قبال خاورمیانه با محوریت ایجاد صلح از طریق اعمال زور، به دلیل نبود هیچ برنامه روشنی در مورد غزه و همچنین تشدید تنش های منطقه ای و به چالشکشیدن موقعیت واشینگتن، با بحرانهای جدی رو به رو شده است.
رئیسجمهور ایالات متحده که اخیرا با چرخشی غیرمنتظره از گرسنگی کودکان در غزه انتقاد کرده بود، بار دیگر با حمایت تمام عیار از تلآویو نشان داد که دغدغه بشردوستانهای در این مناقشه ندارد، بلکه صرفا یک چهره فرصتطلب است.
جنگ غزه تحت سلطه دولت افراطی اسرائیل و حماس، به بنبستی انسانی و اخلاقی رسیده است. سیاستهای نتانیاهو، با تشدید گرسنگی و سرکوب، هزاران غیرنظامی را قربانی کرده و کشور را اسیر افراطگرایان ساخته است. حذف نهادهای مستقل و فریب متحدان خارجی، منجر به طولانیترین و مرگبارترین نبرد تاریخ اسرائیل و فلسطین شده است؛ درحالیکه استراتژی محاصره و گرسنگی نه امنیت آورده، نه گروگانها را بازگردانده، بلکه فاجعهای انسانی و حیثیتی رقم زده است.