آیا تاریخ در لبنان تکرار می شود؟ این تحولات در شرایطی رخ می دهد که حزب الله تهدید کرده صبرش حدی دارد و در زمان مناسب به اقدامات تجاوزکارانه ارتش صهیونیستی پاسخ خواهد داد.
در شرایطی که کشورهای قدرتمند و اثر گذار جهان یا در جبهه غرب قرار دارند، یا ضمن اعلام برخی مواضع استقلال طلبانه و چندجانبه گرایانه، از رویارویی با غرب به ویژه آمریکا اجتناب می کنند، جمهوری اسلامی ایران باید رویکرد تنوعبخشی در سیاست خارجی و عدم اتکا صرف به یک یا دو قدرت جهانی را بیش از پیش مد نظر داشته باشد.
ضربالاجلی که وزیر خارجه فرانسه تا پایان ماه آگوست (۹ شهریور) برای شروع روند فعالکردن سازوکار ماشه اعلام کرد، تقابلات جاری درباره برنامه هستهای ایران را وارد مرحله جدیدی کرد. این اعلام از آنجا که بعد از تماس وزرای خارجه آمریکا، انگیس، فرانسه و آلمان انجام شد، میتواند به معنی هماهنگی آنها درباره این جدول زمانی و روش کار باشد.
اقدامات اخیر ترامپ با سیاست خارجیای که وعده داده بود یا هوادارانش انتظار داشتند، همخوانی ندارد.
وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران با ارسال یادداشتی به دبیرخانه سازمان همکاری اقتصادی در تهران نارضایتی شدید خود را از توزیع سندی با عنوان «بیانیه خانکندی، خلاصه رئیس هفدهمین اجلاس اکو» توسط باکو، اعلام و بر ضرورت اصلاحات مناسب و تغییرات لازم وفق توافقات و مذاکرات مطروحه در طی اجلاس مذکور، تاکید کرد.
شکل گیری کریدور داوود این فرصت را به رژیم صهیونیستی خواهد داد تا در اینده ساکنان شهر غزه را به مناطق جنوب غربی سوریه انتقال دهد ضمن اینکه دولت جدید سوریه رامجبور سازد تا به طرح سازش ابراهیم بپیوندد.
«عبدالباری عطوان» تحلیلگر جهان عرب به بررسی مواضع کنونی مصر و گرایش آن به سمت ایران و چین در سایه پروژه های صهیونیستی-آمریکایی و پشت کردن کشورهای حوزه خلیج فارس به قاهره پرداخت.
گروه پکک همان طور که اعلام کرده نقشههای مختلفی برای بعد از خلع سلاح دارد که باید امیدوار بود در این اهداف و رسیدن به آنها دیگر دست نشانده کشورها و قدرتهای بزرگ نشود. باید منتظر بود و دید عناصر این گروه بعد از خلع سلاح به چه سمت و سویی حرکت میکنند
نویسنده مشهور جهان عرب میگوید به دلیل شلیک موشکهای یمنی و ایرانی، تلآویو به شهر اشباح تبدیل شده و همه از آن خارج شدهاند.
پیش از آغاز درگیری، بسیاری از تحلیلگران یا احتمال حمله را اساساً منتفی میدانستند، یا در صورت وقوع، پیامدهای آن را قابل مهار و کمهزینه تصور میکردند. این نگاه کشور را در موقعیتی قرار داد که نه تنها از آمادگی راهبردی کاست، بلکه امکان پاسخ هدفمند، هوشمند و مبتنی بر بازدارندگی را نیز محدود ساخت.
آنچه تحت عنوان «آتشبس» میان تهران و تلآویو مطرح شد، نه نشانهای از عقبنشینی یا تردید، بلکه نماد تثبیت جایگاه ایران بهعنوان یک قدرت نظامی برتر در منطقه و جهان بود.