این گزارش توضیح میدهد که ایالات متحده از نقش میانجی در لبنان به «شریک استراتژیک» اسرائیل در مهندسی نظم منطقهای جدید تبدیل شده است. با استقرار نیرو در صفد و حضور میدانی در لبنان، واشنگتن اکنون مدیریت مستقیم آتشبس و توازن قوا را برعهده دارد. آمریکا از «دیپلماسی قهری»، تهدید، و جنگ روانی برای واداشتن لبنان به پذیرش شروط اسرائیل و خلع سلاح حزبالله بهره میگیرد و از طریق کنترل افکار عمومی، سلطهٔ غیرمستقیم خود را بر فضای سیاسی لبنان تحکیم میکند.
رسانه آمریکایی در گزارشی از تلاشهای نافرجام دولت اول «دونالد ترامپ» برای جاسوسی از رهبر کره شمالی و برنامههای این کشور پرده برداشت.
سخنگوی وزارت امور خارجه چین با تاکید بر بیطرفی کشورش در جنگ اوکراین گفت که پکن با درخواست رئیسجمهور آمریکا از کشورهای اروپایی برای اعمال فشار بر چین در ارتباط با جنگ اوکراین «شدیدا مخالف است.»
ریچارد نفیو، دیپلمات پیشین آمریکایی که خود را معمار تحریمهای ایران معرفی میکند، در مقالهای تاکید کردهاست که «ایران گزینههای بسیاری برای بازسازی دارد و احتمالاً هنوز تصمیم نگرفته است که کدام را دنبال کند.» این پژوهشگر آمریکایی در این مقاله توصیههایی برای مواجهه با گزینهها و سناریوهای مختلف بازسازی برنامه هستهای ایران ارائه کردهاست.
بیش از یک قرن است که روسیه بهطور جزیره «ورانگل» را که آمریکا آن را بخشی از قلمرو قطب شمال خود میداند، اشغال کرده و اکنون آن را به یک پایگاه نظامی مستحکم تبدیل کرده است.
آمریکا قصد تمدید کمکهای امنیتی به کشورهای شرق اروپا را پس از سال میلادی آینده ندارد.
در ۲۸ مه ۲۰۲۵، اتحادیه اروپا از یک استراتژی بسیار مورد نیاز برای دریای سیاه رونمایی کرد و سرانجام به رسمیت شناختن اهمیت ژئوپلیتیکی حیاتی منطقه و ضرورت داشتن یک استراتژی بلندمدت برای مقابله با تجاوز روسیه اشاره کرد که مدتها به تعویق افتاده بود. کایا کالاس، معاون رئیس کمیسیون اروپا، در اظهارات خود اذعان کرد که «امنیت دریای سیاه برای امنیت اروپا نیز حیاتی است.»
در درگیریهای اخیر میان یمن و رژیم صهیونیستی، جنبش مقاومت با پرتاب موشکها و اقدامات نمادین، قدرت و اتحاد خود را در منطقه به نمایش گذاشته و رژیم اشغالگر را در برابر چالشی بیسابقه قرار داده است.
رسانه آمریکایی مینویسد، بحران سیاسی و اقتصادی فرانسه به مرحلهای رسیده که حتی استعفای ماکرون هم کارگشا نخواهد بود. بنبست پارلمانی، نارضایتی اجتماعی و خطر بحران بدهی، «جمهوری پنجم» را فلج کرده و آینده سیاسی این کشور را مبهم ساخته است.
تهدید نظامی آمریکا علیه ونزوئلا، بیش از یک زورآزمایی، نبردی روانی برای ارعاب کاراکاس است؛ با این حال، پیامدهای این تنش در کارائیب، خواه به رویارویی مستقیم بیانجامد یا به دیپلماسی، در سه سطح داخلی، منطقهای و بینالمللی قابل ارزیابی است و سرنوشت آن به مقاومت ونزوئلا، اتحاد آمریکای لاتین و نقشآفرینی روسیه و چین گره خورده است.
«تروئیکای اروپایی هرگز به طور جدی از خود نپرسیدند که انگیزه ایران برای مذاکره با غرب چیست؟ واقعیت میدانی این است که آمریکا یکجانبه از برجام خارج شد و متحدان اروپایی این کشور هم سکوت اختیار کردند، چند سال بعد همین کشورها حملات اسرائیل به ایران و حتی حمله به تاسیسات هسته ای ایران که تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی بود را توجیه کردند.»