در شرایطی که کشورهای قدرتمند و اثر گذار جهان یا در جبهه غرب قرار دارند، یا ضمن اعلام برخی مواضع استقلال طلبانه و چندجانبه گرایانه، از رویارویی با غرب به ویژه آمریکا اجتناب می کنند، جمهوری اسلامی ایران باید رویکرد تنوعبخشی در سیاست خارجی و عدم اتکا صرف به یک یا دو قدرت جهانی را بیش از پیش مد نظر داشته باشد.
گزارش رافائل گروسی به شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی درخصوص فعالیتهستهای جمهوری اسلامی ایران دراین دوره ازچندجهت حساسیت خاصی دارد.
وتوی یک جانبه پیش نویس طرح اتش بس در غزه از سوی امریکا در حالی صورت می گیرد که رژیم صهیونیستی بیش از 600 روز است که همچنان به کشتار وحشیانه مردم بی دفاع غزه ادامه می دهد.
یک تحلیلگر مسائل بین الملل با اشاره به عملیاتهای نظامی ویژه ارتش اوکراین،در روز دوشنبه گفت؛ انجام چنین حملاتی درست در آستانه مذاکرات برای آتشبس، اقدامی تحریکآمیز و پرریسک به شمار میرود. اینگونه عملیاتها، بهجای تسهیل روند صلح، باعث تشدید واکنش نظامی روسیه میشود و آتش جنگ را شعلهورتر کند.
در خصوص سیاستهای زیادهخواهانه ایالات متحده آمریکا که مدعی است جمهوری اسلامی ایران به هیچ عنوان حق غنیسازی اورانیوم را ندارد، توجه به چند نکته اساسی و حقوقی ضروری است.
اعلام انحلال پ.ک.ک پس از حدود ۵ دهه فعالیت یک رویداد تاریخی در ترکیه محسوب میشود که میتواند بر حل مسئله کردها و پایان دادن به حضور نظامی ترکیه در سوریه و عراق اثرگذار باشد.
انگیزه یمنیها تنها مذهبی و دفاعی نیست بلکه انسانیترین جنبه جنگ آنها، کمک به تداوم زندگی و رساندن کمکهای حیاتی به مردم مظلوم غزه است؛ موضوعی که موجب افزایش طرفداران و حمایت جهانی از حرکت یمن شده است.
هر چند عمل متقابل در برابر مواضع غیر دوستانه کشورهای اروپایی بهویژه انگلیس، فرانسه و آلمان، در برخی موارد ضروری است، اما این کشورها در فرجام مذاکرات هستهای ایران و آمریکا نقشی حساس دارند؛ از این رو، حفظ هماهنگی با تمام طرفهای توافق ۲۰۱۵ از جمله این سه کشور حیاتی است و می تواند مفید باشد.
دریای سرخ به کانون تقابل ارتش وانصار الله یمن با حامیان غربی رژیم صهیونیستی تبدیل شده اما ابتکار عمل همچنان در دست انصار الله است.
سیاست خارجی ترامپ بر پایه اولویتبخشی به منافع ملی آمریکا و تقلیل نقشآفرینی ساختارهای چندجانبه بنا شده است. این رویکرد ضمن تضعیف انسجام جبهه غربی، موجب بازتعریف روابط ایالات متحده با متحدانش شده؛ فرآیندی که آثار آن، حتی در فضای پساتر از دوران ترامپ نیز ادامه دارد.
یک کارشناس مسائل بین الملل معتقد است در آستانه دور دوم مذاکرات ایران و آمریکا، طرف آمریکایی خواسته های حداکثری مطرح می کند تا قدرت چانه زنی خود را افزایش دهد و این مواضع می تواند اعلامی باشد که باید با خواسته عملی تفاوت داشته باشد اگر غیر از این باشد روند را پیچیده می کند.