تحلیلگر ونزوئلایی نسبت به تبعات فاجعهبار هر گونه تلاش واشنگتن برای مداخله نظامی در ونزوئلا به منظور سرنگون کردن حکومت این کشور از جمله روانه شدن سیل عظیمی از مهاجران که گریبان خود آمریکا را خواهد گرفت هشدار داد.
برای یک بار هم که شده، رئیسجمهور دونالد ترامپ تلاش کرد بزرگسال منطقیِ جمع باشد. ترامپ و ایلان ماسک، دو میلیاردر با منیّتهای بزرگ و خُلقیات انفجاری، در طول سال گذشته دوستی غیرمنتظرهای شکل داده بودند؛ دوستیای که بر پایه نزدیکی، مصلحت سیاسی و بله، کمی صمیمیت واقعی بود
فشارهای اجتماعی و روانی جنگ نیز ملموس است: افزایش خودکشی، فروپاشی خانوادهها و بحران در کسبوکارها تنها نشانههای کوچکی از آن است. اما دولت نتانیاهو همه اینها را نادیده میگیرد و بر سیاستهای جنگطلبانه، افراطی و فرصتطلبانه خود پافشاری میکند.
مارک لوین و همفکرانش بر این باورند که ایران تهدیدی فوری است و باید هر طور که شده از دستیابی به سلاح هستهای جلوگیری شود. این دیدگاهها در تضاد با ارزیابیهای اطلاعاتی آمریکا قرار دارد که ایران را فاقد برنامه هستهای فعال میداند. تاکر کارلسون این ادعاها را دروغ میداند و هشدار میدهد که گزینههای نظامی در نهایت به تشدید بحران و پیوستن ایران به باشگاه هستهای میانجامد.
ستوننویس سرشناس نشریه آمریکایی با انتقاد شدید از وضعیت داخلی و سیاست خارجی آمریکا در دوران ریاست جمهوری ترامپ، درباره افول رهبری آمریکا و ظهور «دنیای پساآمریکایی» هشدار داد.
یک اندیشکده آمریکایی، آسیبدیدن تعدادی از بمبافکنهای هستهای روسیه در حمله پهپادی اوکراین را نشاندهنده اهمیت راهبردی پهپادها در جنگهای جدید ارزیابیکرد.
خطای بنیادین دونالد ترامپ در درک قدرت ایالات متحده، خطایی است که میتواند غیرقابل جبران باشد و جایگاه ابرقدرتی آمریکا نظم مبتنی بر آن را برای همیشه از بین ببرد.
دولت دوم دونالد ترامپ، رئیسجمهور ایالات متحده، هنوز چهار ماه بیشتر از عمرش نگذشته، اما نشانههایی از شکلگیری یک دکترین سیاست خارجی تازه دیده میشود.
«پیشرفت ساخت رآکتورهای بوشهر ۲ کند است و تنها ۱۷ درصد کارها تا اوایل ۲۰۲۵ انجام شده است. برای اتمام به موقع پروژه، توافق جدید با آمریکا که تحریمها را رفع کند، ضروری به نظر میرسد.»
دونالد ترامپ در دوره دوم ریاستجمهوری خود به نیروی تعیینکنندهای در سیاست جهانی تبدیل شده است. دیدارهای ژوئن ۲۰۲۵ با رهبران جهانی از جمله فریدریش مرتس و اعضای ناتو، چالشهای جدیدی مانند تعرفهها، روابط با پوتین و هزینههای دفاعی را به همراه دارد. ترامپ با رویکرد «اول آمریکا»، اتحادهای جهانی را دستخوش تغییر کرده و برخی منتقدان نگرانیهایی درباره تأثیر آن بر روابط متقابل دارند.
ترامپ نهادهای بینالمللی را بیفایده میپندارد، توافقات را بیاعتبار میداند و از منظر قدرت صرف به تعاملات جهانی مینگرد. از دید او، هیچ معاهدهای مقدس نیست، هیچ نهادی ارزش سرمایهگذاری ندارد و هیچ قاعدهای نباید از دستیابی او به اهدافش مانع شود. حتی رفتارهایی همچون تلاش برای تصاحب گرینلند، توهین به مقامات خارجی، یا تهدید به الحاق کانادا، همگی در همین چارچوب ضدنهادگرایانه قرار میگیرند.