یک سرمایهدار حوزه املاک که هیچ تجربه قبلی در سیاست یا دیپلماسی ندارد، در تلاش است تا با یک سرهنگ سابق کاگب که عمر سیاسیاش از پنج رئیسجمهور آمریکا، هشت نخستوزیر بریتانیا، سه رهبر چین و شش دبیرکل ناتو بیشتر بوده و شخصاً با بسیاری از آنها مذاکره کرده است، به توافق برسد.
اگرچه منطقه همچنان در بسیاری از جنبهها همچون انبار باروتی آماده انفجار است، اما بهوضوح مشخص است که نخبگان منطقهای آمادهاند تا بر همکاری و توسعه تمرکز کنند.
بازخوانی تاریخ یک درس نهایی به همراه دارد: چیزی به نام سرنوشت محتوم وجود ندارد.
روزنامه هاآرتص اسرائیل در گزارشی به نقل از افسران ارتش به مسئله استفاده از غیرنظامیان فلسطینی به عنوان سپر انسانی در غزه پرداخت.
رهبر معظم انقلاب اسلامی فرمودند: مواضع ما همان مواضع قبلی است ما را تهدید میکنند که شرارت خواهند کرد اگر شرارتی انجام بگیرد قطعا ضربه متقابل و محکم خواهند خورد.
در شرایطی که صدای طبل جنگ با ایران در واشنگتن بلندتر شده، تحلیلگران هشدار میدهند که اقدام نظامی نهتنها بیثباتی منطقه را تشدید میکند، بلکه منافع استراتژیک آمریکا را تضعیف خواهد کرد. راهکار واقعبینانه، بازگشت به دیپلماسی، توافقی مرحلهای و قابل راستیآزمایی است که برنامه هستهای ایران را مهار کند، از جنگ جلوگیری نماید و موقعیت آمریکا را بهعنوان بازیگر مسئول جهانی حفظ کند.
چین و روسیه با توسعه موشکهای مافوقصوت، تهدیدی مستقیم برای برتری دریایی آمریکا ایجاد کردهاند؛ سلاحهایی که سرعت، مانورپذیری و قدرت نفوذ آنها، ناوهای هواپیمابر آمریکا را آسیبپذیر کرده است. اگرچه واشنگتن با سرمایهگذاری سنگین در ساخت ناوهای جدید و تولید موشکهایی مانند «دارک ایگل» درصدد حفظ برتری است، اما در حال حاضر کفه ترازو به سود موشکهاست و تداوم سلطه دریایی آمریکا نیازمند جهشی فناورانه در پدافند پیشرفته است.
منابع آگاه از رایزنی های گسترده قاهره و دوحه برای برقراری آتش بس در غزه قبل از عید فطر خبر دادند.
به جای تمرکز بر آسیبهای واقعیای که جمهوریخواهان بر طبقه کارگر آمریکایی وارد میکنند، دموکراتها در حال استفاده از نشت چت گروهی سیگنال برای وسواس بر نقضهای هنجارها و پروتکلها هستند. این استراتژی به شکست خواهد انجامید.
دولت نتانیاهو با افزایش بودجه دفاعی و تشدید حملات نظامی، هدف جلب حمایت سیاسی داخلی و جلوگیری از پاسخگویی قانونی را دنبال کرده است. در این میان، اقدامات ترامپ در حمایت از سیاستهای نظامی اسرائیل، تعهد واشنگتن به کاهش تنشهای منطقهای را زیر سؤال برده و آمریکا را به سوی درگیریهای گستردهتر سوق داده است. در حالی که باید منافع ملی آمریکا اولویت داشته باشد، این رویکرد منابع و اهداف بلندمدت کشور را با خطر مواجه میکند.
در بهترین حالت، ترامپ رفتاری را در پیش گرفته که میتواند ادبیات و اقدامات توسعهطلبانه را به عنوان ابزاری برای کسب مزایای ژئوپلیتیکی مشروع جلوه دهد. در این روند، او درِ جهانی خطرناک را میگشاید.